fb

Πληροφορίες για: Φιλιππίνες

Φιλιππίνες

Ένας παράδεισος τοποθετημένος πάνω σε 7.107 νησιά!

Λευκές παραλίες, σμαραγδένια θάλασσα, άφθονη βλάστηση, ηφαίστεια, βουνά, λίμνες, ιστορία, πολιτισμός και τέχνη συνυπάρχουν σε αυτό το υπέροχο αρχιπέλαγος, στην είσοδο του Ειρηνικού Ωκεανού.

400 χρόνια Ισπανικής κυριαρχίας έχουν διαποτίσει τη θρησκεία και την τέχνη, ενώ τα 50 χρόνια αμερικάνικης κυριαρχίας χαρακτηρίζουν μέχρι σήμερα πολλές πλευρές της καθημερινής ζωής.

Οι φιλικοί και ευγενικοί άνθρωποι αποτελούν ένα από τα δυνατά σημεία αυτού του έθνους, ενώ γενικά οι Φιλιππινέζοι στέκονται ανοιχτοί, ανεκτικοί, καταδεκτικοί και με περιέργεια απέναντι στους τουρίστες.

Αρχιτεκτονικές ομορφιές
Πολλά παραδείγματα αρτ ντεκό, Beaux Arts και νεοκλασική αρχιτεκτονική, το Μουσείο Escolta έχει καλές πληροφορίες για το παρελθόν της, καθώς και αρχιτεκτονικά πρότυπα. Το Εθνικό Μουσείο των Φιλιππίνων, το Μητροπολίτικο Θέατρο και το κεντρικό Ταχυδρομείο είναι μερικά καλά παραδείγματα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής.

Όμορφες και περίεργες γευστικές αισθήσεις
Υπάρχουν πολλά μέρη στη Μανίλα για να φάτε πολύ καλά. Για την ποιότητα και την ατμόσφαιρα, δοκιμάστε στην πρωτεύουσα των Φιλιππίνων  ένα από τα εστιατόρια που έχουν ανοίξει, το Purple Yam συνδυάζει εικόνες από τις Φιλιππίνες και ένα εξαιρετικό μενού γευσιγνωσίας. Ή δοκιμάστε τις σπεσιαλιτέ του παλιού κόσμου  της Μανίλα με τοπικά πιάτα στο La Cocina de Τίτα Moning.

Μανίλα

Η Μανίλα έγινε η πρωτεύουσα των Φιλιππίνων το 1571, όταν η κυβέρνηση μετακινήθηκε από το Σεμπού. Αποτελεί την πύλη εισόδου στη χώρα και απαρτίζεται από ένα παράξενο συνονθύλευμα αρχαίων παραδόσεων και μοντέρνων αξιοθέατων, εκατόχρονων πανέμορφων κατοικιών και αστραφτερών ουρανοξυστών, παλαιομοδίτικων πάγκων που συνορεύουν με τα πιο μοντέρνα εμπορικά κέντρα, όπου μπορεί να βρει κανείς τα πάντα, εμπεριστατωμένων μουσείων για την ημέρα, ντισκοτέκ και μπαρ για φρενήρη νυχτερινή ζωή.

 

Σεμπού

Στο κέντρο των Φιλιππίνων βρίσκεται το νησί Σεμπού, με πρωτεύουσα το Σεμπού. Το αεροδρόμιο καθώς και τα σημαντικότερα ξενοδοχεία του νησιού αυτού βρίσκονται στο νησάκι Μακτάν, που συνδέεται με το Σεμπού με μια γέφυρα. Το νησάκι Μακτάν είναι πολύ ανεπτυγμένο τουριστικά. Εκεί θα βρείτε πολλά εστιατόρια, μπαρ, ένα πολύ σημαντικό κέντρο κατάδυσης, αλλά και δυνατότητες για όλα τα θαλάσσια σπορ.

Παλαουάν Ελ Νίντο

Το αρχιπέλαγος του Palawan ήταν άγνωστο μέχρι πριν περίπου 30 χρόνια, όταν ένα μικρό πλεούμενο αποκλείστηκε από ένα κοπάδι τόνων και αναγκάστηκε να διανυκτερεύσει στην περιοχή. Το επόμενο πρωί οι ψαράδες βρέθηκαν σε έναν επίγειο παράδεισο με άφθονα καταπράσινα δάση, λευκές παραλίες με κοραλλένια άμμο, βραχώδεις σχηματισμούς, σπηλιές και κρυστάλλινα σμαραγδένια νερά: ήταν ο όρμος El Nido.

Μπορεί να προσεγγίσετε το El Nido από τη Μανίλα με πτήση (περίπου 75’) με την ιδιωτική εταιρία του resort στο οποίο θα μείνετε, καθώς και με μεταφορά με βάρκα διάρκειας μισής ώρας.

Το μόνο που έχετε να κάνετε εδώ είναι να έρθετε σε επαφή με τη παραδεισένια φύση και να επισκεφθείτε με βάρκα τα αναρίθμητα νησιά που βρίσκονται τριγύρω. Το μέρος είναι απόλυτα γαλήνιο, χωρίς νυχτερινές διασκεδάσεις.

 

Μποχόλ

Σε 1,5 ώρα με πλοίο στα νοτιοανατολικά του Σεμπού βρίσκεται το παραδεισένιο νησί Bohol, που είναι ξακουστό για τους "Σοκολατένιους Λόφους", αλλά και για τις δαντελωτές ακτές με γραφικούς ορμίσκους, τις παραλίες με λευκή άμμο και κοκκοφοίνικες, τους πλούσιους και πολύχρωμους κοραλλιογενείς υφάλους κάτω από την κρυστάλλινη θάλασσα. Το νησί είναι επίσης κατοικία του Tarsier, το οποίο έχει ταξινομηθεί ως το αρχαιότερο θηλαστικό που ζει πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Το Bohol να συνδυαστεί άνετα με το νησάκι Σεμπού, που βρίσκεται πολύ κοντά του.

Επισκεφθείτε τους "Σοκολατένιους Λόφους", ένα άλυτο γεωλογικό φαινόμενο. Πρόκειται για 1776 λόφους που πήραν το όνομά τους από το πράσινο γρασίδι τους που χρωματίζεται σοκολατί-καφέ κατά τη διάρκεια της περιόδου της ξηρασίας. Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για την προέλευση αυτών των λόφων, αλλά και μύθοι με γίγαντες, τίποτα όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα.

Στο Μποχόλ μπορείτε να παρατηρήσετε δελφίνια και φάλαινες στο φυσικό τους περιβάλλον με τη βοήθεια έμπειρων οδηγών - τέως κυνηγών φαλαινών - να κάνετε εκδρομές σε ζούγκλες ή κρουαζιέρες σε ποτάμια.

Μπορακάι
 
Λευκός Παράδεισος
 
Αν θέλετε να επισκεφθείτε τις ομορφότερες παραλίες του κόσμου, τότε σίγουρα το
απομονωμένο αυτό νησί πρέπει να βρίσκεται στη λίστα σας.
 
Το νησί Μπορακάι είναι ένα μικροσκοπικό τροπικό νησί των Φιλιππίνων χαμένο στην
απεραντοσύνη του Pacific Rim, με μοναδικές ολόλευκες, αμμώδεις παραλίες και γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά, αλλά το βασικό χαρακτηριστικό του είναι οι πανύψηλοι φοίνικες που απλώνονται από πάνω σας. Ψηλότερους δεν έχουμε δει πουθενά στα ταξίδια μας στον κόσμο.
 
Μιλάμε για τη White Beach, την 7 μιλίων παραλία, που επανειλημμένως ψηφίστηκε σαν η καλύτερη παραλία στον κόσμο. Όσο βλέπει το μάτι μόνο λευκή σαν πούδρα άμμος και φοίνικες.
 
Εξωτικά μπαράκια και μαγαζάκια χωμένα μέσα στους φοίνικες συμπληρώνουν αυτό το παραδεισένιο τοπίο. Το νησί έχει αρκετές πολυτελείς προτάσεις διαμονής, αλλά παρόλη την ανάπτυξή του, εξακολουθεί να διατηρεί το χαρακτηριστικό πρωτόγονο χρώμα του, αυτήν την ατμόσφαιρα που σα σύγχρονοι Ρονβινσώνες αναζητούμε στα ταξίδια μας.
 
Απολαύστε ρομαντικά ηλιοβασιλέματα και ξεκουραστείτε στην απόλυτα χαλαρωτική ατμόσφαιρά του. 
 
Το νησί είναι διάσπαρτο από μικρούς αμμώδεις κολπίσκους, οι οποίοι μπορούν να γίνουν ο προσωπικός σας παράδεισος.
 
Στο Μπορακάι παρέχονται πολλές θαλάσσιες δραστηριότητες και επιλογές διασκέδασης, όπως καταδύσεις, σέρφινγκ, καγιάκ, τρέκινγκ, ποδηλασία στο βουνό, ιππασία, τένις και ιστιοπλοΐα.
 
Στο νησί υπάρχει πληθώρα από κέντρα σπα ή μασάζ, για να χαλαρώσετε μετά από κάποια απαιτητική δραστηριότητα.
 
Οι νύχτες στο Μπορακάι είναι γεμάτες κοκτέιλ στα παραθαλάσσια μπαρ.
Άλλες παραλίες του νησιού, εκτός της White Beach, είναι οι Balinghai, Punta, Diniwid και Puka.
 
Κάθε μέρα είναι διακοπές στο νησί Μπορακάι. Αυτό μόνο που έχετε να κάνετε εσείς, είναι να αποφασίσετε με ποια δραστηριότητα θα ασχοληθείτε, αν δεν θέλετε απλά να χαλαρώσετε!
Νησάκι Bantayan

Επισκεφθείτε το νησάκι Μπαντάιαν στα βόρεια του νησιού Σεμπού και ακολουθείστε την ίδια διαδρομή που ακολουθήσαμε και εμείς πριν πολλά χρόνια – ήταν εκεί που οραματιστήκαμε τη δημιουργία του Versus Τravel!

Για να φθάσετε στο νησί πρέπει να διανύσετε μια απόσταση περίπου 4-5 ωρών μέχρι το βόρειο τμήμα Σεμπού και από εκεί με φέρυ φθάνετε σε περίπου 1 ώρα στο παραδεισένιο και κυριολεκτικά παρθένο νησάκι - αφού ελάχιστοι είναι οι τουρίστες που το επισκέπτονται - με φυλές που μένουν σε καλύβες στη ζούγκλα, κάτασπρες αμμουδιές με φοίνικες και χριστιανικές εκκλησίες με έντονο τοπικό χρώμα.

Η διαμονή σας είναι σε καλυβένια bangalows μέσα στη ζούγκλα! Φαντάζεστε κάτι πιο παραδεισένιο; Έξω από ένα τέτοιο δωμάτιο καθόμασταν και κοιτάζαμε την πανσέληνο να λούζει τα τροπικά νερά του Rim Pacific, όταν ονειρευτήκαμε το Versus Travel. Από ένα τέτοιο περιβάλλον μπορούσε να προκύψει κάτι λιγότερο;

 

Μανίλα

Εκτός από ξενάγηση στη Μανίλα, μπορείτε να οργανώσετε από εκεί μια εκδρομή στους Καταρράκτες Pagsanjan.

Κατεβαίνουμε με κανό (που οδηγούν ντόπιοι) τον ποταμό, που έγινε γνωστός από την ταινία "Αποκάλυψη τώρα", μέχρι τον μεγαλύτερο καταρράκτη.

Σε μια άλλη εκδρομή μπορούμε να δούμε το ηφαίστειο Tagaytay Taal, ένα ηφαίστειο στο εσωτερικό ενός άλλου ηφαιστείου και μια λίμνη μέσα σε μια άλλη λίμνη.

 

Σεμπού

Δείτε τα πιο σημαντικά αξιοθέατα του νησιού Σεμπού: το Σταυρό του Μαγγελάνου, που φύτεψε εδώ όταν έγινε φίλος με τους ντόπιους και τους εκχριστιάνισε.

Δείτε επίσης το κάστρο του San Pedro και το Casa Gorordo, ένα τυπικό Φιλιππινέζικο σπίτι του 19ου αιώνα, με αντίκες, έργα ζωγραφικής, αλλά και θρησκευτικά κειμήλια.

Ελάτε σε επαφή με τη φύση μέσα από ένα πλήθος δραστηριοτήτων, μια και το νησί διαθέτει πολλά καταφύγια πουλιών και πυκνή βλάστηση.

 

Φιλιππίνες – Η παλιά πόλη του Βιγκάν

Η παλιά πόλη του Βιγκάν είναι το πιο καλοδιατηρημένο δείγμα πόλης της Ισπανικής Αυτοκρατορίας σε όλη την Ασία.
Το 1574, ο Ισπανός κατακτητής Χουάν ντε Σαλσέδο, ίδρυσε στο βορειοδυτικό τμήμα της νήσου Λουζόν την πόλη Βιγκάν, η οποία εξελίχτηκε ταχύτατα στη δεύτερη κατά σειρά σημαντικότερη πόλη των Φιλιππίνων. Ευτυχώς, η μετέπειτα ιστορία δεν επιφύλαξε στα ωραιότερα αποικιακά κτίρια την τύχη άλλων ομοίων τους: δεν έγιναν αναστυλώσεις, τροποποιήσεις κλπ, ούτε όμως την άγγιξαν και οι βομβαρδισμοί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκτός από τους Ισπανούς εμπόρους , εγκαταστάθηκαν εδώ και πολλοί Κινέζοι, οι οποίοι άφησαν επίσης τα ίχνη τους στα κτίρια της πόλης, με χαρακτηριστικά δείγματα τα αρχοντικά μέγαρα, με ογκώδη πλίνθινα τείχη, με εσωτερικές αυλές με δάπεδα στρωμένα με πλακίδια, με κιγκλιδώματα και με ξύλινα  δάπεδα με το χαρακτηριστικό σκούρο βερνίκι στους εσωτερικούς χώρους.
Σημαντικά κτίρια πλαισιώνουν την Πλάτσα Σαλσέδο, όπως το νεοκλασικιστικό Προβίνσιαλ Κάπιτολ Μπίλντινγκ, η Αρχιεπισκοπή, κτίριο του 18ου αιώνα και ο καθεδρικός ναός του Αγίου Παύλου, που ανεγέρθηκε στη δεκαετία του 1790. Ο τρίκλιτος ναός εμφανίζει ορισμένες ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες, όπως οι λίθινες αναπαραστάσεις δύο λεόντων, με μορφή Κινέζων φρουρών, οι οποίοι φυλάσσουν τις δύο πύλες των πλευρικών κλιτών. Επίσης το κωδωνοστάσιο βρίσκεται σε απόσταση 10 μ. από το ναό, στην απέναντι πλευρά του δρόμου.
Η άλλοτε συνοικία των mestizo (μιγάδες γόνοι επιμειξίας ευρωπαίων με ιθαγενείς) διαθέτει το ωραιότερο και πιο καλοδιατηρημένο αρχοντικό της περιόδου της Αποικιοκρατίας, επίσης με ορισμένα χαρακτηριστικά κινέζικα στοιχεία, όπως οι λίθινοι δράκοι.
Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Παύλου είναι κτισμένος στο καλούμενο «σεισμικό μπαρόκ»: με εξαιρετικά παχείς τοίχους και με μία ροπή προς την ανάδειξη του πλάτους, σε αντίθεση με τους ευρωπαϊκούς ναούς, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από μια έντονη καθετότητα. Η Κάλε Κριστολόγκο με τα όμορφα αρχοντικά σπίτια, βρίσκεται στο κέντρο της συνοικίας των μιγάδων.

...

περισσότερα

Ντόχα, η πρωτεύουσα του Κατάρ και του AlJazeera

Ιδρύθηκε μόλις το 1820, όταν το Κατάρ ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, σαν επέκταση της κοντινής πόλης Αλ Μπίντα και λειτουργούσε περίπου για έναν αιώνα ως λιμάνι αλίευσης μαργαριταριών. Μη φανταστείτε όμως τίποτα μεγαλειώδες. Ας πούμε ότι ήταν κάτι σαν ψαροχώρι, που δεν ξεχώριζε καν από την γειτονική Αλ Μπίντα στις χαρτογραφήσεις της εποχής. Σε πρωτεύουσα αναδείχθηκε πρόσφατα, το 1971, όταν το Κατάρ έπαψε να είναι αγγλικό προτεκτοράτο.
Θεωρητικά η πόλη θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό λιμάνι της αραβικής χερσονήσου, ωστόσο τα πολύ ρηχά νερά δυσκόλευαν τα πλοία να ελλιμενιστούν. Έτσι το ψάρεμα και τα μαργαριτάρια αποτελούσαν την κύρια πηγή εσόδων των κατοίκων της. Το 1907 υπήρχαν 350 καΐκιααλίευσηςμαργαριταριώνκαι 6.300 ψαράδες. Οι τιμές του πολύτιμου κοσμήματος ήταν διπλάσιες σε σχέση με τον προηγούμενο αιώνα και όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά. Όμως εκείνη τη χρονιά έγινε το μοιραίο – οι τιμές έπεσαν με την ανάπτυξη της καλλιέργειας μαργαριταριών. Ο εμίρης Τζασίμ Αλ Θανί αναγκάστηκε να πουλήσει μισοτιμήςόλη τη σοδειά και η κατάσταση άρχισε να πιέζει. Τότε ιδρύθηκε και το πρώτο τελωνείο του Κατάρ, στο λιμάνι της Ντόχας.
Η οικονομία της πόλης και συνακολούθως της χώρας ξαναείδε μία σχετική ανάκαμψη τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Ήτανμετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Οθωμανοί παρέδωσαν το Κατάρ στους Βρετανούς και άρχισε να γίνεται εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών. Τα μαργαριτάρια είχαν πλέον βγει από τον οικονομικό χάρτη των κρατικών εσόδων – το τελικό χτύπημα το έδωσε το κραχ. Η Ντόχα ως εκ τούτου δεν μπορούσε να συντηρήσει τους ψαράδες κατοίκους της και άρχισε να αδειάζει. Μέχρι τις δεκαετίες 1960 και 1960 που εντατικοποιήθηκε η εξόρυξη πετρελαίου. Τότε, προκειμένου να μπορεί να γίνει ελεύθερα το εμπόριο του πολύτιμου καυσίμου, άρχισαν και οι εργασίες κατασκευής του λιμανιού. Τη δεκαετία 1970 ήταν πια αρκετά βαθύ για να υποδέχεται τα μεγάλα φορτηγά πλοία. Και ήδη από το 1971 η Ντόχα είχε γίνει η πρωτεύουσα του ανεξάρτητου πλέον Κατάρ. Όλα τα άλλα είναι ιστορία.
Το παλιό ψαρολίμανο με τα ρηχά νερά μετατράπηκε αστραπιαία σε μία υπερσύγχρονη πόλη. Τα παραδοσιακά δίχωρα σπίτια που ήταν χτισμένα με λάσπη, πέτρα και κοράλλια έδωσαν τη θέση τους σε θεαματικούς ουρανοξύστες. Έγινε αποστράγγιση τμημάτων της παραλίας και κατασκευάστηκαν παραλιακές οδοί, συνοικίες και τεχνητά νησιά. Οι πολυεθνικές έρχονταν η μία μετά την άλλη. Οι κατασκευαστικές έκαναν διαγωνισμού μεγαλείου. Και το 1996 εξέπεμψε για πρώτη φορά το παναραβικό δορυφορικό τηλεοπτικό κανάλι AlJazeeraως το αντίπαλον δέος του αμερικανικού CNN.
Η Ντόχα σήμερα, πέρα από μία εξωπραγματική μητρόπολη, που συνδυάζει το παραδοσιακό στοιχείο με τον φουτουρισμό, αποτελεί και ισχυρότατο επιχειρηματικό κέντρο στον Περσικό Κόλπο και στον αραβικό κόσμο εν γένει. Ως εκ τούτου, ο πληθυσμός της είναι κυρίως αλλοεθνής. Οι κάτοικοι αυτής της μεγαλούπολης έρχονται από την Ινδία, το Πακιστάν, τη Σρι Λάνκα, το Νεπάλ, τις Φιλιππίνες, το Μπαγκλαντές, το Ισραήλ, τη Συρία, την Παλαιστίνη, την Τουρκία, τον Λίβανο, την Ιορδανία, τη Βόρεια και Νότια Αφρική, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ευρώπη και την Αυστραλία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζουν και εργάζονται στην Ντόχα, σε όλες τις επαγγελματικές κατηγόριες – από υψηλόβαθμα στελέχη μέχρι βαστάζοι και θυρωροί. Και συνεννοούνται στα αγγλικά, που είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας. Ηπρώτηείναιτααραβικά. Οι επαγγελματικοί μετανάστες μέχρι το 2004 απαγορευόταν να έχουν ιδιοκτησία γης στην Ντόχα. Σήμερα μπορούν να αγοράσουν ακίνητα, σε κάποιες μεμονωμένες περιοχές όπως το Περλ, η Δυτική Όχθη της Λίμνηςκαι η Λουσαΐλ. Τα πράγματα έχουν πλέον αλλάξει. Μέχρι  νεωτέρας.

...

περισσότερα

Η εκπληκτική φύση της Ινδονησίας

Η φύση είναι θέμα τύχης για μία χώρα και η Ινδονησία από αυτή την άποψη είναι μια πολύ τυχερή χώρα. Το μέγεθός της, το τροπικό κλίμα και η γεωγραφία του αρχιπελάγους δημιουργούν στο τεράστιο αυτό νησιωτικό σύμπλεγμα έναν παράδεισο χλωρίδας και πανίδας με την υψηλότερη βιοποικιλότητα παγκοσμίως.
Στην Ινδονησία ευδοκιμούν φυτά και αναπαράγονται ζώα, πτηνά και ψάρια που αποτελούν ένα φοβερά ενδιαφέρον μείγμα της ασιατικής και της αυστραλιανής φύσης. Όχι τυχαία. Τα νησιά Σουμάτρα, Βόρνεο, Τζάβα και Μπαλί προϊστορικά ανήκαν στην ηπειρωτική Ασία. Άρα σήμερα βλέπουμε μέσα στα δάση μεγάλα άγρια ζώα όπως η τίγρης της Σουμάτρας, ο ρινόκερος, ο ουρακοτάγκος, ο ασιατικός ελέφαντας και η λεοπάρδαλη… Από την άλλη νησιά όπως το Σουλαγουέζι, το Μαλούκου και το υποσύμπλεγμαΝούσαΤεγκάρα λόγω της προϊστορικής αποκοπής τους από την Ασία έχουν αναπτύξει μια σπουδαία ενδημική χλωρίδα. Όσο για την Παπούα, που κάποτε αποτελούσε τμήμα της Αυστραλίας φιλοξενεί χλωρίδα και πανίδα παρόμοια με της γειτονικής ηπείρου συμπεριλαμβανομένων και 600 ειδών αυστραλιανών πτηνών. Και βέβαια ας μην παραβλέπουμε πως το 70% της Ινδονησίας καλύπτεται από πυκνά δάση – ορισμένα από αυτά ανεξερεύνητα… Επιπλέον η χώρα είναι η δεύτερη μετά την Αυστραλία σε ποικιλία ενδημικών ειδών – το 36% απαρτίζουν 1.531 είδη πουλιών και το 39% απαρτίζουν 515 είδη θηλαστικών. Όμως υπάρχει και συνέχεια: οι τροπικές θάλασσες που βρέχουν την Ινδονησία σε ακτογραμμή 80.000 χλμ. δημιουργούν επίσης ένα απίστευτο θαλάσσιο οικοσύστημα που περιλαμβάνει παραλίες, αμμόλοφους, εκβολές ποταμών, μανγκρόβια δάση (με ρίζες και κορμούς βυθισμένους στο νερό), κοραλλιογενείς υφάλους, φύκια, παλίρροιες και άμπωτες, οικοσυστημικές νησίδες κ.α. Τέλος η Ινδονησία είναι τμήμα του Κοραλλιογενούς Τρίγωνου (Ινδονησία, Φιλιππίνες, Μαλαισία, Παπούα Νέα Γουινέα, νησιά Σολομώντα και Ανατολικό Τιμόρ). Αυτό σημαίνει ότι φιλοξενεί μια τεράστια ποικιλία κοραλλιών, περισσότερα από 1.650 είδη. Με δυο λόγια μπορούμε να το πούμε: η Ινδονησία είναι μια Γη Επαγγελίας που υπάρχει ακόμη…

...

περισσότερα

Φιλιππίνες, η χώρα των αντιθέσεων

Oι Φιλιππίνες είναι μια πανέμορφη χώρα στη Νοτιοανατολική Ασία με πλούσια ιστορία και πολιτισμό. Αποτελείται από περίπου 7.000 νησιά. Πρωτεύουσά της είναι η Μανίλα και επίσημη γλώσσα τα Φιλιππινέζικα. Με πληθυσμό που αγγίζει τα 110 εκατομμύρια είναι η δωδέκατη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα στον κόσμο. Έχει επηρεαστεί από διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων των Ισπανών, των Αμερικανών και των Κινέζων. Υπήρξε αποικία της Ισπανίας για πάνω από τριακόσια χρόνια, ενώ αργότερα πέρασε στον έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών. Η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1946 και έκτοτε έχει αναπτυχθεί ως μια πλουραλιστική δημοκρατία. Η οικονομία της είναι μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες στην Ασία και βασίζεται σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων του τουρισμού, της γεωργίας και της κατασκευής.
Οι Φιλιππινέζοι είναι ένα φιλόξενος και φιλικός λαός που φημίζεται για τη ζεστασιά και την ευγένειά του. Ο πολιτισμός τους είναι μια μίξη τοπικών παραδόσεων και επιρροών από τη δυτική κουλτούρα, κάτι που αντανακλάται στη μουσική, τον χορό και την τέχνη. Επιπλέον, η χώρα έχει πολλά φυσικά και πολιτιστικά αξιοθέατα, συμπεριλαμβανομένων των καταπληκτικών τροπικών παραλιών της, των εντυπωσιακών βουνών και των ιστορικών μνημείων. Σήμερα αποτελεί έναν από τους πιο όμορφους τουριστικούς προορισμούς της Ασίας.

...

περισσότερα

Πληροφορίες για τις Χώρες

Φιλιππίνες

Νησιωτικό κράτος της Νοτιοανατολικής Ασίας με έκταση 300.439 τ. χλμ., από τα οποία το νησί Λουζόν καταλαμβάνει τα 104.688 (το 34,8% της έκτασης), το Μιντανάο τα 94.630 (το 31,5%) και τα υπόλοιπα 101.121 τα 7.105 νησιά της χώρας (το 33,7%). Από τα 7.107 συνολικά νησιά μόνο τα 2.900 περίπου έχουν κάποιο όνομα, τα 350 ξεπερνούν τα 2,5 τ. χλμ. και τα 860 κατοικούνται από πληθυσμό 84.525.639 κατ. (2002). Τα μεγάλα νησιά χωρίζονται σε τρεις ομάδες: στη βορειοδυτική ομάδα της θάλασσας Σιβουγιάν, που αποτελείται από τα νησιά Λουζόν, Παλάβαν και Μιντόρο· στην κεντρική, που ονομάζεται ομάδα της θάλασσας Βισάγιαν και αποτελείται από τα: Σεμπού, Λέντε, Μασμπάτε, Γιανάν, Νέγκρος, Μποχόλ και Σάμαρ· και στη νότια της θάλασσας Μιντανάο, που αποτελείται από το ομώνυμο νησί.
Οι Φιλιππίνες εκτείνονται από βορρά προς νότο σε μήκος 1800 χλμ. περίπου στο δυτικό Ειρηνικό ωκεανό, βόρεια από τον πορθμό της Λουζόν, με τα βορειότερα από τα νησιά να βρίσκονται σε απόσταση 600 περίπου χλμ. από τις ακτές της Κίνας και λιγότερο από 200 χλμ. από την Ταϊβάν· δυτικά βρέχονται από τη Νότια Σινική θάλασσα και νότια από τη θάλασσα της Κελέβης, με τα νοτιότερα από τα νησιά να απέχουν σχεδόν 200 χλμ. από την Ινδονησία.

Γεωγραφία

Μορφολογία εδάφους
Τα κυριότερα μορφολογικά χαρακτηριστικά τους είναι το μεγάλο μήκος των ακτών, που ξεπερνάει τα 34.000 χλμ., το ακανόνιστο σχήμα των νησιών τους, οι εκτεταμένες οροσειρές, που περιλαμβάνουν 50 συνολικά ηφαίστεια και οι στενές ακτές κατά μήκος των ακτών. Τα ορεινά συγκροτήματα έχουν διεύθυνση από βορρά προς νότο και το μεγαλύτερο από αυτά είναι η Κεντρική Κορδιλιέρα στη Λουζόν, που αποτελείται από δύο και τρεις, σε ορισμένες περιοχές παράλληλες σειρές βουνών με υψηλότερη την κορυφή Πουλόγκ (2928 μ.) και άλλες δύο κορυφές, που ξεπερνούν τα 2000 μ. Εκτείνεται στα βόρεια από τον πορθμό της Λουζόν μέχρι τις κεντρικές πεδιάδες στα νότια. Η στενόμακρη Σιέρα Μάντρε (μέγιστο ύψος 1946 μ.) ορθώνεται στα ανατολικά της Κεντρικής Κορδιλιέρας παράλληλα προς τα ανατολικά παράλια. Ανάμεσα στις δύο οροσειρές σχηματίζεται μια εύφορη πεδιάδα που διαρρέεται από τον ποταμό Καγκαγιάν. Νοτιότερα συναντάται η ορεινή αλυσίδα Καραμπάγιο και στα δυτικά η ηφαιστειακή Ιλόκος (ή Μαλάγιαν) με μέγιστο υψόμετρο πάνω από 1500 μ. Επίσης ηφαιστειακά και απόκρημνα είναι τα όρη Ζαμπάλες (μέγιστο ύψος 2.043 μ.), που θεωρούνται η νότια προέκταση της Κεντρικής Κορδιλιέρας. Η πιο σημαντική πεδιάδα βρίσκεται στο κέντρο του νησιού σε ύψος 30 μ. με μήκος 240 χλμ. και πλάτος 80 μ. Τα όρη της νότιας Λουζόν είναι διάσπαρτα ηφαίστεια με μέτριο ή μικρό ύψος. Ξεχωρίζει μόνο το ηφαίστειο Μαγιόν ή Αλμπάν (2.421 μ.) κοντά στην πόλη Λεγκάσπι η έκρηξη του οποίου το 1928 προκάλεσε μεγάλες καταστροφές.
Στο Μιντανάο οι ορεινοί όγκοι είναι απομονωμένοι και χωρίζονται από δασώδεις κοιλάδες. Ο σημαντικότερος από αυτούς είναι τα βουνά Ντιουάτα στα ανατολικά παράλια και στα νοτιοανατολικά υψώνεται το Άπο, το υψηλότερο ηφαίστειο των Φιλιππίνων με 2.954 μ. Χαμηλότερο είναι το Ραγκάνγκ με 2.364 μ., το Κατανγκλάντ με 2.379 μ. και το Μπούσα (2.083 μ.) στο νότο. Σημειώνονται και πολλά άλλα βουνά με κορυφές, που δεν ξεπερνούν τα 2.000 μ. Κύριο χαρακτηριστικό όλων των ορεινών σχηματισμών είναι ότι ορθώνονται κοντά στις παράκτιες περιοχές και στο κέντρο του νησιού διαμορφώνοντας εύφορες πεδιάδες.
Στα νησιά της ομάδας Βισάγιαν (εξαιρούνται τα νησιά Μποχόλ και Σάμαρ) πολλές κορυφές ξεπερνούν τα 1.800 μ., όπως το ηφαίστειο Κανλαόν με 2.465 μ. στο νησί Νέγκρος και τα όρη του νησιού Πανάι. Χαμηλότερο μέσο υψόμετρο έχει η οροσειρά του νησιού Παλάβαν, 1.200 με 1.500 μ.
Η ιδιαιτερότητα των Φιλιππίνων έγκειται στην έντονη τεκτονική δραστηριότητα, που μαρτυρείται από την εκδήλωση συχνών σεισμικών δονήσεων και την παρουσία τουλάχιστον δέκα ενεργών ηφαιστείων, με δράση σχετικά μικρή και επιβεβαιώνεται από την παρουσία βασαλτών σε όλα τα αρχαία κρυσταλλοπαγή στρώματα. Η πιο πρόσφατη ηφαιστειακή έκρηξη σημειώθηκε 90 χλμ. βορειοδυτικά της πρωτεύουσας Μανίλα, στο ηφαίστειο Πινατούμπο, που ανήκει στα όρη Ζαμπάλες, στις 12 Ιουνίου 1991 και αργότερα τον Ιούλιο του 1992. Από τη σφοδρότητα της πρώτης έκρηξης σκοτώθηκαν 350 άτομα και άλλα 400 από τις κατολισθήσεις που ακολούθησαν.
Τα νησιά αναδύθηκαν κατά τη διάρκεια του Τριτογενούς και εμφανίζουν έντονο διαμελισμό των ακτογραμμών, που σχηματίζει μεγάλες χερσονήσους, όπως η Ζαμποάνγκα στο δυτικό Μιντανάο και κόλπους, όπως ο Σινταγκάν και ο Ιλαγκάν στο βόρειο Μιντανάο και ο Ιλάνα ή Μόρο και ο Νταβάο στο νότιο τμήμα του νησιού.

Υδρογραφία
Τα ποτάμια ύδατα δεν εκτείνονται σε μεγάλο μήκος, όμως κατά την περίοδο των βροχών υδροδοτούνται με μεγάλες ποσότητες νερών. Στα μικρότερα νησιά, όπως στα Πολίγιο, Καταντουάνες, Μαριντούκε, Τάμπας, Σιμπουγιάν, Μπουσουάνγκα, Κουλιόν, Ντιναγκάτ, Σιαργκάο, Ταουιτάου, Χόλο και Μπασίλαν οι ποταμοί πηγάζουν από τα βουνά και στην καθοδική πορεία εκβολής τους προς τη θάλασσα παίρνουν τη μορφή ορμητικών χειμάρρων. Από οικονομικής άποψης ο πιο σημαντικός ποταμός είναι ο Πάσιγκ, που ρέει διαμέσου της Μανίλα, όμως οι κύριοι ποταμοί της χώρας είναι ο Μιντανάο και ο Αγκουσάν, που διαρρέουν κοιλάδες, όπως και ο Καγκανιάν που με μήκος 350 χλμ. διασχίζει το κεντρικό τμήμα της Λουζόν. Άλλοι ποταμοί είναι οι: Κοταμπάτο, Παμπάνγκα, Τσίκο, Άγκνο, Άμπρα και Μπικόλ. Η ναυσιπλοΐα ενδείκνυται μόνο σε ορισμένους από αυτούς.
Οι λίμνες είναι σπάνιες. Στη Λουζόν συναντούνται η Μπάι στα νοτιοανατολικά της Μανίλα και η μικρότερη Μπατό, ενώ στο βόρειο Μιντανάο η Μαϊνίτ και η Λανάο.

περισσότερα

Παρόμοιοι Προορισμοί