Ο πολιτισμός της Νάζκα (300 π.Χ.-800 μ.Χ.- αβέβαιη χρονολόγηση, πιθανή εμφάνιση του πολιτισμού αυτού περί το 900 π.χ.) που  έγινε διάσημος από τις τόσο περίφημες όσο και μυστηριώδεις «Γραμμές της Νάσκα». Σε μία έκταση 80 τετραγωνικών χιλιομέτρων., μεταξύ των πόλεων Νάσκα και Πάλπα, έχουν χαραχτεί στο έδαφος εκατοντάδες σχήματα, η πλειοψηφία των οποίων είναι γεωμετρικά, όπως τετράγωνα, παραλληλόγραμμα, τρίγωνα, ομόκεντροι κύκλοι και άλλα. Υπάρχουν επίσης πουλιά, αράχνες, πίθηκοι, ψάρια (καρχαρίες, φάλαινες, όρκες), λάμα και σαυροειδή. Σπανιότερες είναι οι ανθρωπόμορφες απεικονίσεις με την πλέον διάσημη, εκείνη του «αστροναύτη», μιας φιγούρας 32μ., που φαίνεται να χαιρετά ενώ φέρει μια συσκευή που μπορεί να ερμηνευτεί ως σκάφανδρο. Η περιοχή είναι εξαιρετικά άνυδρη έρημος, με κοκκινόχρωμη άμμο, λόγω της κάλυψης της επιφάνειας του εδάφους από οξείδιο του σιδήρου, εξ’ ου και το όνομά της «’Έγχρωμη Κοιλάδα» (Pampa Colorada). Επάνω στην επιφάνεια αυτή χαράχτηκαν σε αβαθή αυλάκια οι περίφημες γραμμές και καθίστανται εμφανείς λόγω της χρωματικής αντιθέσεως εδάφους και υποστρώματος. Τα σχήματα αυτά λόγω του μεγάλου μεγέθους τους (το μεγαλύτερο είναι 200 μ. μήκους), είναι ορατά μόνο από τον  αέρα  και δεν υπάρχει φυσική έξαρση του εδάφους στην περιοχή, όρος ή κάτι παρεμφερές, από όπου θα ήταν δυνατός ο σχεδιασμός, η επίβλεψη των εργασιών κατασκευής αλλά και παρατήρησης τους. Οι «Γραμμές της Νάσκα» έγιναν γνωστές χάρη της παρατηρητικότητας επιβατών αερογραμμών κατά τη δεκαετία του 1920 και λόγω του αδιαμφισβήτητου μυστηρίου που παρουσιάζουν, προσέλκυσαν το ενδιαφέρον πολλών επιστημόνων και δη με κυρίαρχη τη φυσιογνωμία της Γερμανίδας Μαρίας Ραϊχε (1903-1990), η οποία κατοικούσε στη Νάσκα από το 1948 μέχρι το θάνατό της. Πάντως μέχρι σήμερα καμία θεωρία δεν θεωρείται η επικρατέστερη εκτός εάν πιστέψει κανείς την άποψη του Ελβετού Έρικ φον Ντάινικεν περί αρχαίων αστροναυτών. Εν τούτης το θέμα παραμένει ανοιχτό διότι ανακαλύπτονται και νέα σχήματα. Ανεξαρτήτως των γραμμών, ο πολιτισμός της Νάσκα έχει να επιδείξει εξαιρετική πολυχρωματική κεραμική, άριστη εκμετάλλευση των υπόγειων υδάτων και ένα θαυμάσιο σύστημα υδραγωγείων τα οποία είναι σε χρήση ακόμα και σήμερα. Ατυχώς λίγες ανασκαφικές εργασίες έχουν γίνει στο λατρευτικό κέντρο Καχουάτσι (Cahuachi) και στον οικισμό Μαρκάγια (Marcaya) και τα δύο  του πολιτισμού της Νάσκα, ώστε να αξίζει να τα επισκεφθούμε. Δείπνο και διανυκτέρευση.