Προορισμός Παναμάς

Παρθένα τροπικά νησιά
Το αρχιπέλαγος Μπόκας Ντελ Τόρο βρίσκεται στα βόρεια του Παναμά και αποτελείται από 6 νησιά καλυμμένα με τροπικά δάση. Η προσγείωσή σας γίνεται στο κυρίως νησί Μπόκας Ίσλα. Από την πρώτη στιγμή θα νιώσετε μια γαλήνια ατμόσφαιρα. Όλα σας μεταφέρουν πίσω στο χρόνο, αφού πρόκειται για ένα μέρος γνήσιο, μη τουριστικοποιημένο, έναν ανέγγιχτο παράδεισο. Δεν θα ξεχάσετε ποτέ τη νωχελική, άλλων εποχών, περατζάδα των ντόπιων στον κεντρικό, με έντονο χρώμα Καραϊβικής, δρόμο του Μπόκας Ίσλα, τα μικρά τοπικά μπαράκια με ρυθμούς ρέγκε και θαλασσινή αύρα, αλλά και τα εστιατόρια δίπλα στη θάλασσα. Εικόνες που όλο και περισσότερο σπανίζουν στα ταξίδια.

Απομονωμένες φυλές
Το ίδια τα νησιά είναι ένας επίγειος παράδεισος. Ένας προορισμός μοναδικού φυσικού κάλλους. Ένας νησιωτικός τόπος με τεράστιες παραλίες με άσπρη άμμο, που βρέχονται από τα καταγάλανα νερά της Καραϊβικής, δημιουργώντας τοπία ειδυλλιακά. Τα τυρκουάζ νερά του Μπόκας Ντελ Τόρο και οι δαντελωτές ακτές του, φιλοξενούν ένα οικοσύστημα με παρθένους κοραλλιογενείς υφάλους και σπάνια θαλάσσια ζωή και είναι ιδανικές για εξερεύνηση του βυθού με μάσκα, για καταδύσεις ή απλά για κολύμπι στα δροσερά νερά της περιοχής. Δικαίως ονομάζονται “τα Galapagos του 21ου αιώνα”.

Το αρχιπέλαγος Μπόκας Ντελ Τόρο

διαθέτει και αρκετά μικρά, απομονωμένα χωριά, διάσπαρτα σε όλα τα νησιά, όπου εξακολουθούν να ζουν πολλές αυτόχθονες φυλές ιθαγενών, όπως οι Ngobe, οι Naso και οι Bribri.

Προσανατολισμός
Don't Miss
Άρθρα
Γενικές Πληροφορίες

Πόλη του Παναμά

Το ταξίδι αυτό μπορεί να επεκταθεί στην Πόλη του Παναμά με τους ουρανοξύστες, μία από τις πιο κοσμοπολίτικες πρωτεύουσες του κόσμου, περικυκλωμένη από αξιοθέατα απίστευτου πλούτου και ομορφιάς. Μια πόλη με εξαιρετική νυχτερινή ζωή, μουσικές, φαγητό, ελιτίστικη ατμόσφαιρα και φοβερή θέα προς τους ουρανοξύστες. Μην παραλείψετε να πάτε για φαγητό, live jazz και κεντρο-αμερικάνικη μουσική στο Panama Viejo!

Αρχιπέλαγος Bocas Del Toro

Το αρχιπέλαγος Μπόκας Ντελ Τόρο αποτελείται από 6 νησιά καλυμμένα με τροπικά δάση. Η προσγείωσή μας γίνεται στο κυρίως νησί Μπόκας Ίσλα. Από την πρώτη στιγμή νοιώθουμε μια γαλήνια ατμόσφαιρα. Όλα μας μεταφέρουν πίσω στο χρόνο, αφού πρόκειται για ένα μέρος γνήσιο, μη τουριστικοποιημένο, έναν ανέγγιχτο παράδεισο. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη νωχελική, άλλων εποχών, περατζάδα των ντόπιων στον κεντρικό, με έντονο χρώμα Καραϊβικής, δρόμο του Μπόκας Ίσλα, τα μικρά τοπικά μπαράκια με ρυθμούς reggae και θαλασσινή αύρα, αλλά και τα εστιατόρια δίπλα στη θάλασσα. Εικόνες που όλο και περισσότερο σπανίζουν στα ταξίδια μας.

Το ίδια τα νησιά είναι ένας επίγειος παράδεισος. Ένας προορισμός μοναδικού φυσικού κάλλους. Ένας νησιωτικός τόπος με τεράστιες παραλίες με άσπρη άμμο, που βρέχονται από τα καταγάλανα νερά της Καραϊβικής, δημιουργώντας τοπία ειδυλλιακά. Τα τυρκουάζ νερά του Bocas del Toro και οι δαντελωτές ακτές του, φιλοξενούν ένα οικοσύστημα με παρθένους κοραλλιογενείς υφάλους και σπάνια θαλάσσια ζωή και είναι ιδανικές για εξερεύνηση του βυθού με μάσκα, για καταδύσεις ή απλά για κολύμπι στα δροσερά νερά της περιοχής. Δικαίως ονομάζονται "τα Galapagos του 21ου αιώνα".

Αρχιπέλαγος Bocas Del Toro

Προτείνουμε οπωσδήποτε εκδρομή στη μοναδική παραλία Boca de Dragon με τους φοίνικες σχεδόν σε οριζόντια στάση, να ξεκουράζονται πάνω στη θάλασσα, αλλά και στα παραδεισένια νησάκια Ζαπατίνας (παπούτσια στα ισπανικά, λόγω του σχήματός τους) για να χαράξετε το όνομά σας στην κατάλευκη άμμο – κάπως έτσι δεν έχετε φανταστεί την Καραϊβική;

Μην παραλείψετε το Εθνικό Πάρκο Bastimentos, που φιλοξενεί πολλά είδη άγριας ζωής της Καραϊβικής – στις σπηλιές τέσσερα είδη θαλάσσιας χελώνας και σε κάποιους ορμίσκους δελφίνια, τα οποία ο ντόπιος βαρκάρης θα προσκαλέσει (θα δείτε πως) να βγουν από τις υδάτινες κρυψώνες τους.

Δείτε την Playa Estrella, μια λεπτή λωρίδα άμμου στη νήσο Colon, όπου στα πεντακάθαρα νερά της μπορείτε να θαυμάσετε τεράστιους αστερίες, αλλά και τις πανέμορφες παραλίες Playa Bluff (νήσος Colon), Playa Large (νήσος Bastimentos).

Το αρχιπέλαγος Μπόκας Ντελ Τόρο διαθέτει αρκετές ερημικές, παραμυθένιες παραλίες, αλλά και μικρά, απομονωμένα χωριά, διάσπαρτα σε όλα τα νησιά, όπου εξακολουθούν να ζουν πολλές αυτόχθονες φυλές ιθαγενών, όπως οι Ngobe, οι Naso και οι Bribri.

ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΜΑ

Κατά τη διάρκεια της παραμονής σας στην Πόλη του Παναμά μπορείτε να ξεναγηθείτε στη διάσημη Διώρυγα που συνδέει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό. Προτείνουμε να πραγματοποιήσετε πλεύση της διώρυγας (και όχι μόνο ξενάγηση από τη στεριά), για να δείτε τον τρόπο με τον οποίο τα πλοία, αλλάζοντας δεξαμενές, μεταφέρονται από τον ένα ωκεανό στον άλλο.

Μια επίσης ενδιαφέρουσα εκδρομή, που καλό είναι να συνδυαστεί με μια ή και δυο διανυκτερεύσεις, είναι στα νησάκια Σαν Μπλας στην Καραϊβική, τις κουκίδες με τις κάτασπρες αμμουδιές και τους κοκκοφοίνικες στα γαλαζοπράσινα νερά του υφάλου, όπου ζουν οι ανεξάρτητοι ινδιάνοι Κούνας. Θα διανυκτερεύσετε σε ένα από τα νησάκια, σε ειδικά λοντζ που είναι φτιαγμένα για τουρίστες και θα έχετε μια από τις έντονες εμπειρίες της ζωής σας!

Ινδιάνους μιας άλλης φυλής, τους Εμπέρα, μπορείτε να δείτε σε ειδική εκδρομή λίγο έξω από την Πόλη του Παναμά, στη ζούγκλα που περιβάλει το κανάλι.

Παναμάς: Ινδιάνοι Εμπερά, η ζωή είναι αλλιώς στους ποταμούς

Ναι, υπήρχε ζωή στην Αμερική προτού την ανακαλύψουν οι κονκισταδόρες και προτού την αφανίσουν. Ένα από τα ελάχιστα δείγματα εκείνης της ζωής, δηλαδή των Ινδιάνων, που σε πείσμα των καιρών εξακολουθεί να ζει περίπου όπως τότε, τον 18ο αιώνα, είναι η φυλή Εμπερά ή Τσοκό. Αυτή η φυλή βρέθηκε αρχικά από τους Ισπανούς στην περιφέρεια Τσοκό της Κολομβίας και δια της βίας μετακινήθηκε στην περιοχή Νταριέν που σήμερα ανήκει στον Παναμά. Η μετοίκηση δεν ήταν εύκολη ιστορία, καθώς προκλήθηκαν συγκρούσεις των Εμπερά με τους ως τότε κατοίκους της Νταριέν, τις φυλές Τούλε και Κούνα, οι οποίοι τελικά αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε άλλα εδάφη. Οι Εμπερά λοιπόν εγκαταστάθηκαν στις όχθες των ποταμών της Νταριέν, μέσα στην πυκνή ζούγκλα. Εκεί ζουν ακόμη.
Δεν σχημάτισαν χωριά και οικισμούς. Η κάθε οικογένεια, μέχρι τη δεκαετία του 1950, ζούσε στο δικό της σπίτι, πάνω σε μία όχθη, μέσα στη ζούγκλα, σε απόσταση χιλιομέτρων από τα διπλανά σπίτια. Και όλα τα σπίτια ήταν (και είναι) καλύβες από φοίνικες στηριγμένες, για λόγους ασφαλείας, πάνω σε πασσάλους ύψους έως 3 μέτρα από το έδαφος. Οι καλύβες είχαν σχήμα στρογγυλό, ήταν απλόχωρες, χωρίς τοίχους, και είχαν μία ξύλινη σκάλα η οποία τα βράδια μαζευόταν πάνω. Όλα αυτά περίπου ισχύουν και σήμερα, με τη διαφορά ότι πλέον οι περισσότεροι Εμπερά του Παναμά (υπάρχουν και πολλοί ακόμη στο Τσοκό της Κολομβίας) ζουν σε μικρές κοινότητες. Συνολικά 9 οικισμοί βρίσκονται στον Παναμά, εκ των οποίων οι 4 είναι πλήρως απομονωμένοι και δεν δέχονται επισκέπτες. Οι καλύβες σήμερα μέσα στους οικισμούς είναι λίγο πιο μικρές, διότι έχουν μικρύνει και οι οικογένειες. Κατά τα άλλα όμως η δομή και η λειτουργία τους παραμένουν ίδιες.
Οι Εμπερά παραδοσιακά ζουν από τα ποτάμια. Τρέφονται με ψάρια και φυτά της ζούγκλας. Καθοριστικό ρόλο στην κουλτούρα τους παίζουν χειροποίητα κανό. Με αυτά μετακινούνται, σε αυτά παντρεύονται και σε αυτά θάβονται για να ταξιδέψουν στη μετά θάνατον ζωή. Όσον αφορά την οργάνωση των μικρών κοινωνιών τους, αυτή βασίζεται στην απόλυτη ισότητα. Ποτέ δεν υπήρχε αρχηγός. Υπήρχε μόνο ο σαμάνος, ο οποίος γνώριζε τα βότανα και ήταν σε θέση να τα χρησιμοποιήσει για θεραπευτικούς σκοπούς αλλά και ως παραισθησιογόνα. Αυτός ο σαμάνος υπάρχει ακόμα – οι γιατροί γενικώς αποφεύγονται. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια υπάρχει και ο αρχηγός ο οποίος εκλέγεται ανά 5ετία και εκπροσωπεί τις κοινότητες των Εμπερά στην πολιτεία του Παναμά.
Άνδρες και γυναίκες είναι απολύτως ίσοι και γυμνοί από τη μέση και πάνω. Οι γυναίκες όμως υποχρεωτικά (και αυτό ισχύει ακόμη) υφίστανται ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων. Η κυβέρνηση του Παναμά αλλά και οι αρχές των Εμπερά φιλοδοξούν ο επικίνδυνος για την υγεία αυτός θεσμός να έχει εκλείψει ως το 2030. Κατά τα άλλα, άνδρες και γυναίκες παραδοσιακά βάφουν τα σώματά τους με ανεξίτηλο χρώμα (κάτι σαν τατουάζ) και καλύπτουν τα γεννητικά τους όργανα με πολύχρωμα υφάσματα. Οι γυναίκες πλέκουν καλάθια και μαγειρεύουν και οι άνδρες κυνηγούν και ψαρεύουν. Τα παιδιά πηγαίνουν στα σχολεία της κοινότητας και εφόσον το επιθυμούν σπουδάζουν στα πανεπιστήμια του Παναμά.
Γενικώς οι Εμπερά είναι καλοσυνάτοι και φιλόξενοι. Για να πας στα 5 χωριά τους τα οποία είναι επισκέψιμα, σε μεταφέρουν εκείνοι με τα κανό τους από την απέναντι όχθη των ποταμών. Στα χωριά τους μπορείς να περάσεις μία ολόκληρη μέρα. Σου δείχνουν τα σπίτια τους, τρως μαζί τους, σου εξηγούν τα βότανα, σε πηγαίνουν για ψάρεμα και σου δείχνουν τα χειροτεχνήματά τους, κεραμικά, πλεκτά κτλ. τα οποία αν θέλεις αγοράζεις. Κάπως έτσι κυλάει η ζωή μέσα στη ζούγκλα. Χωρίς φως, τρεχούμενο νερό, τηλέφωνο ή τηλεόραση και με φωτιές που ανάβονται στο χώμα για το μαγείρεμα. Η ατομική καθαριότητα καθώς και η λάτρα του σπιτιού γίνονται στα ποτάμια. Όσο για την καθομιλουμένη γλώσσα, είναι η ισπανική και η διάλεκτος τσοκό. Πολλοί από τους Εμπερά είναι χριστιανοί, λόγω των ιεραποστόλων που έφεραν τον 18ο αιώνα μαζί τους οι κονκισταδόρες.
Και κάτι τελευταίο: αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν να αλλάξουν τρόπο ζωής. Αρνούνται να κατοικίσουν σε τσιμέντο και ανέσεις, αρνούνται να μετοικίσουν στις πόλεις, αρνούνται κάθε μορφή εξουσίας πέρα από αυτήν του σαμάνου και του εκλεγμένου κοινοτάρχη. Αρνούνται τα πάρε-δώσε με την κυβέρνηση του Παναμά. Αρνούνται γενικώς τις αλλαγές. Όποια αλλαγή επήλθε στην καθημερινότητά τους και στην οργάνωση της διαβίωσής τους, είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης εξέλιξης και όχι ριζοσπαστικής μεταβολής. Με δυο λόγια οι Εμπερά θέλουν να ζουν ήσυχοι. Πάνω απ΄όλα. Αυτό σου το λένε με κάθε ευκαιρία. Και το σέβεσαι.

...

περισσότερα

Παναμάς: Ινδιάνοι Εμπερά, η ζωή είναι αλλιώς στους ποταμούς

...

περισσότερα

Ζούγκλα Μποκέτε, ο παράδεισος στις αποχρώσεις του πράσινου, Παναμάς

Αν τα Μπόκας ντελ Τόρο είναι το ειδυλλιακό, τυρκουάζ πρόσωπο του Παναμά, το Μποκέτε είναι το ακριβώς αντίθετο: άκρως γοητευτικό αλλά χωμένο στη βαθιά ζούγκλα, καταπράσινο και ατμοσφαιρικό, ο «ορεινός» παράδεισος του Παναμά! Δυσκολεύεται να πιστέψει κανείς πώς δύο τόσο διαφορετικές εικόνες βρίσκονται στην ίδια χώρα κι όμως είναι αλήθεια και εμείς είμαστε έτοιμο να την απολαύσουμε στο έπακρο!
Το Μποκέτε φωλιάζει σε μια κοιλάδα στις παρυφές του ηφαιστείου Μπάρου. Είναι μια μικρή, γοητευτική ορεινή πόλη καρτποσταλικής ομορφιάς, ωστόσο είναι το περιβάλλον που πραγματικά αιχμαλωτίζει τον επισκέπτη. Οι πλαγιές και η ευρύτερη περιοχή καλύπτονται από τα έντονα χρώματα των τροπικών (κυρίως με πράσινο βέβαια!) και με φυτείες καφέ.
Οι επισκέπτες που έρχονται στο Μποκέτε ξανά και ξανά λατρεύουν την περιήγηση στη ζούγκλα, τη βόλτα στις κρεμαστές γέφυρες, τις ευκαιρίες για αναρρίχηση, για ράφτινγκ στον ποταμό Καλντέρα και την επαφή με την αγνή, αμόλυντη φύση που μόνο η Κεντρική Αμερική μπορεί να προσφέρει!

...

περισσότερα

Βενεζουέλα

Η Βενεζουέλα ή επίσημα Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας είναι χώρα της Νότιας Αμερικής, πρώην ισπανική αποικία. Το όνομά της αποδίδεται ιστορικά σε παραφθορά του ονόματος Βενετία, με την οποία είχαν σχέσεις οι ιθαγενείς της δυτικής Βενεζουέλας. Ο εξερευνητής Αμέριγκο Βεσπούτσι με τον Αλόνσο δε Οχέδα ισχυρίζονταν ότι έδωσαν αυτό το όνομα, όταν πρωτοείδαν σπίτια των ιθαγενών Άνιου που εξείχαν από το νερό και θύμισαν στον Ιταλό Βεσπούτσι τη Βενετία. Σύμφωνα με μια άλλη, λιγότερο δημοφιλή θεωρία, το όνομα προέρχεται από μια λέξη των ιθαγενών και σημαίνει «Μεγάλο Νερό», όπως ήταν γνωστός ο κόλπος του Μαρακαΐμπο.
Η χώρα συνορεύει με την Κολομβία στα δυτικά, με τη Βραζιλία νότια και τη Γουιάνα στα ανατολικά. Στα βόρεια βρέχεται από τη θάλασσα της Καραϊβικής και οριοθετείται από τα χωρικά ύδατα των: Δομινικανή Δημοκρατία, Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Τρινιντάντ και Τομπάγκο, Γρενάδα, Ολλανδικές Αντίλλες και Μπαρμπάντος. Πρωτεύουσα είναι το Καράκας.
Το 1498-1499 ο Χριστόφορος Κολόμβος και ο Αλόνσο ντε Οχέντα έφτασαν στη Βενεζουέλα, που κατοικούνταν από ιθαγενείς ινδιάνους. Το 1521 άρχισε η ισπανική αποίκιση από τις βορειοανατολικές ακτές, ενώ το 1749 πραγματοποιήθηκε η πρώτη εξέγερση ενάντια στην ισπανική κυριαρχία. Η Βενεζουέλα, εκμεταλλευόμενη την εισβολή του Ναπολέοντα στην Ισπανία, εξεγέρθηκε το 1810 και ανακηρύχτηκε ανεξάρτητη το 1811. Έχασε όμως μετά τη μάχη με τους Ισπανούς. Ο Σιμόν Μπολιβάρ συνέχισε τη μάχη, κερδίζοντας το 1819 τους φιλοβασιλικούς και δημιουργώντας τη Δημοκρατία της Μεγάλης Κολομβίας (σημερινή Κολομβία, Βενεζουέλα, Ισημερινός και Παναμάς). Το 1821 κέρδισε τη μάχη του Καραμπομπό, διασφαλίζοντας έτσι την ανεξαρτησία της χώρας.
Ακολούθησαν αρκετές δεκαετίες πολιτικής κρίσης και στρατιωτικών καθεστώτων, όπως αυτό του στρατηγού Χουάν Βισέντε Γκόμες (1908-1935) και του Μάρκος Πέρες Χιμένες (1948-1958). Το 1958 εξελέγη πρόεδρος ο Ρόμουλο Μπετανκούρτ, επικεφαλής του ιστορικού κόμματος της χώρας Δημοκρατική Δράση (AD).
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 η χώρα γνώρισε τεράστια οικονομική ανάπτυξη χάρη στο πετρέλαιο. Ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν η πτώση των διεθνών τιμών του μαύρου χρυσού έφερε οικονομική λιτότητα και κοινωνική αναταραχή.

...

περισσότερα

Καράκας, η πρωτεύουσα της Βενεζουέλας

Το Καράκας, πρωτεύουσα της χώρας, αποτελεί το κυβερνητικό, οικονομικό, πολιτιστικό και εμπορικό κέντρο της χώρας. Με πληθυσμό που αγγίζει τα πέντε εκατομμύρια, βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της χώρας και αντικρίζει την Καραϊβική Θάλασσα. Η ίδρυσή του οφείλεται στον Ντιέγκο Ντε Λοσάδα, το 1567. Την ονόμασε Santiago de León de Caracas προς τιμή του αποστόλου Ιακώβου, ο οποίος είναι ο προστάτης άγιος της Ισπανίας.
Η πόλη λεηλατήθηκε από Άγγλους στρατιώτες το 1595 και τα κτίριά της καταστράφηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά από δύο σεισμούς, το 1755 και το 1812. Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, ωστόσο, το Καράκας αναδείχθηκε σταδιακά ως το κυρίαρχο αστικό κέντρο της Βενεζουέλας. Η ινδική αντίσταση στον εποικισμό ξεπεράστηκε γρήγορα, εν μέρει λόγω μιας επιδημίας ευλογιάς που αποδεκάτισε τον γηγενή πληθυσμό.
Η κοιλάδα ήταν σχετικά απαλλαγμένη από πειρατικές επιθέσεις, παρά την κεντρική της θέση κοντά στη βόρεια ακτή της χώρας. Η ίδια η κοιλάδα και οι παρακείμενές της παρήγαγαν λίγο χρυσό, ενώ στη συνέχεια έγιναν σημαντικές για την εξαγωγή κακάο (κακάο), την πηγή της σοκολάτας. Επιπλέον, το Καράκας πρόσφερε υγιεινό, άνετο κλίμα και άφθονο γλυκό νερό.
Εδώ γεννήθηκε ο Σιμόν Μπολιβάρ, ο πιο διάσημος από τους ήρωες της Νότιας Αμερικής, στις 24 Ιουλίου 1783, σε μια οικογένεια με εξέχουσα θέση στις υποθέσεις της Βενεζουέλας. Ο Μπολίβαρ συμμετείχε στον σχηματισμό της βραχύβιας πρώτης δημοκρατίας (1811–12) και δύο χρόνια αργότερα εισέβαλε στη Βενεζουέλα με μια μικρή δύναμη που στρατολογήθηκε στη Νέα Γρανάδα. Αφού κατέλαβε το Καράκας τον Αύγουστο του 1813, η πόλη του απένειμε τον τίτλο El Libertador (Ο απελευθερωτής). Ένα χρόνο αργότερα οι πατριωτικές δυνάμεις του Μπολιβάρ υποχώρησαν πλήρως, αλλά όταν η Μεγάλη Κολομβία (σημερινή Κολομβία, Παναμάς, Βενεζουέλα και Εκουαδόρ) κέρδισε τελικά την ανεξαρτησία το 1821, το Καράκας έγινε η πρωτεύουσα της Βενεζουέλας. Η πόλη διατήρησε αυτή τη διάκριση ακόμα κι όταν η Βενεζουέλα αποσχίστηκε από τη Μεγάλη Κολομβία το 1830.
Το 1870 ξεκίνησε η αστική μεταμόρφωση του Καράκας από τον Πρόεδρο. Αντόνιο Γκουσμάν Μπλάνκο, ο οποίος προσπάθησε να κάνει το Καράκας αντίγραφο της γαλλικής πρωτεύουσας, του Παρισιού. Το γαλλικό αρχιτεκτονικό γούστο εκείνης της περιόδου αντικατέστησε το ισπανικό αποικιακό στυλ. Χτίστηκαν λεωφόροι και μερικοί δρόμοι διευρύνθηκαν για να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη της πόλης, η οποία είχε φτάσει σε πληθυσμό σχεδόν τις 56.000 μέχρι το 1881.

...

περισσότερα

Πληροφορίες για τις Χώρες

Παναμάς

Η Δημοκρατία του Παναμά είναι ανεξάρτητο κράτος της Κεντρικής Αμερικής, το οποίο βρίσκεται στον ισθμό που ενώνει τη Νότια με την Κεντρική και Βόρεια Αμερική. Ιδρύθηκε το 1903 και εξαιτίας της γεωπολιτικής της σημασίας ήταν πάντα υπό τον, περισσότερο ή λιγότερο έμμεσο, έλεγχο των ΗΠΑ. Συνορεύει δυτικά με την Κόστα Ρίκα και ανατολικά με την Κολομβία, ενώ βρέχεται βόρεια από τη θάλασσα της Καραϊβικής και νότια από τον Ειρηνικό ωκεανό. Έχει έκταση 78.200 τ. χλμ. (περιλαμβανομένης της Ζώνης της Διώρυγας του Παναμά) και πληθυσμό 2.882.329 κατ. (2002), με πυκνότητα 36,8 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Πρωτεύουσα του Παναμά είναι η πόλη του Παναμά.

Γεωγραφία

Ο Παναμάς είναι μια ορεινή χώρα, κατά μήκος της οποίας αναπτύσσονται αρκετές οροσειρές. Στο δυτικό άκρο της χώρας υψώνεται η οροσειρά Τσιρίκι, η ψηλότερη κορυφή της οποίας είναι ηφαιστειακή και φτάνει σε ύψος 3.475 μ. Ανατολικά της οροσειράς Τσιρίκι σχηματίζεται, σε παράλληλη κατεύθυνση με τη θάλασσα, η οροσειρά Ταμπασάρα, που εκτείνεται ως το κεντρικό τμήμα της χώρας. Στο ανατολικό ήμισυ του Παναμά υψώνονται βόρεια οι οροσειρές Σαν Μπλας και Νταριέν και νότια οι παράλληλες οροσειρές Μάχε, Χουνγκουρούδ και Σάπο, που φτάνουν ως τα σύνορα με την Κολομβία. Ανάμεσα στις οροσειρές αυτές εκτείνονται οροπέδια, εύφορες κοιλάδες και μικρές πεδιάδες. Στις νότιες ακτές της χώρας, στον Ειρηνικό ωκεανό, σχηματίζεται η χερσόνησος Ασουέρο, όπου υψώνεται το όρος Σέρο Καμπουτάλ.

περισσότερα

Παρόμοιοι Προορισμοί

Κεντρική Αμερική

Περισσότερα

Με μια ματιά

? Το αρχιπέλαγος Μπόκας Ντελ Τόρο είναι ένα σύμπλεγμα παρθένων τροπικών νησιών με αμμώδεις παραλίες και με την αίγλη της Πόλης του Παναμά να πλαισιώνει το μοναδικό αυτό ταξίδι.