Λένε, ότι, όποιος είχε την τύχη να βρεθεί στα νησιά Γκαλάπαγκος, στην καρδιά του Ισημερινού, έζησε πρωτόγνωρες εμπειρίες που θα κουβαλάει για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Διπλά ουράνια τόξα, οργιώδης βλάστηση, γυμνά ηφαίστεια, θαλάσσιοι λέοντες να πιάνουν φιλίες με τους επισκέπτες, γιγαντιαία σαλάχια και εξαιρετικά σπάνια πουλιά, συνθέτουν ένα σκηνικό βγαλμένο από Χολυγουντιανή… υπερπαραγωγή. Ένα αρχιπέλαγος απομονωμένο από τον υπόλοιπο πλανήτη, που σίγουρα θα σας δώσει έμπνευση να σκεφτείτε τον κόσμο διαφορετικά. Ακριβώς όπως έκανε και ο Δαρβίνος, διατυπώνοντας έτσι τη Θεωρία της εξέλιξης των ειδών στον πλανήτη μας.
Δεν είναι τυχαίο συν τοις άλλοις, ότι και ο Ζακ Υβ Κουστώ έκανε μερικές από τις εκπληκτικότερες φωτογραφήσεις του στα «μαγεμένα» αυτά νησιά. Οι πρώτοι ναυτικοί που τα επισκέφτηκαν τα χαρακτήρισαν «μαγικά νησιά». Ένας επίγειος παράδεισος, που αποτελείται από 13 νησιά ηφαιστειακής προέλευσης, 6 μικρότερα νησάκια και 107 βράχους. Το πρώτο νησί σχηματίστηκε πριν από 5 με 10 εκατομμύρια χρόνια και η δημιουργία του ήταν αποτέλεσμα της τεκτονικής δραστηριότητας. Τα νεότερα νησιά Ισαβέλα και Φερναντίνα, διαμορφώνονται ακόμα λόγω της πρόσφατης ηφαιστειακής έκρηξης του 1998.
Ο απόλυτος προορισμός για όσους λατρεύουν τη φύση, αλλά και για κάθε φυσιοδίφη, φωτογράφο. Οι γιγάντιες χελώνες που ζουν εδώ είναι τόσο χαρακτηριστικές, γι΄ αυτό και τα τα νησιά πήραν το όνομά τους από αυτές («galapago» σημαίνει «χελώνα» στα ισπανικά). Εδώ, φιλοξενούνται χιλιάδες ενδημικά είδη που δε συναντώνται πουθενά αλλού. Θαλάσσια iguanas, θαλάσσιοι λέοντες, καθώς και περισσότερα από 100 διαφορετικά είδη σπάνιων πουλιών και εξωτικών δέντρων.
Ένα πραγματικό οικολογικό θαύμα! Οι «κάτοικοι» εδώ είναι οι καφέ πελεκάνοι με το μακρύ ράμφος τους αλλά και όλα τα υπόλοιπα σπάνια είδη πουλιών, κάνοντας όλους εμάς να μοιάζουμε με ενοχλητικούς… «παπαράτσι». Δροσιζόμαστε με μια βουτιά στα νερά του Puerto Ayora, κάνουμε snorkeling στον κόλπο Τορτούγα ή στην ακτή Bachas με τη μανγκρόβια βλάστηση και πιάνουμε φιλίες με τις γιγάντιες χελώνες του Καταφυγίου Ελ Τσάτο!
Το Σεπτέμβριο του 1835 ο Κάρολος Δαρβίνος επισκέφτηκε τα νησιά Γκαλάπαγκος, όπου υπήρχαν σπάνιες προϋποθέσεις για να ολοκληρώσει τη θεωρία του για την καταγωγή και την εξέλιξη των ειδών. Στα απομονωμένα αυτά νησιά του Ειρηνικού, οι ζωντανοί οργανισμοί είχαν ακολουθήσει μια δική τους εξελικτική διαδρομή, με αποτέλεσμα το σύμπλεγμα αυτό να έχει μεταβληθεί σε ένα ζωντανό μουσείο βιολογίας. Τα είδη που υπήρχαν εκεί δε βρίσκονταν πουθενά αλλού στον κόσμο. Εδώ και 40 χρόνια η UΝΕSCΟ έχει συμπεριλάβει τα νησιά στον κατάλογο των μνημείων εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, ενώ μεριμνά για τη διάσωση του οικοσυστήματος του αρχιπελάγους.