Το Μεξικό είναι χώρα του νότιου τμήματος της Βόρειας Αμερικής. Το επίσημο όνομά της είναι Estados Unidos Mexicanos (Ηνωμένες Πολιτείες του Μεξικού). Βρέχεται από τον Ειρηνικό και Ατλαντικό ωκεανό. Καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της Μεξικάνικης Χερσονήσου που ενώνει τη Βόρεια με τη Νότια Αμερική. Συνορεύει βόρεια με τις ΗΠΑ, νοτιοανατολικά με τη Γουατεμάλα και τη Βρετανική Ονδούρα. Έχει έκταση 1.972.549 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 112.336.538 σύμφωνα με την απογραφή του 2010. Πρωτεύουσα είναι η πόλη του Μεξικού. Άλλες πόλεις είναι: η Γουαδαλαχάρα, το Μοντερρέι, το Ακαπούλκο, το Μεξικάλι, η Τορρεόν, η Μέριδα, η Τιχουάνα, το Σαν Λουίς Ποτοσί, η Σιουδάδ Χουάρες κτλ. Επίσημη γλώσσα είναι η ισπανική, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού έχει ασπαστεί το χριστιανικό ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Νομισματική μονάδαείναι το πέσο. Η χώρα διαιρείται σε 31 ομόσπονδες πολιτείες και 1 ομοσπονδιακή περιοχή.
Γεωγραφία
Το Μεξικό έχει εξαιρετικά περίπλοκη γεωμορφολογία. Οι ακτές της χώρας, τόσο οι δυτικές όσο και οι ανατολικές, έχουν μάλλον φτωχό διαμελισμό. Στο νότιο τμήμα του κόλπου του Μεξικού σχηματίζεται ο κόλπος Καμπέτσε, που στην ανατολική του πλευρά ορίζεται από τη χερσόνησο του Γιουκατάν. Στις δυτικές ακτές της χώρας, η στενή και επιμήκης χερσόνησος Μπάχα Καλιφόρνια (Κάτω Καλιφόρνια) από τη μία, μήκους περίπου 1.223 χιλιομέτρων, και οι βορειοδυτικές ακτές του Μεξικού από την άλλη σχηματίζουν τον κόλπο της Καλιφόρνιας. Στο στενότερο σημείο του Μεξικού, εκεί όπου σχηματίζεται ο ισθμός Τεχουαντεπέκ, πλάτους 180 χιλιομέτρων, διαμορφώνεται στις δυτικές ακτές της χώρας ο ομώνυμος κόλπος. Στις αμμώδεις και αβαθείς δυτικές ακτές του Μεξικού, όπου σχηματίζονται λιμνοθάλασσες και θίνες άμμου, δημιουργούνται λίγα φυσικά λιμάνια, ενώ αντίθετα στις ανατολικές, που έχουν παρόμοια μορφολογία, δεν υπάρχουν ακτές με φυσική προφύλαξη από την ανοιχτή θάλασσα, εκτός από τη λιμνοθάλασσα Ταμιάουα.
Τα λιμάνια της ανατολικής ακτής αποτελούν, λιγότερο ή περισσότερο, τεχνικά δημιουργήματα παρά φυσικές διαμορφώσεις. Λίγα αξιόλογα νησιά σχηματίζονται στις ακτές της χώρας: τα νησιά Άνχελ δε λα Γκουάρδα και Τιμπουρόν στον κόλπο της Καλιφόρνιας, το νησί Σέδρος δυτικά της χερσονήσου της Καλιφόρνιας, τα νησιά Τρες Μαρίας απέναντι από το κεντρικό τμήμα των δυτικών ακτών της χώρας και τα νησιά Ρεβιγιαχιχέδο, 300 μίλια νότια του άκρου της χερσονήσου της Καλιφόρνιας.
Το μεγαλύτερο μέρος του Μεξικού αποτελείται από ένα εκτεταμένο υψίπεδο, που περικλείεται δυτικά και ανατολικά από οροσειρές, οι οποίες με τη σειρά τους περιβάλλονται από στενές παράκτιες πεδιάδες. Η ανατολική παράκτια πεδιάδα είναι ευρύτερη από τη δυτική. Και οι δύο πεδιάδες όμως είναι σχετικά απομονωμένες από την ενδοχώρα, αφού η απότομη κλίση των οροσειρών που υψώνονται παράλληλα με τις ακτές δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στις συγκοινωνίες. Το μέσο υψόμετρο της χώρας είναι τα 1.000 - 1.100 μέτρα. Κατά μήκος του Μεξικού αναπτύσσονται οι παράλληλες οροσειρές Σιέρα Μάδρε οριεντάλ (ανατολική) και Σιέρα Μάδρε οσιντεντάλ (δυτική), που αποτελούν συνέχεια των μεγάλων οροσειρών των δυτικών ΗΠΑ και συγκλίνουν στο νότιο τμήμα της χώρας. Μερικές κορυφές της δυτικής Σιέρα Μάδρε υπερβαίνουν τα 3.300 μέτρα, ενώ η ανατολική Σιέρα Μάδρε έχει, σε γενικές γραμμές, μικρότερο ύψος. Ψηλότερο σημείο της ανατολικής Σιέρα Μάδρε είναι μια κορυφή δυτικά της πόλης Σιουδάδ Βικτόρια, με ύψος 4.054 μέτρα. Στο βόρειο τμήμα του Μεξικού, ανάμεσα στη δυτική και την ανατολική Σιέρα Μάδρε, αναπτύσσονται τα οροπέδια Μέσα δελ Νόρτε και το Μεξικανικό Οροπέδιο, τα οποία αποτελούν συνέχεια των υψιπέδων των νοτιοδυτικών ΗΠΑ και τα οποία κατατέμνονται σε μικρότερες λεκάνες που περιβάλλονται από μέτριου ύψους ορεινούς όγκους, ενώ ταυτόχρονα διακόπτονται από μεγαλύτερες και μικρότερες κοιλάδες. Το μεγάλο αυτό υψίπεδο, που καταλαμβάνει περισσότερο από το ήμισυ της συνολικής έκτασης του Μεξικού, έχει κλίση από δυτικά προς τα ανατολικά και από βόρεια προς τα νότια.
Στο σημείο σύγκλισής τους η ανατολική και η δυτική Σιέρα Μάδρε σχηματίζουν την Κορδιγέρα Νεοβολκάνικα (ηφαιστειακή οροσειρά), όπου εντοπίζονται οι ψηλότερες κορυφές του Μεξικού. Το μέσο υψόμετρο της περιοχής αυτής, που αποτελείται από μια σειρά ψηλών οροπεδίων τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους από βουνά, είναι πάνω από 2.100 μέτρα. Σε ένα από αυτά τα οροπέδια, σε υψόμετρο 2.500 μέτρων περίπου, βρίσκεται η Πόλη του Μεξικού. Ψηλότερη κορυφή της Κορδιγέρα Νεοβολκάνικα και ολόκληρης της χώρας είναι η ηφαιστειακή κορυφή Σιτλαλτέπετλ, ύψους 5.700 μέτρων, που βρίσκεται ανατολικά της Πόλης του Μεξικού. Άλλες ψηλές κορυφές είναι η κορυφή του ηφαιστείου Ποποκατέπετλ, ύψους 5.452 μέτρων, που βρίσκεται νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας, και η κορυφή Ιστακσίουατλ, ύψους 5.268, μόλις δυτικά της πρωτεύουσας. Νοτιότερα από τη Κορδιγέρα Νεοβολκάνικα και παράλληλα με τη δυτική ακτή της χώρας σχηματίζεται η νότια Σιέρα Μάδρε (Σιέρα Μάδρε δελ Σουρ). Στις ακτές νότια της Σιέρα Μάδρε δελ Σουρ διαμορφώνονται τα σημαντικότερα φυσικά λιμάνια της δυτικής ακτής του Μεξικού, όπως αυτό του Ακαπούλκο. Ανατολικά του ισθμού Τεχουαντεπέκ, ως προέκταση της Σιέρα Μάδρε δελ Σουρ, υψώνεται η Σιέρα δε Σοκονούσκο, όπου σχηματίζονται τα υψίπεδα Τσιάπας, ενώ βορειότερα, στη χερσόνησο Γιουκατάν, το έδαφος είναι επίπεδο, με διάσπαρτους χαμηλούς λόφους (το μέγιστο υψόμετρο που σημειώνεται στη χερσόνησο είναι περίπου 300 μέτρα). Τα εδάφη της χερσονήσου είναι ασβεστολιθικής υφής κι έτσι διαβρώνονται εύκολα από τις βροχοπτώσεις, με αποτέλεσμα να έχουν σχηματιστεί στη χερσόνησο πλήθος καρστικών φαινομένων, όπως καταβόθρες, σπηλιές κ.ά. Η χερσόνησος Γιουκατάν απέχει 220 χιλιόμετρα περίπου από το δυτικό άκρο της Κούβας. Στις ανατολικές της ακτές διαμορφώνονται κοραλλιογενείς ύφαλοι, ενώ οι βόρειες και οι δυτικές είναι ομαλές και αμμώδεις.
Στις δυτικές ακτές του Μεξικού, κατά μήκος της χερσονήσου Μπάχα Καλιφόρνια, αναπτύσσονται, από το βορρά προς το νότο, οι οροσειρές Σιέρα δε Χουάρες, Σιέρα δε Σαν Πέντρο Μαρτίρ, με μέγιστο ύψος τα 3.078 μέτρα, και η Σιέρα δε λα Γκιγκάντα.
Όσον αφορά τη γεωλογική κατάσταση της περιοχής του Μεξικού, η διαρκής απομάκρυνση της πλάκας του Ειρηνικού από τη βορειοαμερικανική πλάκα προς τα βορειοδυτικά και η ταυτόχρονη σύγκλιση της πλάκας Κόκος προς τη βορειοαμερικανική, και μάλιστα στο ύψος του νοτιοδυτικού Μεξικού, κάνει την περιοχή εξαιρετικά ασταθή. Εκδηλώσεις αυτής της δυναμικής του υπεδάφους και της γεωλογικής αστάθειάς του αποτελούν τα μεγάλα ηφαίστεια της χώρας και οι ισχυροί σεισμοί που πλήττουν την περιοχή.
