Να παρακολουθείς τον απλό κόσμο να διακωμωδεί τον θάνατο με πολλά χρώματα και ήχους. Να ξορκίζει το σκοτάδι με τη γιορτή!
Σύμφωνα με την πίστη των αρχαίων μεξικανικών πολιτισμών, όταν κάποιος πεθάνει, το πνεύμα του συνεχίζει να ζει στο Miktlan – μέρος κατοικίας των ψυχών που εγκατέλειψαν τα εγκόσμια. Γενναιόδωροι θεοί δημιούργησαν αυτή την ιδανική κατοικία, που δεν έχει τίποτα το τρομακτικό, αλλά αντιθέτως είναι γαλήνια. Εκεί οι ψυχές αναπαύονται ευχάριστα μέχρι την ημέρα που θα επιστρέψουν στις παλιές τους κατοικίες. Κατά την επίσκεψή τους, αν και δεν γίνονται ορατοί, οι συγγενείς τους μπορούν να τους αισθανθούν. Υπάρχουν λοιπόν δύο σημαντικές ημερομηνίες, κατά τις οποίες, σύμφωνα με το ημερολόγιο, οι νεκροί επιστρέφουν και αποτελούν μια χαρούμενη γιορτή. Κλάματα ή πόνος δεν έχουν θέση αυτές τις άγιες μέρες.
Η υπέροχη φιλοξενία των Μεξικανών, που εκφράζεται με την παραμικρή αφορμή, είναι αδιαπραγμάτευτη. Πόσω μάλλον, δε, όταν οι επισκέπτες είναι οι νεκροί συγγενείς τους. Πρέπει να τους υποδεχθούν και να τους ευχαριστήσουν με ό,τι τους αρέσει, όπως για παράδειγμα το φαγητό. Κάθε περιοχή και κάθε χωριό έχει διαφορετικά έθιμα και ιδέες σχετικά με αυτήν τη γιορτή. Αλλά για όλους τους Μεξικανούς υπάρχει ο ίδιος σκοπός: να υποδεχθούν και να φιλοξενήσουν τους νεκρούς τους καλεσμένους και για δύο ημέρες να συζήσουν με αυτούς.
Η 1η Νοεμβρίου ή η Ημέρα των Αγίων Πάντων είναι αφιερωμένη στα νεκρά παιδιά. Τους ετοιμάζουν προσφορές με λουλούδια και άσπρα κεριά. Το λευκό συμβολίζει την αγνότητα των αθώων ψυχών τους. Οι προσφορές στολίζονται με πολύχρωμα παιχνίδια, έτσι ώστε όταν φτάσουν οι ψυχές τους, να μπορούν να παίξουν όπως έκαναν και όταν ήταν στη ζωή.
Στη λίμνη Πατσκουάρο και στα γύρω χωριά οι τελετές και οι παραδόσεις είναι βαθιά συναισθηματικές και διαρκούν όλο το 24ωρο. Ταξιδιώτες από όλη τη χώρα φθάνουν μέχρι εδώ για να χαιρετήσουν τους νεκρούς τους ακόμη μία φορά. Η 2α Νοεμβρίου είναι η Ημέρα των Ψυχών ή η Γιορτή των Νεκρών. Πρόκειται για έναν μεγάλο εορτασμό και δημόσια αργία για όλη τη χώρα. Αφιερωμένη στους νεκρούς πρόγονους, φίλους και συγγενείς, γιορτάζεται με κατάνυξη και συγχρόνως έχει έναν χαρακτήρα ευδαιμονίας.
Η Μορέλια γιορτάζει με τα δικά της έθιμα και τις θρησκευτικές τελετές που καθώς κορυφώνονται μετά το μεσημέρι δημιουργούν την αίσθηση ενός σουρεαλιστικού σκηνικού, αποκομμένου και από την πιο ευφάνταστη πραγματικότητα. Τα παραδοσιακά γλυκά Dulces Morelianos στολίζουν σπίτια, τάφους, αγορές... Σκελετοί από διάφορα υλικά και διακοσμημένοι χαρούμενα εμφανίζονται παντού... Οι Catrinas έχουν την τιμητική τους!