Η Αίγυπτος είναι κράτος της βορειανατολικής Αφρικής, το οποίο εκτείνεται και σε μικρό τμήμα της Δυτικής Ασίας, στη Χερσόνησο του Σινά και η πίσημη ονομασία της είναι "Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου".
Υπήρξε η γενέτειρα ενός από τους λαμπρότερους πολιτισμούς των αρχαίων χρόνων, φαραωνικού ή αιγυπτιακού πολιτισμού, στην περίοδο της ακμής του οποίου εξελίχθηκε σε αδιαφιλονίκητη κοσμοκράτειρα δύναμη και αξιοζήλευτο κέντρο γραμμάτων και τεχνών. Στους αιώνες που ακολούθησαν από τα εδάφη της παρέλασαν διαδοχικά κατακτητές, στρατοί και πολιτισμοί που άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στη διαμόρφωση της νεότερης κουλτούρας της.
Γεωγραφία
Χωρίζεται σε δυο τμήματα,
- στην Άνω Αίγυπτο στο νότο και
- την Κάτω Αίγυπτο στο βορρά, στο δέλτα του Νείλου.
Από την συνολική έκταση της μόνο τα 40.000 τετ. χλμ. είναι καλλιεργήσιμη και κατοικήσιμη γη, καθώς ο υπόλοιπη είναι έρημος με μεγάλες οάσεις, όπως η Φαγιούμ και η Σίβα.
Δύο είναι οι κυριότεροι παράγοντες που χαρακτηρίζουν τη μορφολογία του εδάφους,
- ο πρώτος ότι το κέντρο της από βορρά προς νότο διατρέχει ο μεγαλύτερος ποταμός της Γης, ο Νείλος και
- ο δεύτερος, η ύπαρξη τεράστιων επίπεδων εκτάσεων γης, οι οποίες ξεκινούν από την κοιλάδα του Νείλου και εκτείνονται προς τα δυτικά και τα ανατολικά.
Συγκεκριμένα, το κέντρο της είναι μία λεκάνη επίπεδης γης, η οποία ξεκινά από την κοίτη του ποταμού και, όσο προχωρά προς τα ανατολικά και τα νοτιοδυτικά, παίρνει ύψος και καταλήγει σε βουνά και οροσειρές.
Η οροσειρά στα δυτικά, η οροσειρά της Νεκράς θάλασσας, διατάσσεται κατά μήκος των ακτών της Ερυθράς θάλασσας, ξεκινά νότια της Διώρυγας του Σουέζ και καταλήγει στα σύνορα με το Σουδάν. Το υψηλότερο σημείο της οροσειράς είναι το Σαχίμπελ-Μπανάτ, με υψόμετρο 2.187 μ., ενώ άλλες υψηλές κορυφές είναι η Γιαρίμπ στα βόρεια (1.751 μ.) και η Χαμάτα στο νότο (1.977 μ.).
Η ψηλότερη κορυφή της χώρας βρίσκεται στη Χερσόνησο του Σινά, η κορυφή Κατερίνα ή όρος της Αικατερίνης με υψόμετρο 2.637 μέτρα, ενώ σε όλη την υπόλοιπη το υψόμετρο των βουνών δεν ξεπερνά τα 400 μ., ενώ σε ελάχιστα μόνο σημεία φτάνει τα 600 μ.
Σημαντικό ποσοστό του εδάφους της καταλαμβάνει και η αμμώδης έρημος, ανατολικά του Νείλου γνωστή ως "Αραβική έρημος", η οποία εκτείνεται προς την Ερυθρά θάλασσα και χαρακτηρίζεται από αχανείς βραχώδεις εκτάσεις, που όταν συναντούν τις παράκτιες οροσειρές, σχηματίζουν ένα πλήθος από μικρά και μεγάλα οροπέδια.
Η δυτική πλευρά, γνωστή ως "Λιβυκή έρημος", περιλαμβάνει ένα μόνο μεγάλο οροπέδιο, το οροπέδιο Γκιλφέρελ-Κεμπίρ, το οποίο κορυφώνεται στα κοινά σύνορα της Αιγύπτου με τη Λιβύη και το Σουδάν, όπου συναντάμε βυθίσματα, χαμηλές δηλαδή εκτάσεις το έδαφος των οποίων βρίσκεται πολλά μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Το μεγαλύτερο βύθισμα είναι της Κατάρα, βάθους -133 μέτρων, που είναι και το χαμηλότερο σημείο της Αφρικανικής ηπείρου. Στα βυθίσματα αυτά σχηματίζονται και οι οάσεις της ερήμου, περιοχές δηλαδή με νερό και βλάστηση στο κέντρο της ερήμου. Το νερό στις οάσεις είναι βρόχινο, το οποίο γεμίζει τα βυθίσματα της ερήμου δημιουργώντας συνθήκες κατάλληλες για βλάστηση, με κυριότερες οάσεις να είναι οι Σίβα, Χαριγιάν, Μπουχαρίγια, Φαράφρα και Ντάκλα.
Μια εντυπωσιακή ιδιομορφία της ερήμου είναι και οι θίνες, λόφοι από άμμο δηλαδή οι οποίοι αλλάζουν μορφή και θέση εξαιτίας του ανέμου και στα βόρεια φτάνουν μέχρι τις μεσογειακές ακτές, οι οποίες είναι κατά κύριο λόγο επίπεδες και ομαλές. Αντίθετα οι ακτές της Ερυθράς θάλασσας είναι απόκρημνες και δύσβατες, καθώς βουνά και οροσειρές καταλήγουν απότομα μέσα στη θάλασσα.
Η σφηνοειδής Χερσόνησος του Σινά περιλαμβάνει το όρος Κατερίνα, τα οροπέδια Ελ Τιχ και Ελ Άτζμα και την έρημο του Σινά και το νότιο τμήμα της καταλήγει σε δύσβατα και πτυχωτά βουνά, τα οποία βυθίζονται στην Ερυθρά θάλασσα.