Πληροφορίες για: Μαλδίβες

Μέχρι τον 20ό αιώνα
Τα νησιά κατοικήθηκαν για πρώτη φορά τον 5ο αι. π.Χ. από λαούς που προέρχονταν από τη νότια Ινδία και τη Σρι Λάνκα (πρώην Κεϋλάνη). Τους επόμενους αιώνες δέχτηκαν τις επισκέψεις διαφόρων Αράβων και Αφρικανών εμπόρων, ένας από τους οποίους, σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο, εισήγαγε στη χώρα τον ισλαμισμό. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που έφτασαν στα νησιά ήταν οι Πορτογάλοι, οι οποίοι το 1558 εγκαταστάθηκαν στο Μάλε και παρέμειναν εκεί μέχρι το 1573. Κατά τον 17ο αι. οι Μαλδίβες μαζί με ένα άλλο συγκρότημα νησιών, τις Λακαβίδες, αποτελούσαν σουλτανάτο και τελούσαν υπό την προστασία των Ολλανδών ηγεμόνων της Κεϋλάνης. Μετά την κατάληψη της Κεϋλάνης από τους Βρετανούς, έγιναν βρετανικό προτεκτοράτο το 1887.

Ο 20ός αιώνας
Στις αρχές του 20ού αι. τα νησιά εξακολουθούσαν να αποτελούν σουλτανάτο, παρόλο που το 1932 ψηφίστηκε στη χώρα το πρώτο δημοκρατικό Σύνταγμα. Στις 26 Ιουλίου του 1965, ύστερα από 78 χρόνια βρετανικής αποικιοκρατίας, απέκτησαν την ανεξαρτησία τους από τη Μ. Βρετανία και το 1968 ανακηρύχτηκαν σε ανεξάρτητη δημοκρατία και καταργήθηκε το σουλτανάτο οριστικά. Η 29η Μαρτίου γιορτάζεται κάθε χρόνο ως ημέρα ανεξαρτησίας της χώρας, γιατί την ίδια μέρα του 1976 αποχώρησαν από τα νησιά τα τελευταία βρετανικά στρατεύματα. Το 1988 τα νησιά εντάχτηκαν στη Βρετανική Κοινοπολιτεία. Την ίδια χρονιά ινδικές δυνάμεις κλήθηκαν στη χώρα προκειμένου να αποτρέψουν απόπειρα πραξικοπήματος, η οποία οργανώθηκε από μισθοφόρους Ταμίλ. Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η χώρα υποστήριξε ενεργά τις προσπάθειες για την ειρήνη στην περιοχή του Ινδικού ωκεανού, ενώ απέρριψε συμφέρουσες προσφορές των ισχυρών κρατών για την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων στο έδαφός της.

H σημερινή πολιτική κατάσταση
Στην πολιτική ζωή της χώρας δεσπόζει ο Μαουμούν Γκαγιούμ, ο οποίος είναι στην εξουσία από τις 11 Νοεμβρίου του 1978.

Πρόκειται για μικρά νησιά, κοραλλιογενούς προέλευσης, τα οποία αποτελούν τις κορυφές μιας ηφαιστειακής οροσειράς που καταβυθίστηκε πριν εκατομμύρια χρόνια. Τα μεγαλύτερα από αυτά βρίσκονται στο νότιο άκρο του συμπλέγματος και είναι τα: Χιτάντου, Χουλουμίντου, Κουναχάντου, Φουνάντου, Μινούκου, Ίσντου και Φούα Μουλάκου. Τα νησιά περιβάλλονται από κοραλλιογενείς υφάλους, οι οποίοι τα προστατεύουν από τους μουσώνες, καθιστούν όμως επικίνδυνη τη ναυσιπλοΐα ανάμεσά τους. Το ανάγλυφό τους είναι γενικά ομαλό, με εξάρσεις που δεν ξεπερνούν πουθενά τα 2 μέτρα, ενώ απουσιάζουν επίσης τα ποτάμια και οι λίμνες. Το γεγονός ότι το 80% της επικράτειας των Μαλδίβων βρίσκεται σε υψόμετρο λιγότερο του ενός μέτρου πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, καθιστά την επακόλουθη ανύψωση της στάθμης των ωκεανών λόγω του λιωσίματος των πάγων στους πόλους της γης ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του σύγχρονου κράτους. Λίγες μόνο εκτάσεις των νησιών είναι κατάλληλες για καλλιέργεια, γι` αυτό και τα περισσότερα από αυτά είναι ακατοίκητα. Οι παραλίες των νησιών είναι αμμώδεις, ενώ σε αρκετά σημεία τους σχηματίζονται λιμνοθάλασσες.

Οι Μαλδίβες βρίσκονται πολύ κοντά στον Ισημερινό και έχουν γενικά τροπικό και υγρό κλίμα, το οποίο κατά μεγάλο μέρος επηρεάζεται από τους μουσώνες. Χαρακτηρίζεται από την απουσία μεγάλων θερμομετρικών μεταβολών κατά τη διάρκεια του έτους και από την ύπαρξη δύο ουσιαστικά εποχών: την εποχή των βροχών, που διαρκεί από το Μάιο έως τον Αύγουστο και οφείλεται στους νοτιοδυτικούς μουσώνες, και την εποχή από το Δεκέμβριο έως το Μάρτιο κατά την οποία επικρατούν ξεροί και ήπιοι βορειοανατολικοί μουσώνες. Η μέση ετήσια θερμοκρασία φτάνει τους 27°C και η μέση ετήσια βροχόπτωση ξεπερνά τα 1.524 χιλιοστά.

Από δημογραφική άποψη ο πληθυσμός των Μαλδίβων παρουσιάζει χαρακτηριστικά των αναπτυσσόμενων χωρών, δηλαδή υψηλά ποσοστά γεννητικότητας και πληθυσμιακής αύξησης. Το 2002 τα ποσοστά γεννητικότητας και θνησιμότητας ήταν 3,74% και 0,78% αντίστοιχα, ενώ ο δείκτης της φυσικής αύξησης του πληθυσμού έφτανε το 2,95%. Το 2002 το ποσοστό της βρεφικής θνησιμότητας, λόγω του ελλιπούς συστήματος υγιεινής και νοσηλείας, ήταν αρκετά υψηλό και έφτανε το 6,19%. Ο μέσος όρος ζωής το 2002 έφτανε τα 62,93 χρόνια (61,72 οι άνδρες, 64,2 οι γυναίκες). Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού (73%) κατοικεί σε μικρά χωριά, διασκορπισμένα στις διάφορες ατόλες. Το υπόλοιπο 27% κατοικεί στα αστικά κέντρα και κυρίως στην πρωτεύουσα Μάλε. Περισσότερο πυκνοκατοικημένα είναι τα νότια νησιά, τα οποία είναι και τα μεγαλύτερα σε έκταση.

Λόγω της περιορισμένης έκτασης των νησιών το οδικό δίκτυο είναι μικρό, ενώ απουσιάζουν οι σιδηροδρομικές γραμμές. Η επικοινωνία ανάμεσα στα νησιά γίνεται με μικρά πλοιάρια και βάρκες. Το μεγαλύτερο λιμάνι των Μαλδίβων είναι αυτό της πρωτεύουσας Μάλε, από το οποίο διεξάγονται τακτικά ακτοπλοϊκά δρομολόγια, που συνδέουν τη χώρα με τη Σρι Λάνκα, την Ινδία και τη Σιγκαπούρη. Η αεροπορική επικοινωνία της χώρας με τον υπόλοιπο κόσμο διεξάγεται μέσω του διεθνούς αεροδρομίου, το οποίο κατασκευάστηκε το 1981 στο νησί Χουλούλε, κοντά στο Μάλε.
Το επικοινωνιακό δίκτυο της χώρας δεν είναι ιδιαίτερα προηγμένο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 εξέπεμπαν ένα τηλεοπτικό κανάλι και 3 ραδιοσταθμοί (ένας στα FM και 2 στα ΑΜ). Σε όλη τη χώρα υπήρχαν 21.000 τηλέφωνα, ενώ αναλογούσαν μία τηλεόραση ανά 52 κατοίκους και ένα ραδιόφωνο ανά 9,8 κατοίκους. Τόσο τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, όσο και ο Τύπος ελέγχονται από το κράτος.