Η Γιαζντ (μνημείο της UNESCO) είναι διάσημη για την παραδοσιακή αρχαία αραβική αρχιτεκτονική με λάσπη και τούβλα αλλά το αρχαίο σύστημα ύδρευσης. Τα σπίτια στο ιστορικό κέντρο έχουν επίπεδες ή ημισφαιρικές οροφές και στο πλάι μικρούς ανεμόπυργους (μπαντγκίρ) οι οποίοι παγιδεύουν τον αέρα για τον κλιματισμό στο εσωτερικό του οικήματος. Παραδοσιακά το πιο δροσερό δωμάτιο στο οίκημα είναι ένα καλυμμένο αίθριο με σιντριβάνι στο κέντρο.
Όσον αφορά την ύδρευση, το σύστημα έχει ως εξής: Η πόλη είναι χτισμένη στους πρόποδες το βουνού Σιρ. Το νερό για αιώνες έφτανε από το βουνό (χωρίς αντλίες, μόνο με την κλίση του εδάφους) μέσω ενός περίπλοκου δικτύου υπόγειων καναλιών (κανάτ). Τα κανάλια τροφοδοτούσαν υπόγειες δεξαμενές μέσα στον οικισμό. Οι πύργοι παγιδεύματος αέρα (μπαντγκίρ) γύρω από τη δεξαμενή κρατούσαν το νερό δροσερό.
Τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Γιαζντ, πέρα από την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική και ρυμοτομία του ιστορικού κέντρου της είναι τα εξής: Το Τζαμί της Παρασκευής  του 14ου αιώνα, με τον μιναρέ που φτάνει τα 48 μέτρα και είναι ένας από τους ψηλότερους στο Ιράν (θα το δούμε εξωτερικά). Το ζωροαστρικό νεκροταφείο με την ονομασία Πύργοι της Σιωπής, λίγο έξω από την πόλη. Σύμφωνα με τη ζωροαστρική πίστη τα σώματα δεν θάβονται αλλά αφήνονται στους ανοικτούς πύργους ώστε να τα φάνε τα όρνια. Με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώνεται ο κύκλος της ζωής, δίχως να μολύνονται, ούτε το έδαφος (με την ταφή) αλλά ούτε και ο αέρας (με την καύση). Θα δούμε επίσης τους εντυπωσιακούς βασιλικούς κήπους Κήπους Ντουλάτ Αντάντ του 1750 και το απαστράπτον τέμενος Σιγιέντ Τζαφέρ, που είναι διακοσμημένο με αμέτρητα χρωματιστά πλακίδια.