Πληροφορίες για: Βιέννη

Εμπειρία στη Βιέννη

Οι μουσικές στην Βιέννη αρχίζουν με το που θα κατέβεις από το αεροπλάνο... Είναι σαν να ακούς μουσική όλη μέρα και όλη νύχτα! Ο Mozzart έκανε καλή δουλειά και η πόλη δεν ξεχνά να τον τιμά σε κάθε ευκαιρία. Στα ανάκτορα Σενμπρούν μας περιμένει η πριγκίπισσα Σίσσυ - το τραπέζι είναι ακόμα στρωμένο με τις πανάκριβες πορσελάνες και τα ασημένια καντηλέρια, απομεινάρια μιας άλλης εποχής. Τα βράδια είναι υπέροχα, με το άρωμα της κανέλας να αρωματίζει και να ζεσταίνει τις καρδιές και το σώμα μας.  Η διάσημη Όπερα στέκει πάντα εδώ, έτοιμη να μας προσφέρει και αυτή μια υπέροχη βραδιά.
Στα περίφημα Βιεννέζικα δάση στο Μάγιερλινγκ ξεδιπλώνει η φύση μπροστά στα μάτια μας όλο το μεγαλείο της.
Οι βιτρίνες με τα γλυκά και τα ψωμάκια μας δελεάζουν να τα δοκιμάσουμε όλα - και αν πάρουμε και κανένα κιλό, χαλάλι, για την Βιέννη τα δίνουμε και τα παίρνουμε όλα!

Τι σημαίνει Χριστούγεννα στη Βιέννη

Φανταστείτε μια πόλη όνειρο πως μπορεί να μεταμορφώνεται την περίοδο των Χριστουγέννων!
Η πόλη παίρνει ένα χρυσαφί χρώμα σαν κάποιος να την έχει πασπαλίσει από ψηλά με χρυσόσκονη! Στον αέρα υπάρχουν αρώματα από σοκολάτα, χριστουγεννιάτικα μπισκότα, βάφλες και κάστανα, κανέλα και ζεστό κόκκινο κρασί, τα οποία συνδυάζονται σε απίστευτη αρμονία με τα χιλιάδες φωτάκια που καλύπτουν δέντρα, κτίρια και βιτρίνες, τα ξύλινα παραδοσιακά στολίδια, τα υπέροχα στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Σε όλες τις γωνιές της πόλης ακούγονται μουσικές είτε από τα κουκλίστικα καφέ, είτε από χορωδίες και φιλαρμονικές.
Και πως είναι δυνατόν να μην ισχύει κάτι τέτοιο στην πόλη που γεννήθηκε ο Στράους, ο Σούμπερτ και που τόσο αγάπησε ο Μπετόβεν.
Ήδη από τα μέσα Νοεμβρίου τα ομορφότερα σημεία της Βιέννης μετατρέπονται σε μαγευτικές Χριστουγεννιάτικες αγορές.

Πάνω από 100 ξύλινα περίπτερα πωλούν από σουβενίρ μέχρι έργα τέχνης και ανάμεσά τους μικρά σταντ που αχνίζει το ζεστό γλυκό κόκκινο κρασί με τη φλούδα πορτοκάλι, το γαρύφαλλο και την κανέλλα.
 

Βιεννέζικα Βαλς και... αρχοντικός αέρας

Είναι πραγματική απόλαυση ν' ακούει κανείς βαλς, πόλκες και μαζούρκες του Στράους, του Μότσαρτ και του Σοπέν, όπως ακούγονταν στην αυτοκρατορική Βιέννη! Ταξιδέψαμε πίσω στη μουσική του 19ου αιώνα, εκεί όπου οι μουσικοί ξεχώριζαν φορώντας κόκκινο φράκο και τα κομψά ζευγάρια των χορευτών έλαμπαν στη σκηνή. Απολαύσαμε αξέχαστες μελωδίες να ακούγονται από τα ιστορικά Ανάκτορα Σένμπρουν και τους παραμυθένιους κήπους, θυμίζοντας τις αλλοτινές δόξες της αυστριακής αριστοκρατίας, εκεί όπου γεννήθηκε το Βιεννέζικο Βαλς τον 13ο αιώνα. Αξιοσημείωτο είναι ότι πολύ πριν εισαχθεί στην υψηλή κοινωνία και καθιερωθεί ως ένα είδος πλούσιων ιδεών και έντονων συναισθημάτων, ο φτωχός λαός της Βαυαρίας, χόρευε όμοιους χορούς. Με εξαίρεση τη Γαλλία, όπου γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία στα τέλη του 17ου αιώνα, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δέχτηκε αρνητική κριτική, κυρίως επειδή αφορούσε στη σωματική επαφή. Ειδικά οι ντάμες, έπρεπε να σηκώνουν με τα χέρια τους τα ενδύματά τους προκειμένου να μην πατηθούν και αυτό τους υποχρέωνε να κρατιούνται από τον καβαλιέρο έχοντας συνεχώς σωματική επαφή, σε συνδυασμό και με τις πολλές στροφές που περιείχε ο χορός. Παρά τις επιθέσεις που δέχτηκε, το Βιεννέζικο Βαλς έγινε τελικά αποδεκτό και σήμερα θεωρείται από τους πιο δύσκολους απαλούς χορούς που απαιτεί εκλεπτυσμένο στυλ και... αρχοντικό αέρα. Στις μέρες μας, η φημισμένη Ορχήστρα των Ανακτόρων Σένμπρουν της Βιέννης, είναι ο κυριότερος εκφραστής της μουσικής παράδοσης της Αυτοκρατορικής Βιέννης. Εμείς, είχαμε την τύχη να δούμε παράστασή της στον Πορτοκαλεώνα των Ανακτόρων Σένμπρουν, εκεί που είχε δώσει συναυλίες ο διάσημος συνθέτης Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ το 1786!

Ξενάγηση στα μυστικά των Αψβούργων

Η περιήγησή μας στα παλάτια της Βιέννης, μας μετέφερε στην εποχή των βασιλιάδων! Απολαύσαμε το μεγαλοπρεπές σκηνικό, κάναμε περίπατο στους τεράστιους κήπους και βγάλαμε υπέροχες φωτογραφίες! Θαυμάσαμε σπάνια αντικείμενα της αυτοκράτειρας Ελισάβετ, γνωστής και ως Σίσυ, είδαμε αμύθητης αξίας κοσμήματα βασιλιάδων, πορτραίτα που έχουν μείνει αλώβητα στο χρόνο, εξαίρετους πίνακες ζωγραφικής, αλλά κυρίως μάθαμε τα σκοτεινά μυστικά της δυναστείας των Αψβούργων, η οποία υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης, με μεγάλη επιρροή. Θαυμάσαμε συλλογές από μαχαιροπήρουνα και σερβίτσια, αλλά και χρυσά κηροπήγια, όπως και τζάκια εποχής. Η χειμερινή κατοικία των Αψβούργων ήταν το παλάτι Hofburg. Αποτελεί ένα συγκρότημα κτιρίων, με 18 πτέρυγες, 54 σκάλες και περίπου 2.600 δωμάτια. Σήμερα φιλοξενεί τα γραφεία του Προέδρου της Αυστρίας, ιδιωτικά διαμερίσματα και τη χειμερινή σχολή ιππασίας. Για περισσότερα από 500 χρόνια οι ηγέτες της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, του Βελγίου, την Ολλανδίας και της γερμανικής αυτοκρατορίας ήταν όλοι Αψβούργοι. Το φαινόμενο της αιμομιξίας για γενιές ολόκληρες, στο τέλος, ήταν αυτό ακριβώς που την εξαφάνισε. Οι Αψβούργοι, υποστήριζαν ότι το γενεαλογικό τους δέντρο έφτανε μέχρι τον Ιούλιο Καίσαρα, αλλά και πιο μακριά, μέχρι τους μυθικούς Εβραίους βασιλιάδες, τον Δαβίδ και τον Σολομώντα! Χρησιμοποιούσαν τη θρησκεία για να διατηρούν την ισχύ τους. Επεδείκνυαν ένα δόρυ που είχαν στην κατοχή τους, εκείνο που δήθεν τρύπησαν τον Χριστό στο σταυρό, προκειμένου να αποδείξουν ότι ήταν ευλογημένοι από τον Θεό. Ωστόσο, η αιμομιξία της δυναστείας τους, που βασίλευε σε Ισπανία και Αυστρία, είχε αβάσταχτες επιπτώσεις στην υγεία των γαλαζοαίματων. Οι μονάρχες γεννιούνταν με διανοητική καθυστέρηση και δυσμορφίες, όπως το μεγάλο σαγόνι... Αλήθεια, τελικά τι απέγιναν οι Αψβούργοι;

Βόλτα στα καταπράσινα Βιεννέζικα Δάση

Η ξενάγηση στα Βιεννέζικα Δάση ήταν πραγματικά απίστευτη εμπειρία. Πρόκειται για μια πελώρια καταπράσινη έκταση 40 χλμ. λίγο έξω από τη Βιέννη. Μέσα στα δάση αυτά κρύβονται μερικά κουκλίστικα χωριουδάκια κι ένα άκρως ενδιαφέρον αξιοθέατο: το Κάστρο του Λίχτενσταϊν, που σημαίνει «λαμπερή πέτρα». Εδώ γυρίστηκαν σχεδόν όλες οι ταινίες του κόμη Δράκουλα, αλλά και πολλά ακόμα φιλμ, με την πιο πρόσφατη ταινία «Οι τρεις Σωματοφύλακες» του 1993. Βγάλαμε τρομερές φωτογραφίες και νιώσαμε έστω για λίγο πρωταγωνιστές στη δική μας ιστορία! Ταξιδέψαμε νοερά πίσω στο χρόνο, εκεί όπου ακούγονταν κονσέρτα εορταστικής μουσικής και πραγματοποιούνταν λαμπεροί χοροί και δεξιώσεις, με τον Μότσαρτ να παίζει πιάνο για αυτοκράτορες... Περπατήσαμε στα όμορφα δάση του Χέλενενταλ, στα οποία ο Μπετόβεν συνήθιζε να κάνει τους περιπάτους του, κατά μήκος του ποταμού Σβέχατ. Διασχίσαμε μονοπάτια κάνοντας πεζοπορία, μέχρι που φθάσαμε στο κυνηγετικό περίπτερο του Μάγιερλινγκ. Πρόκειται για το κυνηγετικό περίπτερο των Αψβούργων, το οποίο εδώ και αιώνες «κουβαλά» τη θλιβερή ιστορία της αυτοκτονίας του τελευταίου διαδόχου του Θρόνου. Το ερωτικό δράμα του πρίγκιπα Ροδόλφου και της δούκισσας Μαρίας Βετσέρα, ελληνικής καταγωγής, που είχε τραγικό τέλος, με άγνωστα μέχρι σήμερα τα αίτια της τραγωδίας... Η περιήγηση στην κοσμοπολίτικη λουτρόπολη του Μπάντεν, με τις 15 θερμές πηγές της, γνωστή από τη Ρωμαϊκή εποχή, ήταν μια ακόμα υψηλής ποιότητας εμπειρία.

Βιέννη - Πράγα

Βιέννη
Οι μουσικές στην Βιέννη αρχίζουν με το που θα κατέβεις από το αεροπλάνο... Είναι σαν να ακούς μουσική όλη μέρα και όλη νύχτα! Ο Mozzart έκανε καλή δουλειά και η πόλη δεν ξεχνά να τον τιμά σε κάθε ευκαιρία. Στα ανάκτορα Σενμπρούν μας περιμένει η πριγκίπισσα Σίσσυ - το τραπέζι είναι ακόμα στρωμένο με τις πανάκριβες πορσελάνες και τα ασημένια καντηλέρια, απομεινάρια μιας άλλης εποχής. Τα βράδια είναι υπέροχα, με το άρωμα της κανέλας να αρωματίζει και να ζεσταίνει τις καρδιές και το σώμα μας.  Η διάσημη Όπερα στέκει πάντα εδώ, έτοιμη να μας προσφέρει και αυτή μια υπέροχη βραδιά.
Στα περίφημα Βιεννέζικα δάση στο Μάγιερλινγκ ξεδιπλώνει η φύση μπροστά στα μάτια μας όλο το μεγαλείο της.
Οι βιτρίνες με τα γλυκά και τα ψωμάκια μας δελεάζουν να τα δοκιμάσουμε όλα - και αν πάρουμε και κανένα κιλό, χαλάλι, για την Βιέννη τα δίνουμε και τα παίρνουμε όλα!

Πράγα 
Η πόλη των Πύργων και των ξωτικών, κάθε σοκάκι και ένα παραμύθι… Στο Κάστρο της αναζητούμε τους Αλχημιστές και κατεβαίνοντας στην γέφυρα του Καρόλου θα θαυμάσουμε την υπέροχη θέα με τους ήχους των πλανόδιων μουσικών.
Κατηφορίζοντας στην μεγάλη πλατεία της παλιάς πόλης θα περιμένουμε να χτυπήσει η ώρα ακριβώς και το Αστρονομικό ρολόι να θυμίσει σε όλους την αδυναμία του ανθρώπου μπροστά στην εκπληκτική κατασκευή.
Μια από τις εκατοντάδες μπυραρίες μας περιμένει να μας προσφέρει κάποια από τις αναρίθμητες ποικιλίες μπύρας και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τις δοκιμάσουμε όλες. Ξανθές, καστανές, μελαχρινές. Η μια καλύτερη από την άλλη!
Τα βράδια το παραμύθι ζωντανεύει με τα φώτα κατά μήκος του Δούναβη σε μια βόλτα με το πλοίο, όπου η πόλη ξεδιπλώνει το μεγαλείο της και τα βιβλία του Κάφκα παίρνουν σάρκα και οστά.
Το Κάρλοβυ Βάρυ μας αποκαλύπτεται μέσα από την ομίχλη κατεβαίνοντας το βουνό, μεγαλόπρεπο, με τα υπέροχα κτήρια το φυσικό περιβάλλον, την πολυτέλεια για τους λίγους και τα φυσικά ιαματικά νερά για τους πολλούς. Η φύση έδωσε απλόχερα τα δώρα της στην περιοχή.
Φεύγοντας, μια μαριονέττα θα συνοδεύει τις αποσκευές μας, να κινεί τα νήματα των αναμνήσεων που συνοδεύουν την μαγευτική αυτή πόλη που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ!
 

Τσέσκυ Κρούμλοβ, η πόλη του Έγκον Σίλε και των μαιάνδρων

Είναι μια μικρή μεσαιωνική πόλη, μοναδικού ενδιαφέροντος, στη Νότια Βοημία, πολύ κοντά στην Πράγα. Είναι χτισμένη πάνω σε παράξενους φυσικούς μαιάνδρους που σχηματίζει ο ποταμός Μολδάβας και φημίζεται για την ιστορική γοτθική αρχιτεκτονική της και το κάστρο Κρούμλοβ, ένα από τα μεγαλύτερα της Βοημίας. Τα πέτρινα σπίτια της, γύρω από έναν ποτάμιο μαίανδρο, διατηρούν ατόφια τη μεσαιωνική και αναγεννησιακή μορφή τους και φυσικά η πόλη έχει ανακηρυχθεί μνημείο της UNESCO. Η ονομασία Τσέσκι (Τσεχικό) Κρούμλοβ έχει καθιερωθεί για να διαφοροποιείται από το Μοράβσκι (Μοραβικό) Κρούμλοβ, στη Νοτιοανατολική Τσεχία.
Η πόλη και το κάστρο της χτίστηκαν στα τέλη του 13ου αιώνα σε ένα εμπορικής σημασίας πέρασμα του Μολδάβα. Εξ ου και ο πλούτος της μικρής αυτής πόλης που φαίνεται ξεκάθαρα στην εντυπωσιακή αρχιτεκτονική τς. Ορόσημο είναι το επιβλητικό κάστρο της, το δεύτερο μεγαλύτερο στην Τσεχία. Το κτιριακό συγκρότημα του κάστρου περιλαμβάνει τεράστιους κήπους, όπου κατά παράδοση ζουν μικρές αρκούδες, λίμνες, τάφρο και ένα υπέροχο μπαρόκ θέατρο, που χτίστηκε το 1682. Λόγω παλαιότητας εκεί δίνονται μόνο δύο παραστάσεις μπαρόκ όπερας τον χρόνο, υπό το φως των κεριών!
Άλλα σημαντικά αξιοθέατα της πόλης είναι το Ιστορικό Μουσείο της Βοημίας, το Μουσείο Βασανιστηρίων (γιατί Μεσαίωνας δεν σημαίνει μόνο εντυπωσιακή αρχιτεκτονική…), το μοναστήρι των Μινοριτών του 14ου αιώνα και το παραδοσιακό ζυθοποιείο Έγκενμπεργκ που ακόμα κάνει τις διανομές μπύρας με άλογο και άμαξα. Στο Τσέσκυ Κρούμλοβ επίσης διοργανώνονται δύο σημαντικά ετήσια φεστιβάλ: το μεσαιωνικό και το διεθνές μουσικό.
Η προσωπικότητα όμως που δεσπόζει μοιραία στη γραφική αυτή πόλη είναι ο κορυφαίος αυστριακός ζωγράφος Έγκον Σίλε, ο οποίος θεωρείται ιδιοφυία της αρ νουβώ ζωγραφικής και είναι παγκοσμίως διάσημος για τα όλο ένταση πορτραίτα του – αγαπημένα θέματά του ήταν οι εταίρες των αρχών του 20ού αιώνα. Η μητέρα του καταγόταν από το Τσέσκυ Κρούμλοβ και ο ίδιος το επισκεπτόταν συχνά για διακοπές μεταξύ του 1907 και του 1917. Μάλιστα κάποια στιγμή αποφάσισε να μετακομίσει εκεί από τη Βιέννη για να εργαστεί αλλά δεν τα κατάφερε. Το πνεύμα του ήταν πολύ ανατρεπτικό και μποέμ για τη μικρή συντηρητική πόλη – την απεικόνισε σε μία σειρά έργων υπό τον τίτλο «Νεκρή Πόλη» – κι έτσι αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει άρον άρον, για την κοσμοπολίτικη και πιο καλλιτεχνική Βιέννη. Σήμερα στο Τσέσκυ Κρούμλοβ διατηρείται το πατρικό σπίτι της μητέρας του στο όπου έμενε και ζωγράφιζε ο ίδιος, στην οδό Πλέσιβετς Νο. 343 πάνω στο ποτάμι. Εκεί στεγάζεται πλέον ένα μουσείο αφιερωμένο στο έργο του. Ο Σίλε πέθανε το 1918 έναν χρόνο αφότου εγκατέλειψε το Τσέσκυ Κρούμλοβ, από ισπανική γρίπη στη Βιέννη, λίγο προτού κλείσει τα 28 χρόνια του. Σήμερα έργα του εκτίθενται στα μεγαλύτερα μουσεία όλου το κόσμου. Σήμερα έργα του εκτίθενται στα μεγαλύτερα μουσεία όλου το κόσμου.

Εμπειρίες από το ταξίδι μας στην Αυστρία!

Μαγευτικά και μυστηριώδη τοπία, αχανείς κοιλάδες, απέραντο πράσινο, πανέμορφες λίμνες, τρεχούμενα νερά, παραμυθένια κτίρια και «θεϊκές» μελωδίες. Από τα επιβλητικά μπαρόκ παλάτια μέχρι τα κανάλια του Δούναβη και από την κλασική μουσική μέχρι τα βιεννέζικα βαλς, η μεγαλοπρεπής Βιέννη έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να μοιάζουν όλα τέλεια... Η διάσημη Κρατική Όπερα, το Κοινοβούλιο με την πλούσια διακοσμημένη πρόσοψη, η εντυπωσιακή Βοτιβκίρχε, τα ανάκτορα Χόφμπουργκ (η κύρια χειμερινή κατοικία των Αψβούργων), ο Καθεδρικός του Αγίου Στεφάνου, αλλά και τα θερινά ανάκτορα Σενμπρούν, προσδίδουν μια ξεχωριστή αίγλη και μας ταξιδεύουν στον διάκοσμο της αλλοτινής αριστοκρατίας. Πελώριοι κήποι, εντυπωσιακά συντριβάνια και καλά κρυμμένα μυστικά από αυτοκρατορικές οικογένειες, συνδέονται ως δια μαγείας με φημισμένα καφέ, σύγχρονα μπιστρό και στέκια διανοούμενων. Το πνεύμα του Μότσαρτ μας ακολουθεί στο Σάλτσμπουργκ, το… παραμύθι της Αυστρίας που το όνομά του σημαίνει «Κάστρο του Αλατιού». Το βλέμμα μας «κολλάει» στο μωσαϊκό του Altstadt, της Παλιάς Πόλης με τους χαριτωμένους τρούλους και τα καμπαναριά, το εντυπωσιακό κάστρο στην κορυφή του λόφου και τα χιονισμένα βουνά που στέκουν αγέρωχα. Βλέπουμε εκπληκτικά διαμορφωμένους κήπους σε παλάτια και θαυμάζουμε αγάλματα που αναπαριστούν μυθολογικά θέματα περασμένων αιώνων σε βίλες πρώιμου μπαρόκ. Διασχίζουμε την περιοχή των λιμνών, σκαρφαλώνουμε στις Αυστριακές Άλπεις, περνάμε από λίμνες, καταπράσινες κοιλάδες και μπαίνουμε σε τεράστια τούνελ! Περπατάμε στα πολύχρωμα δρομάκια του γραφικότατου Ίνσμπρουκ για να νιώσουμε την μεσαιωνική του αύρα και ανεβαίνουμε στον πύργο της πόλης για να απολαύσουμε θέα που «κόβει την ανάσα». Προσεγγίζουμε το Φίλαχ, μια αγαπημένη πόλη της νότιας Αυστρίας, στις όχθες του ποταμού Ντράου, που αποτελεί σημαντικό σταυροδρόμι των Άλπεων και φυσικά δεν παραλείπουμε το πανέμορφο παραλίμνιο χωριουδάκι Χάλσταττ. Ένα ειδυλλιακό μέρος στη σκιά των Άλπεων γεμάτο παραδοσιακά ξύλινα σπιτάκια, με εικόνες που θυμίζουν κυριολεκτικά ιμπρεσιονιστικό πίνακα ζωγραφικής... 

Βιέννη σημαίνει βιεννέζικος καφές

Μαρμάρινα τραπέζια, πολυέλαιοι, καθρέφτες, ξύλινη επένδυση παντού, ρολόι τοίχου ορατό από κάθε γωνιά του χώρου, τραπεζάκι με τις σημερινές εκδόσεις από τον τοπικό και τον διεθνή Τύπο• και βέβαια ο καφές, να σερβίρεται στον δίσκο με ένα ποτήρι νερό και ένα κουταλάκι. Έτσι πρέπει να είναι ένα καθώς πρέπει βιεννέζικο καφέ, έτσι όπως έχει γαλουχηθεί στην κουλτούρα της Βιέννης, και όπως έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο άυλης κληρονομιάς από την UNESCO.
Αυτός ο ιδιαίτερος σχεδιασμός και το στυλ μάς έρχονται από τον 19ο αι. όταν τα βιεννέζικα καφέ άκμαζαν, και συνεχίζει μέχρι σήμερα όχι ως εφέ ή τουριστική ατραξιόν, αλλά ως τρόπος ζωής για τους Βιεννέζους. Τα καφέ άλλωστε θεωρούνται «δημόσια σαλόνια», είναι για κάθε Βιεννέζο χώρος-προέκταση του δικού του καθιστικού: με ένα φλιτζάνι καφέ και μια εφημερίδα, μπορεί κανείς να μετατρέψει το τραπεζάκι του στον δικό του, ιδιωτικό χώρο για ώρες, χωρίς κανένας σερβιτόρος να τους προτρέψει ποτέ να παραγγείλει κάτι περισσότερο. Διόλου τυχαία, η UNESCO περιγράφει τα βιεννέζικα καφέ ως τα μέρη «όπου καταναλώνεται χώρος και χρόνος, αλλά μόνο ο καφές εμφανίζεται στον λογαριασμό»…

Η απίστευτη ιστορία του κρουασάν

Ξημερώματα μιας μέρας του 1863: ένας Βιεννέζος αρτοποιός μπαίνει στο μαγαζί του για να ετοιμάσει το ψωμί της ημέρας για τη συνοικία του. Έχει σίγουρα πολλή δουλειά, γιατί οι ημέρες αυτές δεν είναι και οι πιο ήρεμες που έχει ζήσει: ο Τούρκος σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής πολιορκεί τη Βιέννη και η πόλη υποφέρει από έλλειψη τροφίμων. Ωστόσο αυτό το πρωινό κάτι άλλο, και εξίσου ανησυχητικό, τραβάει την προσοχή του: ακούει έναν περίεργο θόρυβο, κάτι σαν τρίξιμο να έρχεται από τα έγκατα της γης. Τρομαγμένος ειδοποιεί τις αρχές και οι φόβοι τους επιβεβαιώνονται. Τούρκοι λαγουμιτζίδες έχουν αρχίσει να σκάβουν κάτω από την πόλη με σκοπό να ανατινάξουν τα τείχη και να καταλάβουν τη Βιέννη, πρώτο βήμα για να ξεχυθούν έπειτα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ευτυχώς όμως, η οξυδέρκεια του Βιεννέζου φούρναρη ήταν αρκετή για να σώσει τη Βιέννη, μαζί της την Αυστρία και ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο. Αμέσως λοιπόν ειδοποιήθηκε ο αυστριακός στρατός που εξολόθρευσε την ομάδα των λαγουμιτζίδων και λίγο αργότερα τα στρατεύματα του Πολωνού ηγεμόνα Γιαν Σομπιέσκι διέλυσαν τις τουρκικές δυνάμεις και ο Σουλεϊμάν αναγκάστηκε να λύσει την πολιορκία. Η Βιέννη είχε σωθεί και εν πολλοίς το όφειλε σε εκείνο τον ανώνυμο Βιεννέζο αρτοποιό.
Για να γιορτάσουν λοιπόν τη νίκη τους, οι φουρνάρηδες της πόλης έφτιαξαν ένα καινούριο γλυκό: πήραν τα ψωμάκια τους, έστριψαν τις άκρες τους προς τη μια μεριά έτσι ώστε να πάρουν το σχήμα της ημισελήνου, το έμβλημα των Οθωμανών δηλαδή, και το ονόμασαν «κίπφελ» (Kipfel). Κάτι δηλαδή σαν το «σας φάγαμε!». Για πολλά χρόνια μάλιστα οι μαθητευόμενοι φουρνάρηδες της Βιέννης έκαναν παρέλαση κάθε Λαμπροτρίτη περνώντας μπροστά από όλους τους φούρνους της πόλης, για να πιουν στην υγειά των αρτοποιών που έσωσαν την πόλη. Το κίπφελ πέρασε έπειτα στη Γαλλία από την (αυστριακή) Μαρία Αντουανέτα,  και εκεί πήρε το όνομα με το οποίο το ξέρουμε και το απολαμβάνουμε όλοι σήμερα: κρουασάν…

Βιέννη – Η αυτοκρατορική πόλη στην καρδιά της Ευρώπης

Τα αυτοκρατορικά παλάτια δεσπόζουν επιβλητικά και μεγαλοπρεπή. Τα μνημεία της πόλης είναι εντυπωσιακά και οι εμπορικοί δρόμοι πάντοτε πολυσύχναστοι. Νότες κλασικής μουσικής πλανώνται συνεχώς στην ατμόσφαιρα και τα παραδοσιακά καφέ αναδύουν βιεννέζικη κουλτούρα. Ναι, είναι η πρωτεύουσα όπου ευδοκιμούν τα πιο υπέροχα ταξιδιωτικά κλισέ. Δικαίως είναι ένα από τα μικρότερα ομόσπονδα κρατίδια της Αυστρίας. Εντούτοις, με πληθυσμό 1.600.000 κατοίκους είναι η μεγαλύτερη πόλη, καθώς και το πολιτικό, πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο ολόκληρης της χώρας. Βρίσκεται χτισμένη σε υψόμετρο 170 μέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και καταλαμβάνει έκταση 400 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην Κοιλάδα του Δούναβη, ενώ βόρεια και δυτικά οι δασωμένοι λόφοι του Wienerwald (Δάσος της Βιέννης) στεφανώνουν την πόλη. Ο Δούναβης διαιρεί την πόλη διαγωνίως σε δύο τμήματα. Η πλευρά που ενδιαφέρει πρωτίστως τον επισκέπτη βρίσκεται νότια του ποταμού και πρόκειται για το παλιό κέντρο της Βιέννης, την Innere Stadt, όπου βρίσκονται και τα περισσότερα αξιοθέατα.

Ρεϋνιόν, το άγνωστο νησί

...

Βουδαπέστη

Την αποκαλούν «Παρίσι της Ανατολικής Ευρώπης» και όμως πολλοί δένονται μαζί της ακόμη περισσότερο. Όχι γιατί είναι "καλύτερη" από το Παρίσι, αλλά γιατί είναι μοναδική. Γιατί έχει μια δική της, ξεχωριστή ατμόσφαιρα, ένα ασύγκριτο σκηνικό, ένα πέπλο μυστηρίου να την καλύπτει.
Μια πόλη αυθεντική, της οποίας η γοητεία αποτελεί για τους επισκέπτες της μυστήριο, όπως η προέλευση των κατοίκων της που προβληματίζει ανθρωπολόγους και γλωσσολόγους εδώ και αιώνες. Στο ερώτημα τι είναι αυτό που κάνει τη Βουδαπέστη μαγευτική, δεν υπάρχουν απαντήσεις. Δεν είναι τόσο όμορφη όσο η Πράγα, τόσο hype όσο το Βερολίνο, τόσο "καλλιεργημένη" όσο η Βιέννη, τόσο στιλάτη όσο το Παρίσι. Ίσως τελικά το ίδιο το μυστήριό της να είναι αυτό που την κάνει τόσο ενδιαφέρουσα.
Με την επίσημη ιστορία της να ξεκινά περί το 90 μ.Χ., όταν οι Ρωμαίοι ίδρυσαν εδώ την πόλη Aquincum, που σύντομα θα γινόταν η πρωτεύουσα της ευρύτερης περιοχής, για να περάσει στη συνέχεια στα χέρια των Βούλγαρων, των Μαγυάρων – η καταγωγή των οποίων αποτελεί μέχρι σήμερα υπό συζήτηση ζήτημα και απόγονοι των οποίων θεωρούνται οι σημερινοί Ούγγροι – των Οθωμανών, των Αυστριακών, των Γερμανών και των Σοβιετικών, η Βουδαπέστη μπορεί σήμερα να υπερηφανεύεται ότι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτιστική, γεωγραφική και πολιτική διαμόρφωση της Γηραιάς Ηπείρου.