Ανεξάρτητο νησιωτικό κράτος του Ινδικού ωκεανού, που χωρίζεται από τις νοτιοανατολικές ακτές της Ινδικής xερσονήσου με τον κόλπο Μανάρ και τον πορθμό Παλκ. Εκτός από την ομώνυμη μεγαλόνησο, στη Σρι Λάνκα ανήκουν διάφορες νησίδες και κοραλλιογενείς σκόπελοι (Μανάρ, Ντελφτ κ.ά.), που βρίσκονται μεταξύ του κόλπου Μανάρ και του θαλάσσιου στενού Παλκ, εκτείνονται προς την πλευρά της Ινδίας και ονομάζονται Γέφυρα του Αδάμ. Η συνολική έκτασή της είναι 65.628 τ. χλμ. και ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 19.576.783 κατοίκους (2002).
Η Σρι Λάνκα βρίσκεται πολύ κοντά στο νότιο άκρο της χερσονήσου Ντεκάν (νοτιοανατολική Ινδική χερσόνησος) από την οποία χωρίζεται από τον πορθμό Παλκ πλάτους 35 χλμ. Εκτείνεται ανάμεσα στις 5° 55΄ ως 9° 50΄ βόρειο γεωγραφικό πλάτος και 79° 42΄ ως 81° 52΄ ανατολικό γεωγραφικό μήκος.
Γεωγραφία
Το σχήμα του νησιού Σρι Λάνκα μοιάζει με σταγόνα ή αχλάδι με μήκος 435 χλμ. και μέγιστο πλάτος 225 χλμ. Στο νότιο τμήμα του νησιού εκτείνεται ο βραχώδης βραχίονας της "Γέφυρας του Αδάμ", ο οποίος κατά τη διάρκεια της άμπωτης είναι βατός και διευκολύνει τη συγκοινωνία της μεγαλονήσου με την ασιατική ήπειρο (νοτιοανατολική Ινδία). Μορφολογικά διαιρείται σε τέσσερις περιοχές: στη βόρεια περιοχή, στην ανατολική, στη νοτιοδυτική και στην κεντρική.
Η βόρεια περιοχή αποτελεί την άκρη στο σχήμα σταγόνας του νησιού, χαρακτηρίζεται από βαθύπεδα με επίπεδες και πλατιές πεδιάδες με λιγοστά υψώματα και μεμονωμένους λόφους. Στο βορειότατο άκρο της καταλήγει στην ασβεστολιθικής προέλευσης Χερσόνησο, της Τζάφνα, που είναι στραμμένη προς το βορρά και συνδέεται με την ανάπτυξη υφάλου με κοραλλιογενή σύσταση.
Η ανατολική περιοχή του νησιού είναι μια επίπεδη πεδιάδα, την ομαλότητα της οποίας διακόπτουν μεμονωμένοι λόφοι.
Η νοτιοδυτική περιοχή χαρακτηρίζεται από παράλληλες πεδιάδες, που διαρρέονται από ποτάμια και αρκετά βουνά της οροσειράς Ρακουάνα, που εκτείνονται κατά κύριο λόγο στην κεντρική Σρι Λάνκα.
Η κεντρική περιοχή παρουσιάζει τα σημαντικότερα υψίπεδα του νησιού με μέσο υψόμετρο 1500 μέτρων. Επίσης συναντώνται οροπέδια, βαθιές κοιλάδες, που σχηματίζονται από τη ροή των ποταμών, στενά φαράγγια και ψηλά όρη, από τα οποία το ψηλότερο με κορυφή την Πιντουρουταλάγκαλα ανέρχεται στα 2.524 μέτρα. Ακολουθούν νοτιότερα τα όρη Κιριγκαλπότα (2.420 μ.) και Τοταπελακάνδα (2.340 μ.). Στα νοτιοδυτικά υψώνεται το όρος της Κορυφής του Αδάμ (2.243 μ.), που αποτελεί το κέντρο της ορεινής περιοχής και παρουσιάζει την ιδιαιτερότητα στο πάνω μέρος του να εμφανίζεται μια κοιλότητα σε σχήμα αποτυπώματος ποδιού. Η κοιλότητα αυτή έχει κάνει την Κορυφή του Αδάμ την πιο γνωστή στη χώρα και προκαλεί έντονες διαφωνίες ανάμεσα στους μουσουλμάνους, ινδουιστές και βουδιστές κατοίκους της Σρι Λάνκα, που την αποδίδουν στον Αδάμ, στο Σίβα και στο Βούδα αντίστοιχα. Λίγο χαμηλότερο είναι το όρος Ναμουνουκούλι ύψους 2.033 μ. με πλαγιές απότομες, που διαρρέονται από ποταμούς, οι οποίοι κατεβαίνοντας σχηματίζουν εντυπωσιακούς καταρράκτες.
Η νότια παρυφή των κεντρικών υψιπέδων σχηματίζεται από έναν μακρόστενο γκρεμό με ανατολικοδυτική διεύθυνση, που σε κάποιο σημείο του παίρνει την ονομασία "Τέλος του Κόσμου" και κατεβαίνει κάθετα σε ύψος 1.515 μέτρων περίπου.