Σήμερα το πρόγραμμα είναι αφιερωμένο στο Νότιο Μανχάταν, με τις αβανγκάρντ περιοχές, που σηματοδότησαν σπουδαία καλλιτεχνικά κινήματα, που τις βλέπουμε σε διάσημες ταινίες και σίριαλ και που δεν περιλαμβάνονται στα συνήθη τουριστικά προγράμματα. Σήμερα, δηλαδή, θα δούμε τη Νέα Υόρκη από μέσα, όπως τη βλέπουν οι μοδάτοι και ψαγμένοι Νεοϋορκέζοι, γιατί εκεί τους αρέσει να ζουν και να διασκεδάζουν (βλ. Φιλαράκια, Sex & the City). Σε αυτή την ολοήμερη ξενάγηση θα έχουμε πούλμαν διαρκώς στη διάθεσή μας (τα πούλμαν είναι πολύ ακριβά στη Νέα Υόρκη και γι’ αυτό η χρήση τους είναι περιορισμένη στα περισσότερα προγράμματα).
Η πανοραμική βόλτα μας θα αρχίσει από το τριγωνικό Κτίριο Φλάτιρον, που χτίστηκε το 1902 και έχει 20 ορόφους. Είναι από τους πρώτους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης και γι αυτό ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες των αρχών του 20ου αιώνα.
Ακολουθεί η Πλατεία της Ένωσης. Η πλατεία αυτή σήμερα έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο της Νέας Υόρκης επειδή από εκεί ξεκίνησε η πρώτη εργατική διαδήλωση στην πόλη, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1882.
Μετά από εκεί θα περάσουμε στο θρυλικό Γκρίνουιτς Βίλατζ, την μποέμ καρδιά της Νέας Υόρκης. Αυτή η περιοχή, η οποία σήμερα είναι προστατευόμενη, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου ήταν ένα μποέμ καλλιτεχνικό εκκολαπτήριο. Όλοι οι ανατρεπτικοί καλλιτέχνες είχαν εκεί τα εργαστήριά τους, εκεί ιδρύθηκε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Γουίντεϊ, εκεί γεννήθηκε το λεγόμενο Off Broadway θέατρο με τις πειραματικές παραστάσεις, εκεί το 1938 άνοιξε το Café Society, το μπαρ που εισήγαγε τη μαύρη μουσική στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Νέας Υόρκης. Στο Café Society έπαιξαν και τραγούδησαν όλοι οι μεγάλοι θρύλοι της τζαζ, από την Μπίλι Χόλιντεϊ ως τον Τζον Κολτρέιν. Και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι. Μεταπολεμικά το μποέμ σκηνικό της γειτονιάς αυτής προχώρησε κι άλλο. Εκεί συγκεντρώθηκε η λεγόμενη Μπιτ Γενιά, η οποία έβγαλε πολλούς διάσημους λογοτέχνες, όπως ο Άλεν Γκίνσμπεργκ, ο Τρούμαν Καπότε, ο Τζακ Κέρουακ.
Στο Γκρίνουιτς Βίλατζ βρίσκεται και το φημισμένο Chelsea Hotel, όπου έμεναν μόνιμα μπιτ λογοτέχνες, μουσικοί και ηθοποιοί, σκηνοθέτες και εικαστικοί. Γενικώς αυτό το ξενοδοχείο, ήταν το απόλυτο must για όποιον καλλιτέχνη ήθελε να εκτοξευθεί, είτε ήταν ντόπιος είτε όχι. Αν δεν έμενες στο Chelsea Hotel δεν θα γινόσουν ποτέ σταρ.
Από το Γκρίνουιτς Βίλατζ θα περάσουμε, με το πούλμαν, στο ευρύτερο Γουέστ Βίλατζ και θα βρεθούμε σε μία από τις ακριβότερες περιοχές της Νέας Υόρκης, όσον αφορά το real estate, με πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα. Είναι μποέμ, ήταν η περιοχή της ανατροπής και της προόδου (το Γκρίνουιτς είναι τμήμα του Γουέστ Βίλατζ) και πλέον είναι η πιο chic εναλλακτική περιοχή για τους ψαγμένους Νεοϋορκέζους. Εκεί βρίσκονταν τα τηλεοπτικά διαμερίσματα-φετίχ των ηρωίδων του Sex & the City. Στη βόλτα μας θα δούμε όλα τα στέκια τους με τη σειρά: από τα κοσμικά μπαρ με τους νέους και ωραίους εργένηδες, ως το Magnolia Bakery με τα λαχταριστά καπκέικ. Και φυσικά θα δούμε παντού γύρω τα κτίρια και τα αρχοντικά από καφέ τούβλο, τα λεγόμενα Brownstone, του 19ου αιώνα, που χαρακτηρίζουν πολλές εναλλακτικές γειτονιές της πόλης.
Σε αυτό το σκηνικό είχαν γυριστεί και Τα Φιλαράκια. Στους δρόμους γύρω μας, πολλοί από αυτούς είναι πεζοδρομημένοι, σήμερα υπάρχουν όμορφα καφέ, εστιατόρια και μπαρ. Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα πέρα από τα καλλιτεχνικά κινήματα, αναπτυσσόταν εκεί και ο αμερικανικός ακτιβισμός: για τα ίσα δικαιώματα μαύρων και λευκών, ανδρών και γυναικών, ετερόφυλων και ομοφυλόφιλων, υπέρ της ειρήνης, κατά του πολέμου στην Κορέα και στο Βιετνάμ κ.α. Ακόμα και οι διανοούμενοι αναρχικοί της Νέας Υόρκης, οι λεγόμενοι Μετεωρολόγοι, τη δεκαετία του 1960, ζούσαν σε αυτά τα καφέ σπίτια και περπατούσαν στους ίδιους δρόμους που περπατάμε εμείς σήμερα.
Ακολουθούν, στην ξενάγησή μας, μερικές ακόμη εναλλακτικές, και πολύ hot γειτονιές, όπως το πανάκριβο Σόχο, με τις ωραίες μπουτίκ, η Μικρή Ιταλία, όπου ακούς παντού ιταλικά, η Τσάιναταουν… Σε κάθε μία από αυτές τις περιοχές θα περάσουμε αρκετό χρόνο για να τις γνωρίσουμε και να απολαύσουμε την ατμόσφαιρά τους. Αυτές είναι οι πιο ζωντανές γειτονιές της πόλης, διαφορετικές από το Μανχάταν της 5ης Λεωφόρου, και πάρα πολύ ενδιαφέρουσες. Κάθε μία έχει τη δική της (εθνική) κουλτούρα.
Επόμενος σταθμός μας θα είναι το Τσέλσι Μάρκετ. Σήμερα είναι ένα μεγάλο εμπορικό σύμπλεγμα που στεγάζει εστιατόρια και εταιρείες τηλεοπτικών και μουσικών παραγωγών καθώς και επικοινωνιών. Ωστόσο αυτό το σύμπλεγμα, που χτίστηκε το 1880, στέγαζε την Εθνική Εταιρία Μπισκότων των ΗΠΑ. Και… ναι, το μπισκότο OREO, παρασκευάστηκε εδώ!
Επόμενος προσανατολισμός στη βόλτα μας είναι μία από τις πιο δημοφιλείς στους Νεοϋορκέζους περιοχές για βραδινή έξοδο, η πρώην Περιοχή της Κρεαταγοράς (Meatpacking District). Και αυτή η περιοχή όπως και όλες οι προηγούμενες που είδαμε ως τώρα έχει χαρακτηριστεί διατηρητέα, και έχει αλλάξει χρήση, με πολύ ενδιαφέροντα εστιατόρια, μπαρ και κλαμπ.
Μετά σειρά έχει η High Line. Εκεί θα δούμε μία υπερυψωμένη πεζογέφυρα που έχει γίνει κήπος και συγκεντρώνει πλήθος κόσμου, ο οποίος απολαμβάνει διάφορες δραστηριότητες. Αυτός ο κρεμαστός κήπος, τον 19ο αιώνα ήταν σιδηροδρομική γέφυρα. Από αυτήν, φορτηγά τρένα μετέφεραν τα τρόφιμα από τις βιομηχανικές γειτονιές που μόλις αφήσαμε πίσω μας (κρέατα, γαλακτοκομικά, μπισκότα κ.α.) και τα πήγαιναν στην πόλη. Αυτή η γέφυρα, κάποια στιγμή αχρηστεύτηκε και επρόκειτο να κατεδαφιστεί. Αντ’ αυτού όμως μετατράπηκε σε κήπο και προσφέρθηκε στους κατοίκους. Κάπως έτσι αναβαθμίζονται οι πρώην βιομηχανικές περιοχές και γίνονται πόλος έλξης για τους δημότες αλλά και για τους επισκέπτες μίας προηγμένης πόλης.
Ακολουθεί επίσκεψη στο ολοκαίνουριο Χάντσον Γιαρντς. Πρόκειται για την περιοχή όπου βρίσκονταν οι πρώην αποθήκες του Σιδηροδρόμου του Λονγκ Αϊλαντ. Οι αποθήκες έπαψαν να λειτουργούν τον 20ο αιώνα και η περιοχή παρήκμασε. Ο χώρος αυτός όμως σήμερα, έχει μετατραπεί σε ένα εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα, με κήπους, πλατείες, ουρανοξύστες, εμπορικά κέντρα. Εκεί βρίσκονται εστιατόρια, καταστήματα, καλλιτεχνικοί χώροι, και γενικότερα παντού διαχέεται ένα κλίμα διάδρασης. Στο Χάντσον Γιάρντς, υπάρχουν δύο εμβληματικά τοπόσημα: Το Μπαλκόνι στον Ουρανό, που είναι γυάλινο, στα 100 μέτρα, κι από κει βλέπεις όλη τη Νέα Υόρκη και τον Χάντσον (είναι το ψηλότερο τέτοιο μπαλκόνι στο Δυτικό Ημισφαίριο).
Και οι Σκάλες στο Πουθενά: Πρόκειται για ένα τεράστιο υπαίθριο γλυπτό-εγκατάσταση, που αποτελείται από πολλές δαιδαλώδεις σκάλες. Το κοινό, στο πλαίσιο της διάδρασης με το γλυπτικό-κατασκευαστικό έργο, ανεβαίνει τις σκάλες και κάνει υπέργειες βόλτες. Η επίσημη ονομασία του γλυπτού είναι Vessel (=σκάφος), έχει ύψος 46 μέτρα και το σχεδίασε ο βρετανός ντιζάινερ Τόμας Χέδεργουικ.
Μετά και από αυτή την εμπειρία, θα επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας στην Τάιμς Σκουέαρ. Ο αρχηγός μας θα μας προτείνει πώς να απολαύσουμε και αυτό το βράδυ στη Νέα Υόρκη, αναλόγως με την αντοχή μας. Αυτές τις μέρες θα συνειδητοποιήσουμε για τα καλά τι σημαίνει πως η Νέα Υόρκη «δεν κοιμάται ποτέ». Διανυκτέρευση.