Μετά το πρωινό μας θα ξεκινήσουμε την επίσκεψη μας στην πόλη της Γρανάδας, με το σύμβολο της πόλης, το Ανάκτορο Αλάμπρα, ένα αριστούργημα της ισλαμικής αρχιτεκτονικής του 14ου αιώνα. Αν ένα κτίριο σε όλο τον κόσμο εκφράζει καλύτερα τη λέξη αραβούργημα, είναι αυτό το ανάκτορο. Χτίστηκε πάνω σε έναν καταπράσινο λόφο, ο οποίος περιβάλλεται από τα ποτάμια της πόλης. Αρχικώς ήταν καστρόπολη. Μετά,
καθώς οι δυναστείες άλλαζαν, μετατράπηκε σε παλάτι με κήπους και κατοικίες των αυλικών, των αξιωματούχων και των υπηρετών. Η λεπτομέρεια στην αρχιτεκτονική και στη διακόσμηση καθενός κτιρίου, στο συγκρότημα Αλάμπρα, είναι απαράμιλλη.
Όταν το εμιράτο της Γρανάδας επανενώθηκε με τα βασίλεια της Ισπανίας, τον 15ο αιώνα οι Καθολικοί βασιλείς Φερδινάνδος (της Αραγονίας) και Ισαβέλλα (της Καστίλης) μετακόμισαν στην Αλάμπρα και άλλαξαν χρήση σε πολλά από τα κτίρια. Σε μία από τις αίθουσες του παλατιού, το 1492, ο Χριστόφορος Κολόμβος έλαβε την εντολή από το βασιλικό ζεύγος να ξεκινήσει για το εξερευνητικό ταξίδι του που οδήγησε στην ανακάλυψη της Αμερικής. Άρα η Αλάμπρα, που θα δούμε σήμερα, πέρα από αρχιτεκτονικό αριστούργημα είναι και τοπόσημο που συμβολίζει την αλλαγή ολόκληρου του κόσμου. Σήμερα στεγάζει επίσης το ομώνυμο μουσείο, στο οποίο εκτίθενται αντικείμενα και κειμήλια του παλατιού, καθώς και το Μουσείο Τέχνης της Γρανάδας. Ο Φερδινάνδος και η Ισαβέλλα είναι θαμμένοι στο παρεκκλήσι του Καθεδρικού Ναού.
Επίσης η Αλάμπρα περιβάλλεται από τους Κήπους Χενεραλίφε, έναν βοτανικό παράδεισο, γεμάτο γιασεμιά και αρωματικές τριανταφυλλιές, με λίμνες, καταρράκτες και σιντριβάνια. Αυτοί οι κήποι σχεδιάστηκαν από τους Μαυριτανούς, για τη χαλάρωση του χαλίφη από τις απαιτητικές διαβουλεύσεις των ανακτόρων. Χρονικά η διαμόρφωσή τους συμπίπτει με το Αλάμπρα. Μέσα στους κήπους ωστόσο υπάρχουν και πολλά κτίσματα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να χρονολογηθούν με ακρίβεια. Το αρχιτεκτονικό στυλ τους είναι πολύ λιτό σε σύγκριση με τα ανάκτορα, αλλά ταιριάζει εξαιρετικά με το φυσικό περιβάλλον. Ολόκληρο το συγκρότημα των κήπων είναι ένα ξεχωριστό μνημείο της UNESCO.
(Η είσοδος στο Ανάκτορο των Ναζαριστών και τους κήπους Χενεραλίφε δεν περιλαμβάνονται. Εφόσον επιθυμείτε να το επισκεφθείτε η κράτηση θα πρέπει να γίνει μόνο ατομικά).
Μετά τους Κήπους Χενεραλίφε, σας προτείνουμε, για το απόγευμα, μία απολαυστική βόλτα στην παλιά αραβική συνοικία Αλμπαϊθίν που είναι κι αυτή ολόκληρη ένα μνημείο της UNESCO. Περιβάλλεται από τείχη, βρίσκεται στους πρόποδες της Οροσειράς Νεβάδα και από τη μία πλευρά βρέχεται από τον Ντάρο. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, η γειτονιά κατοικείται από τους αρχαίους χρόνους. Τα τείχη όμως χτίστηκαν το 1013. Όλη η Αλμπαϊθίν διατηρείται τέλεια, με στενά δαιδαλώδη δρομάκια και τα παραδοσιακά σπίτια Κάρμεν της Γρανάδας. Τα σπίτια αυτά είναι πανομοιότυπα: έχουν όλα αυλή με κήπο, και περιβάλλονται από ψηλούς τοίχους σαν μικρά φρούρια, μέσα στο φρούριο. Στη μαυριτανική Αλμπαϊθίν ζούσαν οι τεχνίτες, οι βιοτέχνες και οι αριστοκράτες της Γρανάδας. Με την έλευση του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας, η συνοικία γέμισε με εκκλησίες και χτίστηκε το Δικαστήριο της Γρανάδας. Τον 16ο αιώνα, όταν εκδιώχθηκαν οι Μορίσκος (δηλαδή οι Μαυριτανοί που είχαν αναγκαστεί από την Ιερά Εξέταση, μετά την επανάκτηση, να ασπαστούν τον καθολικισμό) η Αλμπαϊθίν σχεδόν ερήμωσε. Σήμερα στη βόλτα μας εκεί θα δούμε μεταξύ άλλων τα εντυπωσιακά τείχη, τους Πύργους του Αλκαθάβα (δηλαδή του φρουρίου), τα Μαυριτανικά Λουτρά, το παλατάκι Νταρ αλ Όρα, που έχτισε ο πρώτος σουλτάνος της δυναστείας Ναζαρί, τον ναό του Σαν Σαλβαδόρ που ήταν το πρώην κεντρικό τζαμί και φυσικά το Δικαστήριο.
Μία ακόμη πρόταση, είναι να επισκεφθούμε τη συνοικία των Ρομά με την ονομασία Σακρομόντε. Η συνοικία αυτή είναι η πιο γραφική της Γρανάδας. Είναι χτισμένη πάνω στον λόφο Βαλπαραΐσο, συνδέεται με την Αλμπαϊθίν, περιβάλλεται από τον ποταμό Νταρό και βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Αλάμπρα. Οι Ρομά έφτασαν, από την Ινδία, στη Γρανάδα όταν αυτή επανενώθηκε με τα ισπανικά βασίλεια. Κατοίκησαν στις αμέτρητες σπηλιές του λόφου Βαλπαραΐσο. Με τα χρόνια οι σπηλιές έγιναν ασβεστωμένα κατάλευκα υπόσκαφα σπίτια, ανάλογα με αυτά της Σαντορίνης. Σε αυτή τη συνοικία γεννήθηκε το φλαμένκο. Σήμερα, στη βόλτα μας στο Σακρομόντε θα ακούσουμε τους κατοίκους να παίζουν κιθάρα και να τραγουδούν τέτοιους σκοπούς. Τον 17ο αιώνα, στην κορυφή του λόφου χτίστηκε ο Καθεδρικός Σακρομόντε, για τον «ασφαλή προσηλυτισμό» των Ρομά. Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα εμπνεύστηκε τη διάσημη συλλογή ποιημάτων του «Τσιγγάνικο Τραγουδιστάρι» από τους Ρομά του Σακραμόντε. Διανυκτέρευση στη Γρανάδα.