Πληροφορίες για: Κίνα

Στην Κίνα αναπτύχθηκε ένας από τους παλαιότερους πολιτισμούς του πλανήτη και ο πρώτος σημαντικός πολιτισμός της ανατολικής Ασίας. Οι Κινέζοι ανάπτυξαν την κατασκευή των κεραμικών και την κατασκευή της πορσελάνης ήδη από το 5.000 έως το 3.000 π.Χ. Τον 16ο με 11ο αιώνα π.Χ. υπάρχουν αρκετές αποδείξεις ότι η Κίνα είχε πλέον οργανωθεί σε κράτος. Από την εποχή αυτή χρονολογείται η πρώτη κινεζική δυναστεία, η δυναστεία των Σανγκ ή Γιν. Σύμφωνα με την παράδοση, ο αυτοκράτορας Φου - Χι (2200 π.Χ.) εφηύρε τη γραφή κι ήταν και ο πρώτος νομοθέτης. Ο Σεν - Νουνγκ έβαλε τις βάσεις της γεωργίας και της ιατρικής. Ο αυτοκράτορας Χουάνγκ - Τι έφτιαξε το ημερολόγιο, ενώ η γυναίκα του δίδαξε πρώτη την τέχνη της εκτροφής του μεταξοσκώληκα. Ακολουθεί η δυναστεία των Χσια και κατόπιν η δυναστεία των Τσόου (1.050 - 221 π.Χ.). Σε όλους τους τομείς τις σύγχρονης επιστήμης υπάρχει σημαντική ανάπτυξη κατ' αυτή την εποχή. Η οργάνωση του κράτους ανταποκρινόταν σε εκείνη που είχε η Ευρώπη του Μεσαίωνα. Την τελευταία περίοδο της δυναστείας των Τσόου αναπτύχθηκαν σημαντικά οι αντιλήψεις για την κοινωνική και πολιτική ζωή, ενώ η γεωργία, με την ανακάλυψη του σιδήρου, αναπτύχθηκε πολύ. Την εποχή αυτή θα πρέπει ν' αναφερθεί ο Κομφούκιος και η διδασκαλία του, που άφησε τη σφραγίδα του στις κατοπινές εξελίξεις της Κίνας. Το 221 π.Χ. ένας ηγεμόνας, ο Τσιν Σι Χουάνγκ - Τι, κατάφερε να ενώσει όλα τα βασίλεια της Κίνας και να στεφθεί αυτοκράτορας. Ο ηγεμόνας αυτός πολέμησε με τους Ούννους και αποπεράτωσε το μεγάλο Σινικό τείχος. Καθιέρωσε ακόμη για όλη την Κίνα ενιαία μέτρα και σταθμά. Παράλληλα όμως έδωσε εντολή να καταστραφούν τα βιβλία και τα κείμενα του Κομφούκιου, πράγμα που τον έκανε πολύ μισητό. Τελικά το 206 π.Χ. ξέσπασε επανάσταση και στην εξουσία ανέβηκε άλλη δυναστεία, οι Χαν.
Μεσαίωνας
Οι Χαν επανέφεραν τη διδασκαλία του Κομφούκιου, αναγνωρίζοντας τον κομφουκιανισμό ως επίσημο θρησκευτικό δόγμα του κράτους. Οι αντιθέσεις, όμως, μεταξύ του Βορρά και του Νότου οδήγησαν στην κατάργηση της δυναστείας των Χαν και στην διαίρεση της Κίνας σε τρία βασίλεια, που υπόφεραν πολύ από τις συνεχείς επιθέσεις των Τούρκων και των Μογγόλων. Το 608 μ.Χ. την εξουσία καταλαμβάνει ο Γκαουζού, εγκαθιδρύοντας τη δυναστεία Τανγκ, κατα τη διάρκεια της βασιλείας της οποίας ο βουδισμός έγινε μία από τις κυριότερες θρησκείες, ενώ προχώρησε και σε αναδασμό της γης. Το 1279 μ.Χ. η Κίνα υποδουλώνεται στους Μογγόλους, μέχρι το 1368. Για τη ζωή της Κίνας κάτω απ' την κυριαρχία των Μογγόλων μας μιλούν οι διηγήσεις του Μάρκο Πόλο. Την ίδια εποχή αρχίζουν να καταφτάνουν και οι διάφοροι ιεραπόστολοι. Οι Μογγόλοι ίδρυσαν τη δυναστεία των Γιάν, που επέβαλε μερικές αξιόλογες μεταρρυθμίσεις. Το 1368 μέχρι το 1644 ανέβηκε η δυναστεία των Μινγκ με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί η χώρα και να υποταχθεί στους Μαντσουριανούς, που πήραν την εξουσία και ίδρυσαν τη δυναστεία των Τσινγκ, που βασίλευσε απ' το 1644 μέχρι το 1912. Στη διάρκεια της δυναστείας αυτής η Κίνα γνώρισε νέα επέκταση των συνόρων της. Μερικοί από τους αυτοκράτορες της δυναστείας των Τσινγκ προστάτεψαν τα γράμματα και τις τέχνες, αλλά η δυναστεία οδήγησε την Κίνα σε απομόνωση στην προσπάθειά της να αποφύγει την αλλοίωση του πολιτισμού της από την εισαγωγή του ευρωπαϊκού. Στις αρχές, όμως, του 19ου αιώνα άρχισε οικονομική, πολιτική και κοινωνική παρακμή της χώρας.
19ος αιώνας
Την ίδια εποχή οι Άγγλοι, στην προσπάθειά τους να πετύχουν τη διάλυση του κινεζικού κράτους, άρχισαν να εισάγουν και να διαδίδουν στους Κινέζους το όπιο. Όταν, το 1840, οι Κινέζοι αντέδρασαν, άρχισε ο πόλεμος που έμεινε στην Ιστορία γνωστός σαν ο "πόλεμος του οπίου". Τελικά οι Κινέζοι νικήθηκαν και αναγκάστηκαν να δεχτούν το εμπόριο του οπίου, να παραχωρήσουν στην Αγγλία το Χονγκ Κονγκ και να επιτρέψουν στα αγγλικά εμπορικά πλοία να χρησιμοποιούν πέντε λιμάνια. Το 1844, οι ΗΠΑ και η Γαλλία πέτυχαν καινούρια προνόμια και παραχωρήσεις σε βάρος της Κίνας. Μέσα σε λίγα χρόνια η Κίνα έχασε πολλές κτήσεις και επαρχίες της από τους Ευρωπαίους. Παράλληλα, η οικονομική διείσδυση των Ευρωπαίων γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη, με αποτέλεσμα η οικονομία της να εξαρτάται αποκλειστικά από τις ευρωπαϊκές εμπορικές εταιρείες.
20ος αιώνας
Πολλοί φωτισμένοι διανοούμενοι προσπαθούν να δώσουν νέα ώθηση και οργάνωση του κράτους. Ξεσπούν διάφορες λαϊκές εξεγέρσεις που καταστέλλονται από τις συντηρητικές δυνάμεις, όπως η εξέγερση των Μπόξερ το 1900. Τελικά οι διάφορες επαναστατικές τάσεις ενώθηκαν και ίδρυσαν το Κουομιτάνγκ. Το 1912 καταλύεται η αυτοκρατορία κι η χώρα ανακηρύσσεται δημοκρατία στις 12 Μαρτίου στην πόλη Ναντζίνγκ με πρόεδρο τον Σουν Γιάτ Σεν. Παράλληλα, στην Κίνα υπήρχαν διάφοροι τοπικοί κυβερνήτες, οι οποίοι εξουσίαζαν μια ορισμένη περιοχή ο καθένας και εισέπρατταν τους φόρους για λογαριασμό τους, με ιδιωτικούς στρατούς και που ο καθένας τους προσπαθούσε να επεκτείνει την περιοχή του σε βάρος των άλλων, υποδαυλιζόμενος από τους Ευρωπαίους. Την οξύτητα αυτή σταμάτησε το 1927 ο Τσανγκ Κάι Σεκ, όταν με το Κουομιτάνγκ κατέλαβε την εξουσία. Οι Ιάπωνες, εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες αυτές, εισέβαλαν στη Μαντζουρία το 1931 και ίδρυσαν το κράτος του Μαντζουκούο. Η ηγεσία του Κουομιτάνγκ, αντί να οργανώσει την αντίσταση της χώρας, στράφηκε εναντίον των οπαδών του Μάο Τσε Τουνγκ και έτσι επήλθε η διάσπαση του Κουομιτάνγκ. Τελικά οι Ιάπωνες, το 1937, κατέλαβαν ολόκληρο το βόρειο τμήμα της χώρας. Στο διάστημα μεταξύ του 1937 και του 1942 έγιναν πολλές προσπάθειες να ενωθούν τα δύο κινήματα του Κουομιτάνγκ κι εκείνου στο οποίο είχε την ηγεσία το κομμουνιστικό κόμμα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το 1946 οδηγήθηκαν σε σύγκρουση, που τέλειωσε με τη νίκη του Μάο Τσε Τουνγκ ενώ ο Τσάνγκ Κάι Σεκ πέρασε στο νησί Ταϊβάν και ίδρυσε την Δημοκρατία της Κίνας. Η Λαοκρατική Δημοκρατία της Κίνας αναγνωρίστηκε ως κράτος και έγινε μέλος του ΟΗΕ. Η εφαρμογή της μαοϊκής σκέψης στην Κίνα μπορεί να ήταν υπεύθυνη για πάνω από 70 εκατομμύρια θανάτους κατά τη διάρκεια ειρήνης, με το Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός, την Αντιδεξιά Εκστρατεία του 1957-1958[8] και την Πολιτιστική Επανάσταση. Μετά τον θάνατο του Μάο Τσε Τουνγκ, η ηπειρωτική Κίνα κυβερνήθηκε από την αποκληθείσα "συμμορία των τεσσάρων". Η οικονομική και πολιτιστική μεταρρύθμιση ήρθε με τον Ντενγκ Ξιαοπίνγκ. Σήμερα η Κίνα είναι μια ανεπτυγμένη χώρα, η οποία σημειώνει εντυπωσιακή πρόοδο σε όλους τους τομείς, ενώ το πολιτικό-οικονομικό της σύστημα (το κομμουνιστικό καθεστώς της) διαφέρει σημαντικά από το καθεστώς που υπήρχε παλαιότερα στη Σοβιετική Ένωση, αναπτύσσοντας οικονομικές δομές οι οποίες οδηγούν με σαφήνεια προς τον καπιταλισμό με μονοκομματική δικτατορία.

Η Κίνα είναι μονοκομματική σοσιαλιστική δημοκρατία, με το Κομμουνιστικό Κόμμα να έχει την απόλυτη εξουσία, με βάση το Σύνταγμα (υιοθετήθηκε το 1982 από τη Συνέλευση του Λαού με αναθεωρήσεις τα έτη 1988, 1993, 1999 και 2004), μαζί με την Κεντρική Λαϊκή Κυβέρνηση και τα αντίστοιχά τους σε επίπεδο επαρχιών και διαμερισμάτων. Η βούληση των Κινέζων πολιτών εκφράζεται μέσω των νομοθετικών σωμάτων του συστήματος του Λαϊκού Κογκρέσου. Τα μέλη του Κογκρέσου του Λαού εκλέγονται από τους ψηφοφόρους. Αυτά τα συμβούλια σε επίπεδο κοινοτήτων εκλέγουν τα μέλη των ανεξάρτητων δήμων ή επαρχιών. Το Κογκρέσο των Επαρχιών με τη σειρά του εκλέγει τα μέλη του Εθνικού Κογκρέσου του Λαού, το οποίο συνέρχεται κάθε χρόνο το Μάρτιο στο Πεκίνο.[9] Μεγάλο ρόλο για την επιλογή των μελών που απαρτίζουν το Κογκρέσο του Λαού διαδραματίζει η Κεντρική Λαϊκή Κυβέρνηση. Το δικαίωμα ψήφου δίνεται στην ηλικία των 18 ετών, σε άνδρες και γυναίκες. Πολλοί κομμουνιστές και κομμουνιστικές οργανώσεις, απορρίπτουν τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Κίνας θεωρώντας πως είναι ένα αυταρχικό κράτος που οικοδομεί καπιταλισμό, υπό την απόλυτη εξουσία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Στην πολιτική του Κομμουνιστικού Κόμματος υπήρξαν κατά καιρούς έντονες λαϊκές αντιδράσεις, με αποκορύφωμα την λαϊκή εξέγερση στην πλατεία Τιεν Αν Μεν και την αιματηρή καταστολή της από το ΚΚ το 1989.

Διεθνείς Σχέσεις

Οι πρώτες απευθείας συνομιλίες αντιπροσώπων του Πεκίνου και της Ταϊπέι για πρώτη φορά έπειτα από 13 χρόνια, έλαβαν χώρα στις 12 Ιουνίου του 2008.
Στις 13 Ιουνίου υπογράφηκε στο Πεκίνο ιστορική συμφωνία για την έναρξη τακτικών αεροπορικών πτήσεων ανάμεσα στις δύο χώρες ανάμεσα στην Κίνα και την Ταϊβάν. Επιπρόσθετα, στις 15 Δεκεμβρίου του 2008 εγκαινιάστηκαν οι πρώτες αεροπορικές συνδέσεις ανάμεσα στην Κίνα και στην Ταϊβάν, με το δρομολόγιο Σενζέν- Ταϊπέι, ενώ ακολούθησε ένα ακόμα δρομολόγιο από την Ταϊπέι προς τη Σαγκάη.
Σχέσεις με την Ελλάδα
Η Ελλάδα και η Κίνα έχουν έναν εξίσου ιστορικό πολιτισμό, π.χ. η κινεζική και η ελληνική γραφή χρονολογούνται στην ίδια εποχή, όπως και η φιλοσοφία τον δυο πολιτισμών. Σε επαφή ήρθαν οι δυο πολιτισμοί επί Μεγάλου Αλεξάνδρου οποίος κατάκτησε την σημερινή δυτική Κίνα. Για αυτό το λόγο η κινεζική γλώσσα είναι από τις ελάχιστες που το όνομα της Ελλάδος προέρχεται από την Ελληνική Ελλάς: Σιλά (κινέζικα: 希臘). Ο ιστορικός λαός τις δυτικής Κίνας λεγόταν Ντα Γουαν, (大宛) δηλαδή οι μεγάλοι Ίωνες. Το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής επί δύο περίπου αιώνες ανέπτυξε εμπόριο με την Ινδία και την Κίνα. Ένας από τους πιο δραστήριους φιλόλογους ήταν ο Λούο Νιάν Σενγκ μεταφράζοντας σχεδόν όλα τα σημαντικά έργα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας στα Κινεζικά. Ο καθηγητής Chen Minhua έχει γράψει 20 βιβλία για την αρχαία Ελλάδα και θεωρείται ένας άπο τους μεγαλύτερους γνωστες της αρχαίας Ελληνικής λογοτεχνίας[13] Το 2000 εγκαινιάσθηκε, Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, ενώ επανεργοποιήθηκε η Έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Σαγκάης. Η κινεζικη ναυτιλιακή εταιρία COSCO που λειτουργεί πολλά πλοία υπό Ελληνική σημαία (εκ τον οποίων ένα φέρει το όνομα COSCO Hellas)[15] κατά την διάρκεια της κρίσης του 2009-2010 ξεκίνησε επενδύσεις στην υποδομή της Ελλάδας. Στόχος της είναι η ανάπτυξη του λιμανιού του Πειραιά ως κέντρο διανομής προϊόντων για όλη την ανατολική Ευρώπη.

Ο ορεινός όγκος των Ιμαλαΐων έχει άπειρες λίμνες. Από την περιοχή αυτή πηγάζουν και τα δύο μεγάλα ποτάμια της Κίνας, ο Γιανγκ - Τσε - Κιανγκ και ο Χουάνγκ - Χο. Τα δύο αυτό ποτάμια ενώνονται μεταξύ τους με τεράστια διώρυγα. Το σύστημα των διωρύγων εφαρμοζόταν από τα πανάρχαια χρόνια για το πότισμα των χωραφιών και γιατί αποτελούσε μέσο επικοινωνίας μεταξύ των διάφορων περιοχών. Εκτός απ' τους δυο ποταμούς που αναφέραμε, πρέπει ν' αναφερθούν ο Μεκόγκ, ο Ινδός, ο Μπραχμαπούτρα, ο Λουάν χο, ο Σουγκάρι και ο Αμούρ, που αποτελεί μέχρι ένα σημείο τα σύνορα με τη Σοβιετική Ένωση.
Τα ποτάμια αυτά, με τις πλημμύρες τους, προκαλούσαν και προκαλούν τεράστιες καταστροφές. Σήμερα όμως εκτελούνται τεράστια αντιπλημμυρικά έργα, για να τα τιθασέψουν. Η κοιλάδα του Γιανγκ - Τσε - Κιάνγκ χαρακτηρίζεται από τους μεγάλους ορυζώνες. Στο νότο επικρατεί τροπική βλάστηση, με μεγάλα δάση που παράγουν πολύτιμη ξυλεία. Στην περιοχή του Θιβέτ υπάρχουν κωνοφόρα. Το βόρειο και κεντρικό τμήμα χαρακτηρίζονται από τις άγονες περιοχές, που διακόπτονται όμως από πολυάριθμες οάσεις.

Η μεγάλη έκταση της Κίνας κι η ποικιλία που παρουσιάζει η διαμόρφωση του εδάφους της αποτελούν και τα βασικά στοιχεία για τη διαμόρφωση του κλίματος. Έτσι έχουμε ημιτροπικό στα νότια, εύκρατο και ήπιο βορειότερα και φτάνουμε στο πολικό σχεδόν στη βορειοκεντρική Κίνα. Ανάλογη με το κλίμα είναι κι η βλάστηση της χώρας. Στην περιοχή της Μαντζουρίας επικρατούν τα κωνοφόρα δάση.

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2015, τα 75,41 χρόνια (73,38 χρόνια οι άνδρες και 77,73 οι γυναίκες).

Από τη δεκαετία του 1990, οι συγκοινωνίες στην Κίνα έχουν εκσυγχρονιστεί με την κατασκευή δικτύου δρόμων ταχείας κυκλοφορίας. Το συνολικό μήκος των δρόμων αυτών έφτανε τα 45.000 χιλιόμετρα στο τέλος του 2006. Η οδήγηση στη χώρα γίνεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Τα ΙΧ κοστίζουν πολύ ακριβά για τους οδηγούς λόγω της φορολογίας. Οι μακρινές αποστάσεις καλύπτονται από σιδηροδρομικό δίκτυο και από σύστημα με ναυλωμένα λεωφορεία. Οι σιδηρόδρομοι αποτελούν μονοπώλιο του κράτους, ενώ υπόγειος σιδηρόδρομος λειτουργεί σε μεγαλουπόλεις όπως το Πεκίνο και η Σαγκάη. Η Σαγκάη εξυπηρετείται για τις αεροπορικές της μεταφορές από το Διεθνές Αεροδρόμιο Πουντόνγκ, ενώ είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.