Η Κόστα Ρίκα (República de Costa Rica, Πλούσια Ακτή στα Ισπανικά) είναι μια χώρα της Κεντρικής Αμερικής, με έκταση 51,1 km² και πληθυσμό (κατατάσσεται 118η στον κόσμο) 4.253.877 κατοίκους το 2009. Συνορεύει βόρεια με την Νικαράγουα και νοτιοανατολικά με τον Παναμά, ενώ ανατολικά βρέχεται από την Καραϊβική, και νότια και δυτικά από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Η χώρα χωρίζεται σε επτά διαμερίσματα. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η πόλη Σαν Χοσέ.
Γεωγραφία
Μορφολογία εδάφους
Το ανάγλυφο της Κόστα Ρίκα χαρακτηρίζεται από τις εκτεταμένες πεδιάδες, που ξεκινούν από τα νοτιοδυτικά παράλια της χώρας, στον Ειρηνικό ωκεανό, υψώνονται σταδιακά στα κεντρικά και κατέρχονται βαθμιαία προς την πλευρά της Καραϊβικής. Οι κυριότερες οροσειρές που διασχίζουν τη χώρα από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά είναι η Κορδιλιέρα δε Γκουανακάστε, η Κορδιλιέρα Σεντράλ και η Κορδιλιέρα δε Ταλαμάνκα. Οι δύο πρώτες είναι προέκταση μιας ηφαιστειογενούς οροσειράς που ξεκινά από τα σύνορα με τη Νικαράγουα και καταλήγει στα κεντρικά της χώρας, στο οροπέδιο Μεσέτα Σεντράλ (Βάγε Σεντράλ). Ο ηφαιστειακός χαρακτήρας των οροσειρών αυτών οφείλεται σε μια σειρά γεωλογικών διεργασιών που κατά το παρελθόν ένωσαν το βόρειο και νότιο τμήμα της Αμερικανικής ηπείρου. Καθώς προχωράμε από το βόρειο προς το νότιο τμήμα της χώρας το ύψος τους βαθμιαία αυξάνεται (ηφαίστειο Ρινκόν 1.500μ. - ηφαίστειο Ιραθού 3.452μ.) και καταλήγει στο όρος Τσιριπό Γκράνδε της οροσειράς Κορδιγέρα δε Ταλαμάνκα, το οποίο έχει ύψος 3.819μ. (η ψηλότερη κορυφή της χώρας). Η οροσειρά αυτή δεν είναι ηφαιστειακή.
Ηφαίστεια
Το ηφαιστειογενές έδαφος της χώρας δεν προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στους κατοίκους. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι η Νικαράγουα κινδυνεύει περισσότερο από ό,τι η Κόστα Ρίκα από τις σεισμικές δονήσεις και τις εκρήξεις των ηφαιστείων. Παρ` όλα αυτά έντονα είναι τέτοια φαινόμενα στο υψίπεδο Μεσέτα Σεντράλ. Ο πιο πρόσφατος μεγάλος σεισμός άφησε πίσω του 1.750 νεκρούς και συνέβη στο Καρτάγκο, τον Απρίλιο του 1910.
Υδρογραφία
Το μικρό πλάτος της χώρας και το γεγονός πως οι οροσειρές βρίσκονται πολύ κοντά στη θάλασσα, έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία μικρών μόνο ποταμών. Τα ποτάμια ρεύματα έχουν δύο κυρίως κατευθύνσεις, είτε προς την Καραϊβική θάλασσα είτε προς τον Ειρηνικό ωκεανό. Στην πρώτη εκβάλλουν ο Σαν Χουάν, που καθορίζει τα σύνορα με τη Νικαράγουα, και ο παραπόταμός του Σαν Κάρλος, ο Τσιριπό, ο Ρεβεντασόν, ο Σισαόλα, ο Πακουάρε και άλλοι μικρότεροι. Προς τον Ειρηνικό ωκεανό, από την άλλη μεριά, ρέει ο κυριότερος ποταμός της χώρας, ο Γκράντε δε Τέραμπα.
Ακτογραφία
Οι βορειοανατολικές ακτές της χώρας έχουν μήκος 300 χλμ., ενώ οι νοτιοδυτικές 1.013 χλμ. Οι ακτές που βρίσκονται προς την Καραϊβική θάλασσα είναι ομοιόμορφες και σχετικά χαμηλές, με μοναδικό αξιόλογο λιμάνι αυτό της Λιμόν. Αντίθετα, οι ακτές προς τον Ειρηνικό ωκεανό παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ξεκινώντας από τα βόρεια, στα σύνορα με τη Νικαράγουα, βρίσκεται ο όρμος Σάντα Ελένα και πιο κάτω ο κόλπος Παπαγκάγιο. Νοτιότερα συναντάμε τη χερσόνησο Νικόγια με τον ομώνυμο κόλπο, όπου είναι χτισμένη και μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Κόστα Ρίκα, η Πουνταρένας. Συνεχίζοντας προς το νότο συναντάμε τον όρμο Κορονάδο, τη χερσόνησο Όσα και τον κόλπο Ντούλσε, όπου βρίσκεται το λιμάνι Γκολφίτο. Στα σύνορα με τον Παναμά βρίσκεται το ακρωτήριο Μπουρίκα.