Οι Μουίσκα είναι ένας αυτόχθονος λαός και πολιτισμός του που αναπτύχθηκε στα υψίπεδα της ανατολικής κορδιλιέρας των κολομβιανών Άνδεων, πολύ πριν από την ισπανική κατάκτηση. Όταν έφτασαν στην περιοχή οι κονκισταδόρες, η επικράτεια των Μουίσκα είχε ήδη οργανωθεί σε Συνομοσπονδία, μιλώντας την ίδια γλώσσα, της γλωσσικής οικογένειας Τσιμπτσάν. Τη Συνομοσπονδία συναποτελούσαν τρεις «περιφέρειες», που διακρίνονταν η μία από την άλλη κυρίως χάρη στην πίστη τους σε διαφορετικό ηγεμόνα, τον zaque, τον zipa και τον iraca, ο καθένας με αρκετά διακριτά όρια δικαιοδοσίας και εξουσίας.

Οι Μουίσκα απλώνονταν σε μια περιοχή που πάνω-κάτω έφτανε τα 25.000 τ.χλμ. Την εποχή που εμφανίστηκαν οι Ευρωπαίοι κατακτητές ο αριθμός τους δεν είναι απόλυτα ακριβής, με τις εκτιμήσεις να ποικίλουν από μισό εκατομμύριο έως και τρία εκατομμύρια πληθυσμού.

Η κοινωνία τους στηριζόταν στη γεωργία, την εξόρυξη αλατιού, τη μεταλλουργία αλλά και το εμπόριο. Το ενδιαφέρον είναι πως οι Μουίσκα δεν εξαφανίστηκαν ποτέ: οι συνέπειες της κατάκτησης ήταν ολέθριες και για εκείνους, η φυλή ωστόσο επιβίωσε και έφτασε έως τις μέρες μας, έστω και σε αριθμούς που αποτελούν σκιά του παρελθόντος: μία σχετικά πρόσφατη απογραφή από το Υπουργείο Εσωτερικών της Κολομβίας το 2005, καταγράφει τον σύγχρονο πληθυσμό των Μουίσκα σε λιγότερα από 15.000 άτομα…