Βρίσκεται σε μια περιοχή που νομίζεις πως ξεπήδησε από εικονογραφημένο ημερολόγιο ή καλύτερα από εικονογραφημένο παιδικό παραμύθι. Βλέποντάς την από κοντά, θα καταλάβετε το λόγο. Ζούσε, λοιπόν, κάποτε, σε τούτα εδώ τα μέρη, ένας ονειροπόλος βασιλιάς, που δεν ήθελε όμως να βασιλέψει. Ζούσε σε ένα ιπποτικό κάστρο ψηλά σε ένα λόφο, περιτριγυρισμένο από βουνά με πυκνό δάσος και δύο μεγάλες λίμνες. Στη μία έβρισκαν καταφύγιο οι κύκνοι τον παγωμένο χειμώνα, στην άλλη που πάγωνε, γλιστρούσαν τα έλκηθρα των παιδιών. Είχε κήπους ολόγυρα γεμάτους από σπάνια βλάστηση, ζώα και πουλιά. Αγαπούσε την τέχνη, λάτρευε τη μουσική και έχτιζε τον ένα πύργο πίσω από τον άλλο. Έτσι ή κάπως έτσι, σαν σε παραμύθι, μπορούσε κανείς να περιγράψει τον τόπο αυτό, αλλά και την αινιγματική φυσιογνωμία του Λουδοβίκου του Β’, κυρίαρχη μορφή στη Βαυαρία στα μέσα του 19ου αιώνα.
Ως τόπος θυμίζει τα μέρη όπου οι Γερμανοί παραμυθάδες εμπνεύστηκαν τις υπέροχες ιστορίες τους, βλέποντας κοντά σε πρίγκιπες και βασιλιάδες κάστρα με πλούτο, δάση με βαλκυρίες και άλλα μυθικά πλάσματα -όπως οι νιμπελούνγκεν, τα παιδιά της ομίχλης, μέρος του λαϊκού γερμανικού έπους- που ενέπνευσαν τη διακόσμηση των κάστρων, αλλά και τις όπερες του Βάγκνερ, με τον οποίο ο μυθικός αυτός βασιλιάς συνδεόταν και τον οποίο υποστήριξε.
Δεν προλαβαίνεις να φτάσεις και ανάμεσα στα βουνά και στις δύο πανέμορφες λίμνες, στο ομιχλώδες τοπίο του κατάφυτου δάσους, το βλέμμα πέφτει πάνω στη μυστηριακή σιλουέτα ενός εκπληκτικού κτίσματος. Έκθαμβος κοιτάζεις και σκέπτεσαι ότι μάλλον ζεις σε όνειρο! Είναι ίσως το πιο διάσημο κάστρο στον κόσμο, το πρώτο από τα συνολικά τρία του Λουδοβίκου. Εκείνο που μάγεψε και χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο για ένα άλλο, με καθαρά εμπορικό χαρακτήρα: το κάστρο - σήμα κατατεθέν του Ντίσνεϊ. Μόνο που εδώ μέσα έζησε για λίγο, γύρω στις 170 μέρες όπως λένε, ένας πραγματικός βασιλιάς, με ευαισθησίες και αδυναμίες, αλλιώτικος από τους άλλους.
Φαντάστηκε αυτό το ανάκτορο σαν ένα γιγαντιαίο σκηνικό, που θα μπορούσε να «χωρέσει" τον κόσμο της γερμανικής μυθολογίας και των θρύλων. Όπως και για τόσα άλλα μεγαλεπήβολα σχέδια που έκανε, ο πύργος αυτός ουδέποτε ολοκληρώθηκε. Άρχισε να επισκευάζει το παλαιότερο κάστρο που βρισκόταν εκεί το 1869, σε σχέδια ενός σκηνογράφου και όχι αρχιτέκτονα, του Κρίστιαν Γιανκ. Δεκάδες χώροι μαρτυρούν την εκκεντρικότητα του ανθρώπου αυτού. Χώροι όπου συνυπάρχουν όλα τα γνωστά είδη τέχνης επί της γης.
Κάθε χρόνο στις 12 Σεπτεμβρίου, μια γιορτή αφιερωμένη στη μνήμη του πραγματοποιείται εκεί κοντά στη λίμνη του Στάρνμπεργκ. Μια μικρή βάρκα κινείται στα γαλήνια νερά της λίμνης, προς τη βορειοανατολική ακτή, στο σημείο όπου εικάζεται ότι πνίγηκε τον Ιούνιο του 1886 ή έδωσε τέλος ο ίδιος στη ζωή του σε ηλικία 42 ετών.