Πληροφορίες για: Βόρεια Κορέα

Μέχρι τον 20ό αιώνα
Η ιστορία της Κορέας ξεκινά από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια, όταν το 2333 π.Χ. στη λεκάνη του ποταμού Τάντονγκ ιδρύθηκε το βασίλειο Σοσόν. Το 1122 π.Χ. ο Κιζά, κινεζικής καταγωγής, εγκαινίασε τη δυναστεία Τσι-Τσι, η οποία ήρθε σε στενή επαφή με τον κινεζικό πολιτισμό και κυριάρχησε στην περιοχή μέχρι το 2ο αιώνα π.Χ. Το 108 π.Χ. το βασίλειο Σοσόν υποτάχτηκε στους Κινέζους και διαιρέθηκε σε 4 διοικητικές περιοχές, τη Ζενφάν στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου, την Ξουαντού στο ανατολικό, τη Λιντούν στο νότιο και τη Λουολάνγκ, η οποία ήταν η ισχυρότερη από όλες. Σύντομα όμως οι πιέσεις των τοπικών πληθυσμών είχαν ως αποτέλεσμα το σχηματισμό τριών χωριστών βασιλείων: του Κογκουριό κατά μήκος του ποταμού Γιαλού, του Παϊκσέ στα νοτιοδυτικά και της Σίλα στα νοτιοδυτικά. Το βασίλειο της Σίλα συμμάχησε με την Κίνα και, ύστερα από πολλούς αγώνες, νίκησε το 668 τις δυνάμεις του Παϊκσέ, προσάρτησε στο έδαφός μεγάλο μέρος του βασιλείου του Κογκουριό και το 735 κατόρθωσε να δημιουργήσει το πρώτο ενιαίο κράτος στην Κορεατική χερσόνησο. Ακολούθησαν περίπου δύο αιώνες ειρήνης, στη διάρκεια των οποίων ο κορεατικός πολιτισμός γνώρισε σημαντική άνθηση με τη διείσδυση σ` αυτόν και αρκετών κινεζικών στοιχείων. Ο κομφουκισμός αποτέλεσε τη βάση της θρησκείας του νέου κράτους, ενώ και ο βουδισμός γνώρισε σημαντική εξάπλωση. Πρωτεύουσα του κράτους ήταν το Κιονγκζού, στο νοτιοανατολικό τμήμα της χερσονήσου. Το βορειανατολικό τμήμα της χώρας επεκτάθηκε βορειότερα και σχημάτισε το βασίλειο Παλχάι, το οποίο κατέρρευσε στις αρχές του 10ου αι. κάτω από την πίεση των Λιάο. Το 935 το κράτος της δυναστείας των Κοριό κατέλαβε τη Σίλα, η οποία κατέρρευσε. Ο ιδρυτής της νέας δυναστείας των Κοριό ανακηρύχτηκε βασιλιάς της Κορέας. Το κράτος των Κοριό κατόρθωσε αρχικά να απομακρύνει με επιτυχία τους βόρειους επιδρομείς, βαθμιαία όμως εξασθένησε και υποτάχτηκε στους Μογγόλους. Για περισσότερο από έναν αιώνα η χώρα έζησε κάτω από την κυριαρχία της δυναστείας των Γιουνάν και μετά την αντικατάστασή τους από τη δυναστεία των Μινγκ (1368), ο Λισούνγκ-κέι ανέβηκε στο θρόνο της χώρας και ίδρυσε, το 1392, τη δυναστεία των Λι ή Γι, οι οποίοι βασίλεψαν ως το 1910, επέβαλαν τον κομφουκιανισμό και εν μέσω εσωτερικών αλληλοσπαραγμών και διενέξεων οδήγησαν τη χώρα σε παρακμή. Το 1592 οι Κορεάτες χάρη στην τεχνική υπεροχή του ναυτικού τους (είναι οι πρώτοι στον κόσμο που κατασκεύασαν θωρηκτά) κατόρθωσαν να αποκρούσουν τους Ιάπωνες εισβολείς, οι οποίοι αποχώρησαν τελικά το 1598. Το 1627 η χώρα έγινε υποτελής της κινεζικής δυναστείας των Μαντσού. Στα μέσα του 17ου αι. το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων άρχισε να στρέφεται προς την Κορέα, αρχικά με τη μορφή ιεραποστολών. Η Κορέα κλείνοντας τα σύνορά της στους ξένους, εμποδίζοντας κάθε μορφή εμπορίου και διατηρώντας μια κοινωνία και οικονομία φεουδαρχικού τύπου, αναγκάστηκε να γίνει από το 17ο αι. υποτελής στην Κίνα και στην Ιαπωνία για να μη διαταράξει την ασταθή ισορροπία συμφερόντων των δύο γειτονικών δυνάμεων. Το 1864 ο αντιβασιλιάς της Κορέας Ταϊβόν εξαπέλυσε μια σειρά διωγμών εναντίον των χριστιανών της χώρας του, γεγονός που οδήγησε στην εκστρατεία του Γάλλου ναυάρχου Ροζ εναντίον του (1867) και στην ανατροπή του (1873). Κάτω από την πίεση της Ιαπωνίας η Κορέα άνοιξε τα σύνορά της το 1876 και βρέθηκε στο στόχαστρο της επεκτατικής πολιτικής της. Η Ιαπωνία επιδιώκοντας να εξουδετερώσει την Κίνα, η οποία αποτελούσε τον κυριότερο προστάτη της Κορέας, εξαπέλυσε εναντίον της στρατιωτική επίθεση που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Σινοϊαπωνικός πόλεμος (1894-1895). Ο πόλεμος έληξε με νίκη των Ιαπώνων και οι Κινέζοι αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από την επικυριαρχία τους στην Κορέα, η οποία περιήλθε στην ιαπωνική επιρροή. Η τσαρική Ρωσία, άμεσα θιγόμενη από τις εξελίξεις, ήρθε σε ένοπλη σύγκρουση με την Ιαπωνία (Ρωσοϊαπωνικός πόλεμος 1904-1905), τελικά όμως νικήθηκε και αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει (συνθήκη Πόρτσμουθ 1905), δίνοντας το δικαίωμα στην Ιαπωνία να μετατρέψει την Κορέα σε ιαπωνικό προτεκτοράτο (1905) και να την προσαρτήσει στην αυτοκρατορία της (1910). Οι Ιάπωνες κυβέρνησαν τη χώρα με βιαιότητα και ασυδοσία, εφαρμόζοντας ένα αστυνομοκρατούμενο καθεστώς, που δημιούργησε έντονο κλίμα δυσαρέσκειας εναντίον τους. Τον Μάρτιο του 1919 εκδηλώθηκαν στην Κορέα αντιαποικιακές ταραχές με αίτημα την ανεξαρτησία, οι οποίες καταστάλθηκαν βίαια αφήνοντας πίσω τους 10.000 νεκρούς. Τη δεκαετία του 1930 οι Ιάπωνες αποσκοπώντας στην καλύτερη εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Κορέας, προχώρησαν στην εκβιομηχάνιση της χώρας, στην κατασκευή οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και στην υποκατάσταση του εθνικού πολιτισμού της από τον ιαπωνικό. Στο μεταξύ από το 1919 αυτοεξόριστοι Κορεάτες σχημάτισαν μια "Προσωρινή Εξόριστη Κυβέρνηση" στη Σανγκάη υπό τον Σίγκμαν Ρι και προχώρησαν σε ανταρτοπόλεμο με τους Ιάπωνες κατακτητές, ο οποίος κορυφώθηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Η ένταση στην περιοχή και η κορεατική ανεξαρτησία απασχόλησαν τους Συμμάχους κατά τη Διάσκεψη του Καΐρου (1943) και κυρίως κατά τη Διάσκεψη της Γιάλτας (1945), όπου αποφασίστηκε η ίδρυση καθεστώτος τετραμερούς ελέγχου στη χώρα με τη συμμετοχή της ΕΣΣΔ, των ΗΠΑ, της Κίνας και της Μ. Βρετανίας, που δρομολόγησε τις εξελίξεις για το διαχωρισμό της χερσονήσου στην αμερικανική και τη σοβιετική ζώνη επιρροής και στην οριστική διάσπασή της το 1948 με το σχηματισμό δύο ανεξάρτητων κρατών, της Βόρειας και της Νότιας Κορέας.
Ο 20ός αιώνας
Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου και τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας (1945) το τμήμα της Κορεατικής χερσονήσου βόρεια του 38ου παράλληλου καταλήφθηκε από σοβιετικά στρατεύματα, ενώ το τμήμα νότια αυτού από αμερικανικά. Η επανένωση των δύο τμημάτων δεν κατέστη δυνατή εξαιτίας της ομόφωνης άρνησης των Κορεατών να αναθέσουν το θέμα σε επιτροπή διαιτησίας από τον ΟΗΕ, αλλά και των διαφωνιών ανάμεσα στις ΗΠΑ και την πρώην ΕΣΣΔ. Το 1946 ο Κιμ Ιλ-Σουνγκ εκλέχτηκε γενικός γραμματέας του Κόμματος Εργασίας της Κορέας και τον Φεβρουάριο του 1947 προχώρησε στη σύγκληση μιας Εθνοσυνέλευσης λαϊκών επιτροπών, από τους κόλπους της οποίας εκλέχτηκαν 237 αντιπρόσωποι, οι οποίοι σχημάτισαν τη Λαϊκή Βουλή της Βόρειας Κορέας και στις 22 Φεβρουαρίου εξέλεξαν ένα 11μελές Προεδρείο. Στον απόηχο αυτών των εξελίξεων το νότιο τμήμα της Κορεατικής χερσονήσου κήρυξε στις 15 Αυγούστου 1948 την ίδρυση της Δημοκρατίας της Κορέας (Νότια Κορέα) με πρόεδρο τον Σίνγκμαν Ρι. Στις 25 Αυγούστου στο βόρειο τμήμα σχηματίστηκε κυβέρνηση με πρόεδρο τον Κιμ Ιλ-Σουνγκ και στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1948 η Βόρεια Κορέα ανακηρύχθηκε Λαϊκή Δημοκρατία. Ο χωρισμός της χερσονήσου σε δύο ανεξάρτητα κράτη και οι μεταξύ τους αντιπαραθέσεις, οι οποίες ενισχύθηκαν από τους Δυτικούς και Ανατολικούς συμμάχους αντίστοιχα, οδήγησαν στην ένοπλη σύγκρουση, η οποία ξέσπασε στις 25 Ιουνίου 1950 και τερματίστηκε στις 27 Ιουλίου 1953, μένοντας γνωστή στην ιστορία ως Πόλεμος της Κορέας. Ο τερματισμός του πολέμου βρήκε τις δύο πλευρές να μετρούν χιλιάδες νεκρούς και τεράστιες υλικές καταστροφές. Η πολιτική κατάσταση στη Βόρεια Κορέα παρέμεινε αμετάβλητη έως το 1972, με τον Κιμ Ιλ-Σουνγκ να βρίσκεται συνεχώς στην πρωθυπουργία της χώρας. Αμέσως μετά τον πόλεμο η κυβέρνηση, έχοντας οικονομική και τεχνική βοήθεια από την ΕΣΣΔ και την Κίνα και εκμεταλλευόμενη τους άφθονους φυσικούς πόρους της χώρας, επιδόθηκε σε έναν αγώνα ανόρθωσης της εθνικής οικονομίας δίνοντας το προβάδισμα στην εκβιομηχάνιση και θέτοντας τις βάσεις για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Τον Δεκέμβριο του 1972, ύστερα από την ψήφιση του νέου Συντάγματος, το οποίο αποτέλεσε την επισημοποίηση του εκσοσιαλισμού της χώρας, ο Κιμ Ιλ-Σουνγκ παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και ανέλαβε πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 η Βόρεια Κορέα άρχισε να απομακρύνεται από την πρώην ΕΣΣΔ και να προσεγγίζει την Κίνα, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 1960 προσπάθησε να κρατήσει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στις δύο αυτές χώρες και επιζήτησε οικονομική συνεργασία με άλλες χώρες, μη σοσιαλιστικές. Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 οι σχέσεις της με τη Νότια Κορέα ήταν τεταμένες, παρά την επανάληψη του διαλόγου ανάμεσα στα δύο κράτη και τη δέσμευση του Κιμ Ιλ-Σουνγκ το 1973 να μην εισβάλει στη Νότια Κορέα. Τον Σεπτέμβριο του 1980 στα πλαίσια του προγράμματος που απέβλεπε στο στρατιωτικό εξοπλισμό της χώρας, ο Κιμ Ιλ-Σουνγκ επισκέφτηκε την Κίνα και πέτυχε τη χορήγηση στη Βόρεια Κορέα 21 πολεμικών αεροπλάνων τύπου Μινγκ. Τον Ιανουάριο του 1984 ο Λι Γιονγκ Οκ αντικαταστάθηκε στην πρωθυπουργία από τον Κανγκ Σονγκ Σαν, αντιπρόεδρο του υπουργικού συμβουλίου. Η προσπάθεια του Κιμ Ιλ-Σουνγκ να κρατήσει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην Κίνα και την πρώην ΕΣΣΔ συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια και στα πλαίσια αυτής εντάσσεται και η επίσκεψή του στη ΕΣΣΔ, τον Μάιο του 1985, οπότε πέτυχε την υπογραφή συμφωνίας για νέα οικονομική και στρατιωτική βοήθεια προς τη χώρα του. Στις εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν τον Νοέμβριο του 1986, ο Κιμ Ιλ-Σουνγκ επανεξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Λι Γκουν Μο πρωθυπουργός. Την ίδια χρονιά η στροφή της χώρας προς την ΕΣΣΔ συνεχίστηκε με την παροχή στη Βόρεια Κορέα σοβιετικής τεχνολογίας αεροπορικού και αντιαεροπορικού εξοπλισμού και την οικονομική βοήθεια για την ανέγερση εργοστασίου παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Οι σχέσεις με τη Νότια Κορέα εντάθηκαν το καλοκαίρι του 1988, ύστερα μάλιστα από την απόφαση της Βόρειας Κορέας να μη συμμετάσχει στην Ολυμπιάδα της Σεούλ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η Βόρεια Κορέα προσπάθησε να βελτιώσει τη διεθνή της εικόνα, πραγματοποιώντας ανοίγματα σε άλλες χώρες όπως η Ιαπωνία και επιδιώκοντας τη βελτίωση των σχέσεών της με τη Νότια Κορέα. Το 1991 η χώρα έγινε μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, την ίδια όμως χρονιά κατηγορήθηκε από τις ΗΠΑ ότι επιδιώκει να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα στο έδαφός της, προκειμένου να απειλήσει τη Νότια Κορέα και άλλες χώρες. Ύστερα από αυτές τις εξελίξεις η Βόρεια Κορέα υπέγραψε συμφωνίες με τη Νότια Κορέα για τη χρήση πυρηνικών όπλων και το 1992 συμφώνησε να επιτρέψει την είσοδο επιθεωρητών στο έδαφός της προκειμένου να ελέγξουν τις πυρηνικές της εγκαταστάσεις. Η κρίση κορυφώθηκε τον Μάρτιο του 1993, όταν η Βόρεια Κορέα, σε απάντηση του αιτήματος του Διεθνούς Γραφείου Ατομικής Ενέργειας για τον έλεγχο των πυρηνικών της εγκαταστάσεων, ανακοίνωσε την απόσυρσή της από τη Συνθήκη μη Διάδοσης πυρηνικών όπλων και αρνήθηκε στους επιθεωρητές την είσοδο στο έδαφός της. Η άρνηση αυτή πυροδότησε κρίση στις σχέσεις της με τη Νότια Κορέα και τις ΗΠΑ. Στα πλαίσια της μεσολαβητικής προσπάθειας που ανέλαβε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμυ Κάρτερ, άρχισαν διμερείς διαπραγματεύσεις στη Γενεύη ανάμεσα στη Βόρεια Κορέα και τις ΗΠΑ, οι οποίες όμως διακόπηκαν στις 8 Ιουλίου 1994, όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος του προέδρου Κιμ Ιλ-Σουνγκ.
Η σημερινή πολιτική κατάσταση
Τον Κιμ Ιλ-Σουνγκ διαδέχτηκε στην ηγεσία της χώρας ο γιος του Κιμ Γιονγκ Ιλ. Στις 21 Οκτωβρίου 1994 οι συνομιλίες με τις ΗΠΑ, οι οποίες στο μεταξύ συνεχίστηκαν, κατέληξαν στην υπογραφή συμφωνίας που πρόβλεπε την εφάπαξ χορήγηση στη Βόρεια Κορέα ποσού 4 δισ. δολαρίων και 500.000 τόνων αργού πετρελαίου ετησίως από διεθνές κονσόρτσιουμ με επικεφαλής τις ΗΠΑ. Σε αντάλλαγμα η Βόρεια Κορέα συμφώνησε να "παγώσει" το πυρηνικό της πρόγραμμα και να επιτρέψει σε ξένους επιθεωρητές να ελέγξουν τις πυρηνικές της εγκαταστάσεις. Το 1996 η Βόρεια Κορέα ανακοίνωσε ότι δεν επρόκειτο να τηρήσει για πολύ ακόμη την ανακωχή της με τη Νότια Κορέα, η οποία υπογράφτηκε το 1953 με τη λήξη του Πολέμου της Κορέας. Την ίδια χρονιά στρατιωτικές της δυνάμεις εισέβαλαν στην αποστρατικοποιημένη ζώνη, στα σύνορα με τη Νότια Κορέα. Οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα πρότειναν να αρχίσουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και μαζί με την Ιαπωνία προσφέρθηκαν να αποστείλουν στη Βόρεια Κορέα βοήθεια σε τρόφιμα για την ανακούφιση των πλημμυροπαθών της χώρας. Καταβλήθηκαν προσπάθειες από τα Ηνωμένα Έθνη ώστε τα τρόφιμα να διανεμηθούν σε όσους πραγματικά είχαν ανάγκη, αν και από πολλούς διατυπώθηκε η άποψη ότι το μεγαλύτερο μέρος των τροφίμων θα διανέμονταν τελικά στους περίπου 1,2 εκατ. στρατιώτες που διατηρούσε η Βόρεια Κορέα.

Η Βόρεια Κορέα δεν έχει διπλωματικές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Επίσης, δεν είναι μέλος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι κάτοικοι ξυπνούν κάθε πρωί μέσω μίας σειρήνας που χτυπάει σε όλες τις πόλεις. Δεν υπάρχει κάποια οργανωμένη αντιστασιακή ομάδα, εντός ούτε και εκτός της χώρας και τα περισσότερα στοιχεία για τη χώρα είναι από λίγους ανθρώπους που κατάφεραν να διαφύγουν από τη χώρα και από ελάχιστους δημοσιογράφους που καταφέρνουν να ταξιδέψουν εκεί. Μια από τις βασικότερες επιδιώξεις της Βόρειας Κορέας είναι η επανένωση με το νότο, διατηρώντας το πολιτικό σύστημά της, κάτι που δεν έχει επιτευχθεί μέχρι στιγμής. Η μοναδική σχετική συζήτηση που έγινε ανάμεσα σε βορρά και νότο είναι για δημιουργία κοινής Ολυμπιακής Ομάδας το 2008, η οποία όμως ναυάγησε. Σημείο τριβής της Βόρειας Κορέας με τη διεθνή κοινότητα είναι η εξέλιξη του προγράμματος κατασκευής πυρηνικών όπλων. Τα τελευταία χρόνια η χώρα συνεργάζεται με επιθεωρητές της Διεθνούς Οργάνωσης Ατομικής Ενέργειας και τον Ιούνιο του 2008 παρέδωσε στοιχεία σχετικά με το πρόγραμμα. Στις 25 Μαΐου 2009 προχώρησε σε υπόγεια πυρηνική δοκιμή, προκαλώντας την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας και την ομόφωνη καταδίκη από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει ιδιαίτερες μεταρρυθμίσεις στη χώρα, με τον Κιμ Ιλ Σουνγκ να τον έχει διαδεχθεί ο γιος του, Κιμ Γιονγκ Ιλ ο οποίος απεβίωσε στις 17 Δεκεμβρίου 2011 και τον διαδέχθηκε ο γιος του, Κιμ Γιονγκ Ουν.Το Σύνταγμα αναθεωρήθηκε για τελευταία φορά στις 28 Σεπτεμβρίου του 2009, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές.

Εκλογές
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 17 ετών και άνω.. Οι πιο πρόσφατες εκλογές διεξήχθησαν το Μάρτιο του 2014.

Εκλογές
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 17 ετών και άνω.. Οι πιο πρόσφατες εκλογές διεξήχθησαν το Μάρτιο του 2014.

Μορφολογία εδάφους
Το έδαφος της χώρας αποτελείται από κρυσταλλικούς σχιστόλιθους και ασβεστόλιθους και είναι κατά βάση ορεινό, ιδιαίτερα στα βόρεια και ανατολικά. Το βορειοανατολικό τμήμα της Βόρειας Κορέας αποτελεί το σημείο από όπου ξεκινούν οι ορεινές μάζες που διασχίζουν τη χώρα από Β προς Ν κατά μήκος των ανατολικών ακτών και συνεχίζουν νοτιότερα στο έδαφος της Νότιας Κορέας. Η οροσειρά Τσανγκ-μπάι Σαν καλύπτει ολόκληρο το βορειοανατολικό τμήμα της χώρας. Η κορυφή της Πάκτου-σαν (2.744 μ.), που βρίσκεται πάνω στα σύνορα με την Κίνα (Μαντζουρία), αποτελεί το ψηλότερο σημείο της Βόρειας Κορέας. Πρόκειται για την κορυφή ενός σβησμένου ηφαιστείου, στον κρατήρα του οποίου έχει σχηματιστεί μια μεγάλη λίμνη. Νοτιοανατολικά του Πάκτου-σαν υψώνεται το όρος Κουάνμο-μπονγκ, που φτάνει σε ύψος τα 2.541 μ. Το τρίτο ψηλότερο σημείο της χώρας αποτελεί η κορυφή του όρους Πουκσουμπάκ-σαν (2.522 μ.), το οποίο βρίσκεται δυτικά της πόλης Κιμτσάκ. Κατά μήκος των βόρειων συνόρων της χώρας με την Κίνα απλώνεται το οροπέδιο Καέμα, το οποίο έχει μέσο υψόμετρο 1.000 μ. Η οροσειρά Νάνγκνιμ διασχίζει τη χώρα από Β προς Ν, ενώ στα νοτιοδυτικά της και με παράλληλη κατεύθυνση μεταξύ τους εκτείνονται τα όρη Κάνγκναμ, Μιόχανγκ, Όντζιν και Μιόρακ, που φτάνουν ως τη δυτική ακτή, επιτρέποντας τη δημιουργία μιας περιορισμένης πεδινής έκτασης κατά μήκος των ακτών. Ανάμεσα στα όρη αυτά έχουν δημιουργηθεί μεγάλες ποτάμιες κοιλάδες. Βορειοανατολικά της οροσειράς Νάνγκνιμ εκτείνονται τα όρη Χάμγκιονγκ, τα οποία σχηματίζουν ένα απόκρημνο πρανές ανάμεσα στο οροπέδιο Καέμα και την Ιαπωνική θάλασσα. Νοτιότερα, στο ύψος της πρωτεύουσας Πυόνγκγιανγκ, το πλάτος της οροσειράς Νάνγκνιμ ελαττώνεται, επιτρέποντας τη δημιουργία μιας πεδινής παράκτιας ζώνης στα δυτικά. Στο νότιο τμήμα της χώρας, κοντά στα σύνορα με τη Νότια Κορέα, η βόρεια απόληξη της οροσειράς Τάμπακ-σάνμακ, που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της Νότιας Κορέας, σχηματίζει την κορυφή Κούμγκανγκ-σαν (1.638 μ.), η οποία φημίζεται για την ομορφιά της. Αν και σε πολλά σημεία του εδάφους της Βόρειας Κορέας υπάρχουν ίχνη ηφαιστειακής δράσης, τα ηφαίστεια δεν είναι ενεργά και δε σημειώνονται μεγάλης έντασης σεισμοί όπως στη γειτονική Ιαπωνία.

Υδρογραφία
Παρόλο που οι βροχές είναι άφθονες, η μορφολογία του εδάφους δεν επιτρέπει τη δημιουργία αξιόλογων ποταμών. Οι περισσότεροι ποταμοί της χώρας είναι μικροί σε μήκος και όγκο νερού. Εξαίρεση αποτελεί ο ποταμός Γιαλού ή Άμνοκ-κανγκ (806 χλμ.), ο μεγαλύτερος ποταμός της χώρας. Αποτελεί το φυσικό σύνορο ανάμεσα στη Βόρεια Κορέα και την Κίνα. Πηγάζει από το όρος Πάκτου-σαν και ακολουθώντας νοτιοδυτική κατεύθυνση χύνεται στον κόλπο της Κορέας, στη Βόρεια Κινεζική θάλασσα. Στο μεγαλύτερο μήκος του είναι πλωτός από μικρά σκάφη και αποτελεί σημαντική πηγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Σημαντικοί παραπόταμοί του είναι ο Χαν, ο Τσάνγκτζιν και ο Τόνγκνο. Το βορειοανατολικό άκρο της χώρας διαρρέει ο ποταμός Τούμαν (521 χλμ.), ο οποίος αποτελεί το φυσικό σύνορο της Βόρειας Κορέας με τη Ρωσία. Πηγάζει και αυτός από το όρος Πάκτου-σαν, αλλά ακολουθεί βορειανατολική κατεύθυνση. Στο ύψος του 43ου παράλληλου στρέφεται απότομα νοτιοανατολικά και αποτελεί το μοναδικό αξιόλογο ποταμό της χώρας που χύνεται στην Ιαπωνική θάλασσα. Άλλοι σημαντικοί ποταμοί της χώρας είναι οι Τσόνγκτσον (200 χλμ.), Τάντονγκ, Ναμ, Τσάργιονγκ, Γένσονγκ και Ίμτζιν (250 χλμ.), που εκβάλλουν στην Κίτρινη θάλασσα.
Δεν υπάρχουν αξιόλογες φυσικές λίμνες στη Βόρεια Κορέα. Οι περισσότερες είναι τεχνητές που κατασκευάστηκαν για αρδευτικούς σκοπούς και για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι η Σούπουνγκ-τσοζουτζί, στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, η οποία δημιουργήθηκε ύστερα από την κατασκευή φράγματος στον ποταμό Γιαλού και έχει έκταση 180 τ. χλμ.

Ακτογραφία
Οι ακτές τις χώρας, κυρίως οι δυτικές, παρουσιάζουν έντονο διαμελισμό. Στις ανατολικές ακτές, οι οποίες είναι γενικά βραχώδεις και με μικρό διαμελισμό, σχηματίζεται ο κόλπος Τονγκτζοσόν-μαν και ο μικρότερος όρμος Γιόνγκχουνγκ-μαν, κοντά στην πόλη Μούντσον. Στα ανοιχτά των ανατολικών ακτών βρίσκονται τα μικρά νησιά Μάγιανγκ και Γιο. Οι δυτικές ακτές παρουσιάζουν εντονότερο διαμελισμό και σχηματίζουν πολυάριθμους κόλπους και ακρωτήρια. Μεγαλύτερος είναι ο κόλπος της Κορέας και σημαντικότερο ακρωτήριο το Τσάνγκσαν-γκοτ. Κατά μήκος των δυτικών ακτών υπάρχουν διάσπαρτα πολυάριθμα μικρά νησιά, τα περισσότερα ακατοίκητα. Τα πιο σημαντικά είναι τα Τάσα (απέναντι από τις εκβολές του ποταμού Γιαλού), Σιν, Κα, Σίνμι, Σοκ, Τσο και Σούνγουι. Αν και οι δυτικές ακτές έχουν γενικά χαμηλό υψόμετρο και σχηματίζουν πολυάριθμα φυσικά λιμάνια, δεν είναι ασφαλείς για τη ναυσιπλοΐα, λόγω του μεταβαλλόμενου βάθους της θάλασσας και της συχνής εμφάνισης της παλίρροιας.

Χλωρίδα - πανίδα
Η χλωρίδα της Βόρειας Κορέας ανήκει στο ορλοαρκτικό χλωριστικό βασίλειο και ειδικότερα στην ανατολικαοασιατική ή σινοϊαπωνική χλωριστική περιοχή. Παρατηρούνται διαφορές στη βλάστηση ανάμεσα στις βόρειες και νότιες περιοχές. Έτσι, οι περιοχές του οροπεδίου Καέμα και οι πλαγιές του όρους Πάκτου-σαν στο βορρά καλύπτονται από κωνοφόρα δέντρα, όπως πεύκα, έλατα και κέδρους. Νοτιότερα, τα δάση των πεύκων σταδιακά αντικαθίστανται από βελανιδιές και καστανιές. Κατά μήκος των ποταμών αναπτύσσονται καλαμιές, μουριές, βούρλα και λεύκες. Παλαιότερα τα δάση κάλυπταν μεγάλες εκτάσεις. Η συνεχής αποψίλωσή όμως, η οποία παρατηρείται κυρίως στις δυτικές περιοχές και αποσκοπούσε στην απόδοση περισσότερων εκτάσεων για καλλιέργεια, τα έχει περιορίσει σημαντικά. Το 1993 υπολογιζόταν ότι το 63% της επιφάνειας της χώρας καλύπτονταν από δάση.
Εξίσου πλούσια με τη χλωρίδα ήταν παλαιότερα και η πανίδα της χώρας, η οποία περιλάμβανε λεοπαρδάλεις του χιονιού και σιβηριανές τίγρεις. Σήμερα η πανίδα της χώρας περιλαμβάνει αρκετά είδη θηλαστικών, ανάμεσά τους ελάφια, αντιλόπες και αγριοκάτσικα, 14 είδη αμφίβιων, 115 πτηνών, αγριοπερίστερα, ερωδιούς, γερανούς και νερόκοτες, και 19 είδη ερπετών. Περισσότερα από 16 είδη πουλιών και 7 είδη θηλαστικών απειλούνται με εξαφάνιση και απαντούν σε προστατευμένες περιοχές ή στα απομακρυσμένα δάση του βορρά. Στους ποταμούς και τις λίμνες της χώρας απαντούν κυπρίνοι και χέλια, ενώ οι θάλασσες είναι πλούσιες σε αλιεύματα. Η υπεραλίευση όμως τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει σε σημαντική μείωση των αλιευμάτων.

Το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας βρίσκεται μεταξύ του 38ου και 42ου παράλληλου, δηλαδή ανήκει στην εύκρατη ζώνη. Επιπλέον η χώρα ανατολικά και δυτικά βρέχεται από μεγάλες θαλάσσιες λεκάνες. Θα περίμενε λοιπόν κανείς να έχει κλίμα εύκρατο με μέτριες θερμομετρικές διαφορές κατά τη διάρκεια του χρόνου. Στην πραγματικότητα όμως το κλίμα είναι γενικά ψυχρό ηπειρωτικό και αυτό οφείλεται στην άμεση γειτνίασή της χώρας με την ασιατική μάζα, η οποία στη διάρκεια του χειμώνα ψύχεται πολύ και μειώνει τις θερμοκρασίες των υπερκείμενων στρωμάτων αέρα, δημιουργώντας έτσι ψυχρούς αντικυκλώνες που επεκτείνονται στο έδαφος της Βόρειας Κορέας και κατεβάζουν τη θερμοκρασία σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Έτσι η χειμερινή περίοδος - από τον Δεκέμβριο μέχρι τον Μάρτιο - είναι εξαιρετικά ψυχρή, ενώ το καλοκαίρι θερμό. Στο βόρειο τμήμα της χώρας, που είναι και πολύ ορεινό, συχνά η θερμοκρασία στη διάρκεια του χειμώνα πέφτει στους -31°C. Στην πόλη Τσούνγκγκανγκ-νι, που βρίσκεται στο οροπέδιο Καέμα, στο βόρειο τμήμα της χώρας, καταγράφηκε η χαμηλότερη θερμοκρασία (-43,6°C) σε ολόκληρη την Κορεατική χερσόνησο. Οι μέσες θερμοκρασίες Ιανουαρίου κυμαίνονται μεταξύ στους -21°C στις βόρειες περιοχές της χώρας και -6°C στις νότιες. Το καλοκαίρι (Ιούλιος) η μέση θερμοκρασία ξεπερνά τους 21°C στις περισσότερες περιοχές της χώρας. Στο βορρά, το ετήσιο εύρος των θερμομετρικών διαφορών είναι πολύ μεγάλο και φτάνει τους 35°C, ενώ όσο προχωρά κανείς νοτιότερα μειώνεται. Διαφορές στη θερμοκρασία παρατηρούνται επίσης ανάμεσα στις δυτικές και ανατολικές ακτές της χώρας. Στις τελευταίες, λόγω των ωκεάνιων ρευμάτων και των οροσειρών που τις περικλείουν, οι μέσες θερμοκρασίες το χειμώνα είναι 2-3°C υψηλότερες από ό,τι στις δυτικές ακτές. Στην πρωτεύουσα Πυόνγκγιανγκ, η οποία βρίσκεται στο κεντροδυτικό τμήμα της χώρας, η μέση θερμοκρασία Ιουλίου και Ιανουαρίου είναι 24°C και -7,8°C αντίστοιχα, ενώ στην πόλη Βόνσαν, στην ανατολική ακτή, η μέση θερμοκρασία Ιανουαρίου είναι -4°C. Οι ετήσιες βροχοπτώσεις ανέρχονται στα 1.000 χιλιοστόμετρα στις περισσότερες περιοχές της χώρας και κατά το μεγαλύτερο μέρος τους σημειώνονται τους μήνες Ιούνιο έως Σεπτέμβριο, όταν οι υγροί θερινοί μουσώνες από τον Ειρηνικό πνέουν στο εσωτερικό της χώρας.

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2013 τα 69,51 χρόνια (65,65 χρόνια οι άνδρες και 73,55 οι γυναίκες).

Το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι αποκλειστικά τοπικό και μοναδικός φορέας λειτουργίας του είναι η Choson Cul Minzuzui Inmingonghoagug. Περιλαμβάνει 5.200 χλμ.. Οι θαλάσσιες συγκοινωνίες (ποτάμιες μεταφορές) εξυπηρετούνται από πλοιάρια και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο εμπορικός στόλος περιελάμβανε περί τα 70 πλοία. Για τις αεροπορικές μεταφορές υπάρχει το Διεθνές Αεροδρόμιο του Σουνάν, το οποίο βρίσκεται 24 χλμ. από την πρωτεύουσα και έχει δύο διαδρόμους. Εκτελούνται πτήσεις των εταιρειών Air China και Air Koryo από Πεκίνο για Πιονγιάνγκ και το αντίστροφο. Μικρές πτήσεις ακομη εκτελούνται προς Χαμπαρόβσκ, Μόσχα και Βλαδιβοστόκ. Πολύ σπάνια μπορεί κανείς να δει Ι.Χ. αυτοκίνητα, καθώς το 70% των κατοίκων χρησιμοποιούν ποδήλατα για τις μετακινήσεις τους.

Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.