Σήμερα το πρόγραμμα περιλαμβάνει μια πανέμορφη ημερήσια εκδρομή στον περίφημο Ρομαντικό Δρόμο της Γερμανίας πάνω στις εντυπωσιακές Βαυαρικές Άλπεις. Βρισκόμαστε στη Νότια Βαυαρία και στο Νότιο Τμήμα του Δρόμου, κοντά στα σύνορα με την Αυστρία, το οποίο ίσως είναι και το πιο όμορφο. Ο Ρομαντικός Δρόμος εκτείνεται από Βορρά προς Νότο, σε μια απόσταση 366 χιλιομέτρων, από το Βίρτσμπουργκ (πρωτεύουσα της Κάτω Φραγκονίας) ως τη μεσαιωνική πόλη Φίσεν της Βαυαρίας.
Η ονομασία Ρομαντικός Δρόμος οφείλεται στις συμμαχικές δυνάμεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ειδικά στους Αμερικανούς, οι οποίοι μετά τη λήξη πολέμου είχαν υπό τον διοικητικό τους έλεγχο τον συγκεκριμένο τομέα. Προς μεγάλη τους έκπληξη διαπίστωσαν πως κατά μήκος του άξονα αυτής της οδού υπάρχουν δεκάδες πανέμορφα χωριά, ρομαντικά κάστρα, δασώδεις εκτάσεις και πόλεις με έντονα ρομαντικό χαρακτήρα.
Ειδικά δε στο νοτιότερο τμήμα του δρόμου, βρίσκονται κάποιες, μοναδικού χαρακτήρα, περιοχές, τις οποίες και θα δούμε σήμερα. Καθ’ οδόν θα περάσουμε από ονειρεμένους δρυμούς, ένδοξα φρούρια, κελαριστά ρυάκια, άφθονους κυνηγότοπους, μυστικά ξέφωτα και απότομα φαράγγια. Η βαυαρική φύση σε όλο της το μεγαλείο!
Πρώτος σταθμός μας θα είναι το παγκοσμίως διάσημο Κάστρο Νόισβανσταϊν στο Φίσεν, φέουδο του βαυαρού βασιλιά Λουδοβίκου Β΄, αγαπημένου ξαδέρφου της Σίσσυς της Αυστρίας. Νόισβανσταϊν σημαίνει Νέος Λίθος του Κύκνου. Ο Λουδοβίκος Β’ ήταν ένας ιδιαίτερα όμορφος βασιλιάς, τον οποίο ενδιέφεραν κυρίως οι τέχνες και ο ρομαντισμός. Αυτό προκάλεσε προστριβές στο περιβάλλον του και τελικά τον απομάκρυνε από τον θρόνο. Μετά την απομάκρυνση κύκλοι του παλατιού διέδωσαν ότι έπασχε από παράνοια. Γενικώς του άρεσε να χτίζει παραμυθένια κάστρα και να πληρώνει για την κατασκευή τους ο ίδιος προσωπικά δίχως να χρεώνει τα δημόσια κεφάλαια της Βαυαρίας. Ένα τέτοιο κάστρο είναι το Νόισβανσταϊν στην κορυφή του λόφου πάνω από το χωριό Σβάνγκαου. Η κατασκευή του διατάχθηκε από τον Λουδοβίκο Β΄ ως χώρος ανάπαυσης και φόρος τιμής στον διάσημο γερμανό συνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ. Το παλάτι σχεδιαζόταν να γίνει προσωπικό καταφύγιο του βασιλιά, αλλά άνοιξε στο κοινό επί πληρωμή αμέσως μετά τον πρόωρο και αιφνίδιο θάνατό του το 1886, ενώ δεν είχε ακόμα αποπερατωθεί. Ο Λουδοβίκος πνίγηκε μυστηριωδώς σε μία βαυαρική λίμνη μαζί με τον ψυχίατρό του που βρέθηκε στραγγαλισμένος. Το κάστρο θεωρείται παγκόσμιο σύμβολο της εποχής του Ρομαντισμού. Έχει εμφανιστεί σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες και έχει απεικονιστεί ως το παλάτι της Ωραίας Κοιμωμένης στην Ντίσνεϊλαντ.
Επόμενος σταθμός μας για σήμερα είναι η βαυαρική πόλη κοντά στα σύνορα με την Αυστρία, με τη διπλή ονομασία Γκάρμις-Παρτενκίρχεν. Μέχρι και το 1935 το Γκάρμις και το Παρτενκίρχεν ήταν δύο ξεχωριστά χωριά τα οποία όμως ενώθηκαν και έγιναν μία πόλη για να υποδεχτούν τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Αυτοί οι αγώνες, που διοργάνωσε το ναζιστικό καθεστώς κινηματογραφήθηκαν από τη διάσημη και αινιγματική (για τη σχέση της με την ηγεσία του ναζιστικού κόμματος) γερμανίδα σκηνοθέτιδα Λένι Ρίφενσταλ και ήταν οι πρώτοι που περιλάμβαναν αλπικό σκι. Σε κοντινή απόσταση από Γκάρμις-Παρτενκίρχεν βρίσκεται το ψηλότερο βουνό της Γερμανίας, το Ζούγκσπιτσε με υψόμετρο 2.962 μέτρα. Στη βόλτα μας στην πόλη θα δούμε ότι το Γκάρμις έχει έναν πιο μοντέρνο αέρα ενώ το Παρτενκίρχεν είναι σαφώς πιο παραδοσιακό. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όλη η πόλη λειτουργούσε σαν νοσοκομείο για τους τραυματίες πολέμου. Σε αυτό το νοσοκομείο πέθανε το 1949 ο γερμανός συνθέτης Ρίχαρντ Στράους.
Τελευταίος σταθμός μας στον Ρομαντικό Δρόμο πάνω στις Βαυαρικές Άλπεις είναι το επίσης αλπικό Όμπεραμεργκαου. Πρόκειται για ένα πανέμορφο γραφικό μικρό χωριό το οποίο είναι διάσημο για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι οι τοιχογραφίες στους εξωτερικούς τοίχους των σπιτιών. Γενικώς τοιχογραφίες υπάρχουν σε πολλά βαυαρικά χωριά στον Ρομαντικό Δρόμο όμως εδώ βρίσκονται οι περισσότερες και οι πιο εντυπωσιακές. Αναπαριστούν χριστιανικές σκηνές αλλά και σκηνές από διάσημα παραμύθια. Ο άλλος λόγος διασημότητας του χωριού είναι η εντυπωσιακή αναπαράσταση των Παθών του Χριστού που διοργανώνεται κάθε 10 χρόνια. Το έθιμο καθιερώθηκε το 1633, όταν οι κάτοικοι του χωριού έκαναν τάμα για να γλιτώσουν από την απειλή της πανούκλας…
Διανυκτέρευση στο Μόναχο.