Μεγάλη Κολομβία, με τους μυστηριώδεις αρχαιολογικούς χώρους Σαν Αγκουστίν – Ποπαγιάν | Χριστούγεννα 2024 - Πρωτοχρονιά 2025

Άφιξη στη Μπογκοτά νωρίς το πρωί και ξεκινάμε το ταξίδι μας προς τα βόρεια, με προορι­σμό την πανέμορφη κωμόπολη Βίγια ντε Λέιβα (Villa de Leyva), ένα καλλιτεχνικό κέντρο με ζωγράφους, συγγραφείς, μουσικούς, χειροτέχνες, θεατρανθρώπους και κάθε λογής καλλιτεχνική δημιουργία. 

Άφιξη, μεταφορά και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο μας. Διανυκτέρευση.

Πρωινό στο ξενοδοχείο και πάμε να γνωρίσουμε καλύτερα αυτή την πόλη-αποικιακό κόσμημα, επισκεπτόμενοι μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατά της.

Η Βίγια ντε Λέιβα μετράει ιστορία πάνω από τέσσερις  αιώνες (ιδρύθηκε το 1572 από τον Ισπανό Ερνάν Σουάρεθ ντε Βιγιαλόμπος) και όμως μοιάζει σαν να μην την έχει αγγίξει ο χρόνος. Καθώς βέβαια για (σχεδόν) όλα τα πράγματα υπάρχει μια λογική εξήγηση, στην περίπτωση της Βίγια ντε Λέιβα πρέπει να αναζητήσουμε τον λόγο στους περιορισμένους πόρους της περιοχής. Η ευρύτερη έκταση ήταν και είναι φτωχή σε πρώτες ύλες και πολύτιμα μέταλλα, με αποτέλεσμα να μην τραβήξει το ενδιαφέρον όσων αναζητούσαν πλούτο και έτσι να μείνει έξω από την «πρόοδο» που χτύπησε την πόρτα άλλων περιοχών. 

Ως αποτέλεσμα, η πόλη έχει κρατήσει το αυθεντικό της χρώμα και το αποικιακό στυλ στην αρχιτεκτονική της, πολλοί κεντρικοί δρόμοι μάλιστα, όπως και η μεγάλη κεντρική της πλατεία (η μεγαλύτερη πλατεία της χώρας, 14.000 τ.χλμ.), είναι στρωμένη με λεπτό βότσαλο. Σε αυτό, βοήθησε και το γεγονός ότι το 1954 ολόκληρη η πόλη ανακηρύχθηκε ως εθνικό μνημείο.

Ανάμεσα στα πολλά αξιοθέατα της πόλης είναι ο καθεδρικός ναός, το Casa de Antonio Nariño, το σπίτι του ήρωα της ανεξαρτησίας, το σπίτι του Antonio Ricaurte, ο οποίος πολέμησε υπό τις διαταγές του Μπολίβαρ και είναι γνωστός για την ηρωική του θυσία κατά τη μάχη του Σαν Ματέο, η Βουλή του Κογκρέσου, όπου στις 4 Οκτωβρίου 1812 πραγματοποιήθηκε το πρώτο Συνέδριο των Ηνωμένων Επαρχιών της Νέας Γρανάδας (όπως λεγόταν παλιά η Κολομβία) και το Αποικιακό Μουσείο Τέχνης. 

Συνεχίζουμε με επίσκεψη στο Μουσείο Ορυκτών, το οποίο ιδρύθηκε το 1977 στην τοποθεσία όπου ανακαλύφθηκε ο σκελετός ενός κρονόσαυρου, ενός θαλάσσιου ερπετού μήκους 20 μέτρων που έζησε πριν από 120 εκατομμύρια χρόνια! 

Στις παρυφές της πόλης θα δούμε, επίσης, και το μοναστήρι Έτσε (Ecce), εξαίρετης αρχιτεκτονικής αλλά και ιστορικής σημασίας για τον εκχριστιανισμό της Κολομβίας. Ο πεζόδρομος εντός του μοναστηριού είναι κατασκευασμένος από πέτρες της περιοχής, οι οποίες είναι γεμάτες με απολιθώματα και αμμωνίτες, ενώ το παρεκκλήσι  έχει έναν υπέροχο χρυσό βωμό.

Τέλος, θα επισκεφθούμε την πόλη Ráquira που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει «η πόλη της γλάστρας» καθώς η συγκεκριμένη πόλη είναι γνωστή παγκοσμίως για τα εξαιρετικά χειροποίητα κεραμικά της.

Επιστροφή στη Βίγια ντε Λέιβα και διανυκτέρευση.

Αποχαιρετάμε σήμερα τη Βίγια ντε Λέιβα και αναχωρούμε για τον επόμενο προορισμό μας, τη Ζιπακίρα (Zipaquirá). Μετά από μία διαδρομή τριών περίπου ωρών φτάνουμε στη Ζιπακίρα όπου θα επισκεφθούμε το πιο αξιοθαύμαστο μνημείο της περιοχής: μια πελώρια εκκλησία χωρητικότητας 8.400 ατόμων, όχι χτισμένη στο επίπεδο του εδάφους, αλλά λαξεμένη στα έγκατα ενός α­λατωρυχείου! Πραγματικό επίτευγμα της μηχανικής, η Ζι­πακίρα οφείλει το όνομά της στον Ζίπα, τον αρχηγό της φυλής Μουίσκα στους οποίους ανήκαν τα αλατωρυχεία. Ο πελώριος σταυρός από αλάτι (16 μ. ύψος και 10 μ. πλά­τος) που δημιούργησε ο Κολομβιανός καλλιτέχνης Κάρλος Ενρίκε Ροντρίγκεζ, ο τρίκλιτος ναός, ο απίστευτος καθρέφτης Αποχαιρετάμε σήμερα τη Βίγια ντε Λέιβα και αναχωρούμε για τον επόμενο προορισμό μας, τη Ζιπακίρα (Zipaquirá). Μετά από μία διαδρομή τριών περίπου ωρών φτάνουμε στη Ζιπακίρα όπου θα επισκεφθούμε το πιο αξιοθαύμαστο μνημείο της περιοχής: μια πελώρια εκκλησία χωρητικότητας 8.400 ατόμων, όχι χτισμένη στο επίπεδο του εδάφους, αλλά λαξεμένη στα έγκατα ενός α­λατωρυχείου! Πραγματικό επίτευγμα της μηχανικής, η Ζι­πακίρα οφείλει το όνομά της στον Ζίπα, τον αρχηγό της φυλής Μουίσκα στους οποίους ανήκαν τα αλατωρυχεία. Ο πελώριος σταυρός από αλάτι (16 μ. ύψος και 10 μ. πλά­τος) που δημιούργησε ο Κολομβιανός καλλιτέχνης Κάρλος Ενρίκε Ροντρίγκεζ, ο τρίκλιτος ναός, ο απίστευτος καθρέφτης 

Σήμερα αμέσως μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο μας θα ξεκινήσουμε τη γνωριμία μας με την Καρθαγένη.

Η Καρθαγένη, επισήμως Καρθαγένη των Ινδιών (ως γνωστόν ο Κολόμβος όταν ανακάλυψε την Αμερική νόμιζε ότι βρισκόταν στις Ινδίες…), ιδρύθηκε το 1533 και υπήρξε στρατηγικής σημασίας λιμάνι για τους Ισπανούς κονκισταδόρες. Διαμέσου των ποταμών Μαγκνταλένα και Σινού που διασχίζουν την Κολομβία και εκβάλλουν στην Καραϊβική Θάλασσα μπορούσαν να ελέγξουν όλη τη χώρα (τότε Νέα Γρανάδα) και να αναπτύξουν ισχυρούς εμπορικούς δεσμούς με την Ισπανία και τις υπερπόντιες κτήσεις της. Από το λιμάνι της Καρθαγένης εμπορεύονταν κυρίως περουβιανό χρυσό και εισήγαγαν σκλάβους από την Αφρική βάσει της νομοθεσίας ασιέντο, η οποία επέτρεπε στους Ισπανούς το μονοπώλιο σκλάβων από τα σκλαβοπάζαρα της Αφρικής προς τις κτήσεις τους στον Νέο Κόσμο. Και προκειμένου οι Ισπανοί να προφυλάξουν την Καρθαγένη από τους πειρατές, την περιέκλεισαν με τείχη, τα οποία υπάρχουν μέχρι σήμερα. Τα τείχη και ολόκληρη η Παλιά Πόλη που περιβάλλεται από αυτά έχουν χαρακτηριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Ξεκινάμε την ξενάγησή μας στην πόλη από το φρούριο Σαν Φελίπε Λόπες, το οποίο έλαβε αυτή την ονομασία προς τιμήν του ντόπιου ποιητή Δον Λουίς Κάρλος Λόπες (1883-1950), που θεωρείται εμβληματικός για τη Λατινική Αμερική και έγραψε το διάσημο σονέτο με τίτλο: «Για την γενέτειρά μου». Η σημασία αυτού του ποιητή για τη λατινοαμερικανική λογοτεχνία είναι μεγάλη διότι, σύμ­φωνα με τους κριτικούς, περιέγραψε καλύτερα από κάθε άλλον τον τρόπο ζωής και την κουλτούρα της Καρθαγένης και γενικότερα της Κολομβίας.

Το φρούριο βρίσκεται πάνω στον λόφο Σαν Λασάρο και κατασκευάστηκε για να προ­στατευτεί η πόλη-λιμάνι από την πειρατεία. Θα περπατή­σουμε πάνω στο φρούριο και κατά την ξενάγηση θα πλη­ροφορηθούμε τον τρόπο που χτίστηκε, θα μάθουμε για τα μυ­στικά και υπόγεια περάσματά του, τις μηχανολογικές και­νοτομίες του κ.α.

Εν συνεχεία θα περάσουμε στην Παλιά Πόλη, η οποία έχει χαρακτηριστεί μνημείο της UNESCO. Εκεί θα επισκεφτούμε τον ναό και χώρο προσηλυτισμού Σαν Πέδρο Κλαβέρ, ο ο­ποίος χτίστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα. Ο συγκεκριμένος άγιος είναι ο προστάτης των σκλάβων. Μετά θα πάμε στην περιοχή των τεχνιτών, τη λεγόμενη Μποβέδας. Εκεί θα δούμε μία σειρά από αψιδωτές πύλες. Πίσω από αυτές υ­πάρχουν αποθήκες στις οποίες μέχρι τον 18ο αιώνα φυ­λάσσονταν ο οπλισμός της Καρθαγένης. Αργότερα και μέ­χρι τον 19ο αιώνα λειτουργούσαν ως φυλακές. Σήμερα σε αυτές τις αποθήκες στεγάζονται τεχνίτες που κατασκευά­ζουν ποικίλα τεχνουργήματα.

Μετά το τέλος της ξενάγησής μας θα επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο που μας φιλοξενεί. Διανυκτέρευση στην Καρθαγένη.

Σήμερα θα αφήσουμε για λίγο πίσω μας την Καρθαγένη και θα ταξιδέψουμε (περίπου 20 λεπτά) μέχρι το κοντινό ψαροχώρι Λα Μποκουίλα, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την τοπική κουλτούρα αλλά και να γίνουμε ένα με το πλούσιο φυσικό τοπίο. Πρόκειται για ένα μέρος με σπουδαία ιστορία, όπου θα γνωρίσουμε την αφρικανική κοινότητα, η οποία έχει επενδύσει στη διάσωση και τη διατήρηση των πολιτιστικών παραδόσεων της αφρικανικής κληρονομιάς της.

Μόλις φτάσουμε θα ξεκινήσουμε αμέσως για μια βόλτα με κανό στη λίμνη Ciénaga de Juan Polo, για να γνωρίσουμε το πλούσιο οικοσύστημα στο μαγκρόβιο δάσος που την περιβάλλει (μαγκρόβιο λέγεται ένα είδος δάσους των υποτροπικών και τροπικών θαλάσσιων ακτών που κυριαρχείται από ανεκτικά στο αλάτι ξυλώδη φυτά). Το ταξίδι μας μέσα στο εντυπωσιακό αυτό δάσος θα διαρκέσει περίπου 45 λεπτά, και θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε την πλούσια πανίδα της περιοχής, περνώντας μέσα από φυσικές σήραγγες, στις οποίες οι ντόπιοι έχουν δώσει διάφορα ονόματα, όπως το Τούνελ της Φιλίας, της Αγάπης και της Τύχης.

Παράλληλα, θα δούμε τους ψαράδες που ζουν περιμετρικά και εκμεταλλεύονται τη ζωή της λίμνης, ενώ και διάφορα είδη πτηνών και καβουριών. Αν είμαστε τυχεροί μπορεί να εμφανιστεί στις ακτές κάποιο ρακούν ή ένας από τους υπέροχους πράσινους παπαγάλους.

Επιστρέφοντας στο κέντρο της Λα Μποκουίλα, θα περπατήσουμε κατά μήκος της παραλίας και θα δούμε πώς ζουν οι ντόπιοι, πριν επιστρέψουμε ξανά στη βάση μας, στην Καρθαγένη, για διανυκτέρευση.

Σήμερα αφήνουμε την πανέμορφη Καρθαγένη και μεταφερόμαστε αεροπορικώς στο Μεντεγίν, τη δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη της Κολομβίας μετά την Μπογκοτά. 

Συχνά αποκαλείται Πόλη της Συνεχούς Άνοιξης, Πρωτεύουσα των Βουνών, Πόλη των Λουλουδιών, Πρωτεύουσα των Ορχιδεών και Όμορφο Χωριό. Από το 1957 οργανώνεται εκεί κάθε άνοιξη το Φεστιβάλ των Λουλουδιών, που είναι η κύρια ατραξιόν της πόλης.

Επίσης είναι η πόλη στην οποία δραστηριοποιήθηκε ο βαρόνος της κοκαΐνης Πάμπλο Εσκομπάρ αλλά και η γενέτειρα του παγκοσμίου φήμης κολομβιανού γλύπτη Φερνάντο Μποτέρο.  Μετά τον θάνατο του Εσκομπάρ το 1993, η πόλη από επικίνδυνο κέντρο ναρκωτικών, στο οποίο είχε υποβαθμιστεί από τη δεκαετία του 1980, αναγεννήθηκε, και ως το 2000, εξελίχθηκε βάσει οργανωμένου κρατικού προγράμματος, σε ένα σπουδαίο πολιτιστικό, βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο. Αναβαθμίστηκαν οι συγκοινωνίες, ανανεώθηκαν οι κακόφημες γειτονιές, άνοιξαν εργοστάσια και λειτούργησαν νέες κρατικές υπηρεσίες για να δώσουν δουλειά στους κατοίκους, άνοιξαν μουσεία, θέατρα, σχολεία, πανεπιστήμια. Ευνοήθηκαν το εμπόριο και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Από το 2003 και μετά το αρνητικό κοινωνικό κλίμα αντιστράφηκε πλήρως. Σήμερα το Μεντεγίν είναι μία πόλη-πρότυπο κρατικής οργάνωσης, ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και κοινωνικής ευημερίας. Μ’ άλλα λόγια είναι μία πόλη που αναγεννήθηκε από τις στάχτες της. 

Εμείς σήμερα θα ξεναγηθούμε στο Μεντεγίν με άξονα αυτήν την σπουδαία κοινωνική μεταρρύθμιση. Θα αρχίσουμε από τα σημαντικότερα τοπόσημα της δεκαετίας του 1980, όταν βασίλευε ο Εσκομπάρ και τα καρτέλ κοκαΐνης είχαν μετατρέψει το Μεντεγίν σε μία από τις πιο επικίνδυνες πόλεις στον κόσμο και θα φτάσουμε στο νέο πρόσωπο του σήμερα – μία μητρόπολη που σφύζει από ζωή.  

Θα πάμε στο πλέον πρωτοποριακό μέσο μεταφοράς της πόλης που δεν είναι άλλο από τις έξι ηλεκτρικές σκάλες που συνδέουν την πρώην Νο 1 κακόφημη περιοχή του Μεντεγίν, την Κομούνα 13, με το κέντρο της πόλης. Σήμερα η Κομούνα 13 είναι μία πραγματικά ενδιαφέρουσα περιοχή γεμάτη με γκράφιτι, υπαίθριες αγορές και καλλιτέχνες του δρόμου, η οποία ζει μια δεύτερη ζωή. Βεβαίως τα σπίτια παραμένουν φαβέλες. Αλλά πλέον οι κάτοικοι δεν ντρέπονται να πουν ότι ζουν εκεί.

Όπως καταλαβαίνετε η σημερινή ιδιαίτερη ξενάγηση στο Μεντεγίν είναι ένα ζωντανό μάθημα σύγχρονης κοινωνικής και αστικής ιστορίας. Πολύ ενδιαφέρον και εξαιρετικά χρήσιμο για κάθε ταξιδιώτη.

Μεταφορά στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση και διανυκτέρευση.

Σήμερα το πρόγραμμα περιλαμβάνει μία όμορφη ημερήσια εκδρομή στο γειτονικό χωριό Γκουαταπέ και στον μυστηριώδη βράχο Ελ Πενιόλ. Η οδική διαδρομή διαρκεί περίπου 2 ώρες.

Το Γκουαταπέ είναι ένα παλιό γραφικό χωριό στις Άνδεις, πρώην βασίλειο των ιθαγενών μέχρι την έλευση των κονκισταδόρες το 1811. Ο τελευταίος βασιλιάς του χωριού ονομαζόταν Γκουαταπέ και προς τιμήν του οι Ισπανοί ονόμασαν έτσι το χωριό. Χαρακτηριστικό του οικισμού είναι τα πανέμορφα χρωματιστά σπίτια – που κάνουν κάθε γειτονιά να μοιάζει με καρτ ποστάλ. Το χωριό μέχρι προσφάτως ήταν καθαρά αγροτικό και είχε ορυχεία. Όμως τη δεκαετία του 1970 κατασκευάστηκε στα περίχωρα ένα μεγάλο κρατικό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, το οποίο δημιούργησε τεχνητές λίμνες και άλλαξε ριζικά την ταυτότητά του. Το εργοστάσιο αυτό τροφοδοτεί με ενέργεια όλη την Κολομβία.

Σε μία από τις λίμνες στα περίχωρα του Γκουαταπέ βρίσκεται και ο μυστηριώδης γρανιτένιος βράχος με την ονομασία Ελ Πενιόλ. Κάποιοι λένε ότι είναι μετεωρίτης λόγω του τεράστιου μεγέθους του. Ο βράχος έχει ύψος 200 μέτρα και για να ανέβει κανείς στην κορυφή του υπάρχουν 740 σκαλοπάτια. Στην κορυφή βρίσκεται ένα μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγία και παγκάκια για ξεκούραση και παρατήρηση της απίστευτης θέας. Στη βάση του υπάρχουν ντόπιοι μικροπωλητές που πουλάνε φρούτα, χυμούς και σουβενίρ. 

Εν συνεχεία θα κάνουμε τον γύρο της τεχνητής λίμνης με σκάφος, ενώ θα έχουμε την ευκαιρία να περπατήσουμε στις όχθες της και να χαλαρώσουμε. Αφού απολαύσουμε ένα παραδοσιακό γεύμα σε τοπικό εστιατόριο, θα επιστρέψουμε στο Μεντεγίν για ξεκούραση και διανυκτέρευση.

Μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο θα αναχωρήσουμε για το αεροδρόμιο του Μεντεγίν, απ’ όπου θα πάρουμε την πτήση για την πόλη Σαντιάγο ντε Κάλι, γνωστή και ως Κάλι, που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της χώρας. Πρόκειται για την πρωτεύουσα του διαμερίσματος Βάγια δελ Κάουκα και τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Κολομβίας μετά την Μπογκοτά και το Μεντεγίν.

Η πόλη είναι χτισμένη στη κοιλάδα του ποταμού Κάουκα, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και είναι η μόνη μεγάλη πόλη της Κολομβίας με πρόσβαση στην ακτή του Ειρηνικού. Ιδρύθηκε το 1536 από τον Ισπανό κονκισταδόρ Σεμπαστιάν δε Μπελαλκάθαρ, και θεωρείται η πρωτεύουσα της μουσικής σάλσα. Η πόλη Κάλι είναι επίσης γνωστή για το ζεστό της κλίμα και τους φιλόξενους και φιλικούς της ανθρώπους.

Άφιξη και περιήγηση στην πόλη, όπου μεταξύ άλλων θα δούμε τα σημαντικότερα ιστορικά και πολιτιστικά της αξιοθέατα, όπως το Δημοτικό Θέατρο Ενρίκε Μπουεναβεντούρα που χτίστηκε τον 19ο αιώνα, το Casa Proartes, το Πολιτιστικό Κέντρο της πόλης, την ιστορική συνοικία Σαν Αντόνιο απ’ όπου θα απολαύσουμε τη μαγευτική θέα της πόλης. Εδώ θα δούμε και την ομώνυμη αρχαία εκκλησία, με την πολύ ενδιαφέρουσα και άριστα συντηρημένη διακόσμηση. Θα μεταφερθούμε στο ξενοδοχείο για τακτοποίηση και διανυκτέρευση.

Σήμερα μετά το πρωινό μας θα αναχωρήσουμε οδικώς από το Κάλι με τελικό μας προορισμό την Ποπαγιάν. Καθ’ οδόν και πριν φτάσουμε στην Ποπαγιάν θα κάνουμε μια στάση στη μικρή πόλη Σίλβια.

Πρόκειται για μια εύκρατη ορεινή περιοχή, η οποία αποτελείται από όμορφα γραφικά σπίτια που περιβάλλονται από τεράστιες φυτείες ζαχαροκάλαμου. Η περιοχή κατοικείται από τους ιθαγενείς Γκουαμπιάνο, η κοινότητα των οποίων μετρά πληθυσμό 12.000 κατοίκων. Κάθε Τρίτη είναι η ημέρα που έχουν το εβδομαδιαίο παζάρι και έτσι η πόλη μετατρέπεται σε ένα πολύχρωμο και πολυσύχναστο τόπο, όπου οι ντόπιοι ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές έρχονται στην αγορά της περιοχής από τα γύρω χωριά για να πουλήσουν φρούτα, λαχανικά και διάφορες χειροτεχνίες.

Συνεχίζουμε προς την Ποπαγιάν, άφιξη και ξενάγηση στην πόλη η οποία ιδρύθηκε το 1537. Ξεκινάμε από το ιστορικό κέντρο όπου θα δούμε την εντυπωσιακή μπα­ρόκ αποικιακή αρχιτεκτονική σε όλο της το μεγαλείο. Η Πο­παγιάν ονομάζεται και Λευκή Πόλη, λόγω των λευκών κτι­ρίων της.

Εμείς θα δούμε το κατάφυτο Πάρκο Κάλντας του 16ου αιώνα που σχεδιάστηκε μαζί με την ίδρυση της πόλης και αρχικά φιλοξενούσε τη δημοτική αγορά. Γύρω από αυτό χτίστηκαν τον 16ο αιώνα τα βα­σικά θρησκευτικά και κυβερνητικά κτίρια, όλα σε μπαρόκ αποικιοκρατικό στυλ. Αυτά θεωρούνται σήμερα το ορό­σημο της Ποπαγιάν, με προεξάρχοντα τον Πύργο του Ρο­λογιού που πρωτολειτούργησε το 1737. Ο μηχανισμός του ρολογιού είχε κατασκευαστεί στην Αγγλία. Μετά τον σει­σμό του 1983 που κατέστρεψε μέρος της πόλης, το ρολόι επισκευάστηκε από το ίδιο βρετανικό εργοστάσιο και επα­νατοποθετήθηκε στον Πύργο.

Επόμενος σταθμός μας είναι η Γέφυρα Ουμιγιαδέρο που κατασκευάστηκε το 1873 από τον Ιταλό μοναχό Σεραφίν Μπαρμπέτι και έναν Γερμανό μηχανικό. Η γέφυρα αυτή είναι πολύτιμη για την πόλη και τους κατοί­κους της επειδή συνδέει το κέντρο με την πυκνοκατοικημένη συνοικία Μπολίβαρ. Ένα μεγάλο ρήγμα που δημιουργήθηκε από σεισμό χωρίζει τις δύο συνοικίες. Πριν την κατασκευή της γέφυ­ρας οι κάτοικοι ήταν αναγκασμένοι να διασχίζουν μπουσουλώντας το ρήγμα. Εξ ου και μετά τον θάνατο των κατασκευαστών, οι δύο σοροί ταριχεύθηκαν και τώρα φυλάσσονται στο Μουσείο Θρησκευτικής Τέχνης της Πο­παγιάν.

Μεταφορά και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο μας. Διανυκτέρευση.

Πρωινό στο ξενοδοχείο και αναχώρηση οδικώς με προορισμό το Σαν Αγκουστίν. Η διαδρομή που θα διανύσουμε διαρκεί περίπου 3 ώρες και 20 λεπτά και διασχίζει το εντυπωσιακό Εθνικό Φυσικό Πάρκο Πουρασέ (Puracé) που βρίσκεται σε απόσταση 45 χιλιομέτρων νοτιοανατολικά της πόλης Ποπαγιάν, στην περιοχή των Άνδεων της Κολομβίας.

Άφιξη στο Σαν Αγκουστίν, μεταφορά και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο. Διανυκτέρευση.

Σήμερα θα αφιερώσουμε ολόκληρη την ημέρα μας στο ε­ξαιρετικής σημασίας Αρχαιολογικό Πάρκο του Σαν Αγκου­στίν. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη νε­κρόπολη στον κόσμο με την πλουσιότερη συλλογή θρησκευτικών μνημείων και μεγαλιθικών γλυπτών σε ολό­κληρη τη Λατινική Αμερική.

Ο αρχαιολογικός χώρος του Σαν Αγκουστίν περιλαμβάνει εξαιρετικά σπάνια δείγματα προκολομβιανής τέχνης, με πολύ μεγάλη συγκέντρωση θρησκευτικών μνημείων και με­γαλιθικών αγαλμάτων: θεοί και μυθικά πλάσματα, όλα αναπαρίστανται με ιδιαίτερη τεχνική που μάλιστα ποικίλλει, από τη ρεαλιστική αναπαράσταση έως την αφηρημένη τέ­χνη... Στη συντριπτική πλειονότητά τους τα ευρήματα του πάρκου χρονολογούνται από τον 1ο έως και τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Καλλιτέχνες και κατασκευαστές δυστυχώς παραμέ­νουν άγνωστοι, το ίδιο και ο πολιτισμός εκείνης της περιό­δου. Το πρόβλημα με τους προκολομβιανούς πολιτισμούς είναι ότι δεν είχαν αναπτύξει τη γραφή, οπότε σήμερα οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν να έχουν καμία πληροφορία γι’ αυτούς, πέρα από τα ευρήματα.

Τα αγάλματα που θα δούμε σήμερα τα περιέγραψε πρώ­τος o Ισπανός μοναχός και εξερευνητής Χουάν ντε Σάντα Γκερτρούντις τον 18ο αιώνα στην τετράτομη αναφορά του με τίτλο «Θαύματα της Φύσης». Είναι πέτρινα και τεράστια (ύψους 7 μ.), τοποθετημένα κατά τόπους στο φαράγγι Μα­γκνταλένα. Το αρχαιολογικό πάρκο καταλαμβάνει έκταση 50 τ.χλμ. και μέσα σε αυτό βρίσκονται περί τα 500 τέτοια αγάλματα. Επίσης, το πάρκο συνδέεται με μία μεγάλη νε­κρόπολη, στην οποία σώζονται απίθανες τοιχογραφίες πολλά ανάγλυφα και αγάλματα. Γενικώς φαίνεται ότι τα α­γάλματα αυτά φιλοτεχνήθηκαν για να προστατεύουν τους νεκρούς.

Τα αγάλματα, τα ανάγλυφα και οι τοιχογραφίες αναπαρι­στούν ανθρώπινες και ζωόμορφες φιγούρες (κροκοδεί­λους, νυχτερίδες, τζάγκουαρ) με πολύ κοντά πόδια. Στο πα­ρελθόν ήταν όλα επιζωγραφισμένα με έντονα χρώματα: κυρίως κίτρινο και φωτεινό κόκκινο μαζί με λευκό και μαύρο. Σήμερα βέβαια στα περισσότερα ευρήματα δεν σώζεται το χρώμα.

Θα περπατήσουμε μέχρι τον τελετουργικό χώρο Fuente de Lavapatas. Πρόκειται για ένα σύνολο λαξευμένων βράχων στην κοίτη του ποταμού, με κανάλια που μεταφέρουν νερό μέχρι τις τρεις λίμνες της περιοχής. Εκτιμάται ότι η πηγή αυτή ίσως σχετίζεται με τη λατρεία του νερού. Στη συνέχεια θα ανεβούμε στο ύψωμα Lavapatas από όπου θα απολαύσουμε τη θέα στη γύρω περιοχή.

Αφού επισκεφτούμε και το μικρό αλλά πολύ ενδιαφέρον Αρχαιολογικό Μουσείο, θα συνεχίσουμε για το Στενό του ποταμού Μα­γκνταλένα, ένα εντυπωσιακό βραχώδες φαράγγι που αναγκάζει το νερό του ποταμού να περάσει μέσα από ένα άνοιγμα μόνο 2,20 μέτρων.

Επιστροφή στο Σαν Αγκουστίν και διανυκτέρευση.

Πρωινό στο ξενοδοχείο και αναχώρηση οδικώς με προορισμό την πόλη Νέιβα, πρωτεύουσα της επαρχίας Ουίλα. Αφού διασχίσουμε ένα υπέροχο σκηνικό στη λε­κάνη απορροής του ποταμού Μαγκνταλένα, θα φτάσουμε στο αεροδρόμιο της Νέιβα όπου θα επιβιβαστούμε στην πτήση μας για την Μπογκοτά.

Άφιξη, μεταφορά και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο. Διανυκτέρευση.

Η ημέρα μας σήμερα είναι αφιερωμένη στην πρωτεύουσα της Κολομβίας, Μπογκοτά, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο πολυσύχναστα αστικά κέντρα της Λατινικής Αμερικής.

Πάμε να γνωρίσουμε το κέντρο της Μπογκοτά και τα περίφημα αποικιακά κτίρια της πόλης, που ώθησαν πολλούς κατά τον 17ο και τον 18ο αι. στο να αποκαλέ­σουν την Μπογκοτά  «Αθήνα της Νότιας Αμερι­κής».

Θα ξεκινήσουμε την ξενάγησή μας από τη λεγόμενη Καντελαρία. Εκεί βρίσκεται η Μεγάλη Πλα­τεία της Καντελαρίας, η Πλατεία Μπολίβαρ με το μεγα­λειώδες άγαλμα του απελευθερωτή της Λατινικής Αμερι­κής. Στα χρόνια της ισπανικής αποικιοκρατίας (16ος-19ος αιώνας) η Μεγάλη Πλατεία εξυπηρετούσε στρατιωτικούς σκοπούς, λειτουργούσε ως μεγάλη αγορά και επίσης διέ­θετε αρένα για ταυρομαχίες. Και φυσικά ήταν τόπος εκτέ­λεσης των εγκληματιών και των αντιφρονούντων.

Στην ανατολική πλευρά της πλατείας είναι ο περίφημος Καθε­δρικός Ναός, ο οποίος χτίστηκε πάνω στην πρώτη εκκλησία της πόλης η οποία οικοδομήθηκε το 1539 και διαφυλάσσει μεγάλο αριθμό χειροτεχνημάτων, υφαντών και καλλιτεχνη­μάτων των 4 αιώνων ιστορίας της. To δε παρακείμενο πα­ρεκκλήσι Nτε Σαγκράριο έχει χαρακτηριστεί ως διαμάντι της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής και στεγάζει πολύτιμες αγιο­γραφίες του Ισπανού Γκρεγκόριο Βάσκες, που είναι ο βα­σικός εκφραστής της ισπανικής μπαρόκ ζωγραφικής. Πλησίον βρίσκεται επίσης το Καπιτώλιο, δείγμα της αναγεννησιακής και νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, το οποίο χτίστηκε μεταξύ 1847 και 1926 και είναι το πρώτο αρχιτεκτονικό δείγμα κυβερνη­τικών κτιρίων στη Δημοκρατία της Κολομβίας. Στο κέντρο του Καπιτωλίου βρίσκεται το Ελλειπτικό Μέγαρο, στο οποίο λαμβάνουν χώρα οι συνεδριάσεις της Βουλής και της Γε­ρουσίας. Εκεί εκτίθενται και προτομές των προηγούμενων προέδρων της χώρας, με προεξάρχοντα τον Στρατηγό Το­μάς Σιπριάνο Μποσκέρα που εξέτισε 4 θητείες. Εκεί βρίσκε­ται και η προτομή του συνθέτη Ραφαέλ Νούνιες που συνέ­θεσε τον εθνικό ύμνο της Κολομβίας. Κατά την ξενάγησή μας, θα δούμε πως τα Ισπανικά αποικιακά οικοδομήματα στέκουν επάξια δίπλα σε μοντέρνα κτήρια όπως καφέ και μουσεία, ενώ πολλά από αυτά είναι διακοσμημένα εξωτερικά με γκράφιτι.

Σειρά έχει το Μουσείο του Χρυσού όπου θα δούμε τη μό­νιμη συλλογή που απαρτίζεται από 32.000 εκθέματα και 20.000 πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους! Ας μην ξε­χνάμε ότι τα εδάφη της Κολομβίας είναι εξαιρετικά πλούσια σε κοιτάσματα πολύτιμων μετάλλων και πετραδιών, ιδιαιτέ­ρως σμαραγδιών… Στο μουσείο αυτό όμως θα δούμε και πολλά κεραμικά και υφαντά των ιθαγενών Κιμπάγια, Κά­λιμα, Ταϊρόνα, Σινού, Μουίσκα, Τολίμα, Τουμάκο και Μα­γκταλένα. Οι πολιτισμοί αυτών των προκολομβιανών φυ­λών καταστράφηκαν με την έλευση των κονκισταδόρες. Το Μουσείο του Χρυσού λειτουργεί από το 1939 και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα παγκοσμίως!

Επόμενος σταθμός στην ξενάγησή μας είναι το Μουσείο Φερνάντο Μποτέρο, το οποίο στεγάζεται σε ένα πανέμορφο αποικιακό σπίτι. Ο Μποτέρο είναι μάλλον ο διασημότερος παγκοσμίως κολομβιανός ζωγράφος και γλύπτης της εποχής μας. Έργα του έχουν εκτεθεί και στην Ελλάδα και βρίσκονται σε μεγάλες ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Χαρακτηριστικό της ζωγραφικής αλλά και της γλυπτικής του είναι τα παχύσαρκα αλλά πολύ χαριτωμένα και κωμικά μοντέλα. Στο Μουσείο θα δούμε πολλά δικά του έργα αλλά και σπουδαία δείγματα της προσωπικής του συλλογής που περιλαμβάνει έργα του Πικάσο, του Ρενουάρ, του Νταλί, του Ματίς, του Μονέ και του Τζιακομέτι.

Επόμενη στάση μας είναι στο Ιερό της Μοντσεράτ, όπου ανεβαίνουμε με τελεφερίκ (τα εισιτήρια περιλαμβάνονται) στα περίπου 3.048 μέτρα ύψος, απολαμβάνοντας παράλληλα και την θέα με την πόλη της Μπογκοτά από τη μια πλευρά και τις Άνδεις από την άλλη.

Τέλος, θα κατευθυνθούμε βόρεια, κατά μήκος της Carrera 7, μιας από τις κύριες λεωφόρους της Μπογκοτά. Ονομάστηκε Vía Real del Comercio κατά την αποικιακή εποχή και χρησιμοποιήθηκε ως κύρια έξοδος της πόλης βόρεια, προς τα αλατωρυχεία. Κατά μήκος αυτής της λεωφόρου θα δούμε τις αντιθέσεις της Μπογκοτά και τα διάφορα στυλ αρχιτεκτονικής, παλιά και σύγχρονα, με επιρροές από όλο τον κόσμο, σε συνδυασμό με προκολομβιανές πινελιές.

Θα περάσουμε από πάρκα, από το Διεθνές Κέντρο, το Εθνικό Μουσείο, και από περιοχές που φημίζονται για τα εμπορικά κέντρα, τις παμπ, τις καφετέριες, τις μπουτίκ μόδας, τα κοσμηματοπωλεία και τις επιλογές νυχτερινής διασκέδασης.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και διανυκτέρευση. 

Πρωινό στο ξενοδοχείο και μεταφορά στο αεροδρόμιο της Μπογκοτά για την πτήση επιστροφής μας.

Πλούσιοι σε εμπειρίες και γεμάτοι με εικόνες που θα μείνουν χαραγμένες βαθιά μέσα μας για μια ζωή, επιστρέφουμε σπίτι μας ψάχνοντας ήδη για τον επόμενο προορισμό!

Το παραπάνω πρόγραμμα είναι ενδεικτικό.
Η σειρά των εκδρομών/ξεναγήσεων ενδέχεται να αλλάξει αν κριθεί αναγκαίο, για την καλύτερη εκτέλεση του προγράμματος, χωρίς ωστόσο να παραλειφθεί καμία από τις επισκέψεις που περιγράφονται.
Το τελικό ενημερωτικό αποστέλλεται
περίπου 3-5 ημέρες πριν από την εκάστοτε αναχώρηση