Πληροφορίες για: Ουγκάντα

Μέχρι τον 20ό αιώνα
Η Ουγκάντα υπήρξε για αιώνες εστία πολλών φυλετικών κρατών, που ανέπτυξαν αξιόλογους πολιτισμούς. Λαοί της γλωσσικής ομάδας μπαντού ανήκαν πιθανότατα στους πρώτους κατοίκους της περιοχής. Το 1862 έφτασαν στην Ουγκάντα οι πρώτοι Ευρωπαίοι εξερευνητές, οι Άγγλοι Σπικ και Γκραντ. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1877, στη χώρα εγκαταστάθηκαν, με την άδεια του τοπικού ηγεμόνα Μουτέσα Α΄, οι πρώτοι ιεραπόστολοι της Βρετανικής Εταιρείας Εκκλησιαστικής Ιεραποστολής. Το 1890 οι Βρετανοί ανέλαβαν τη διοίκηση της χώρας και το 1894 την ανακήρυξαν επίσημα βρετανικό προτεκτοράτο.

Ο 20ός αιώνας
Η Ουγκάντα απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1962. Ένα χρόνο αργότερα, το 1963, ο Μουτέσα Β΄ εκλέχτηκε πρώτος πρόεδρος του ανεξάρτητου κράτους, ενώ η Ουγκάντα έγινε μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Το 1966 ο Ομπότε ανέτρεψε τον Μουτέσα και τον επόμενο χρόνο έθεσε σε ισχύ Σύνταγμα.
Οι κάτοικοι της Ουγκάντα έζησαν ένα σκληρό και αιματηρό δικτατορικό καθεστώς την περίοδο 1971-78, όταν ο ταγματάρχης Ίμπι Αμίν Νταντά αντικατέστησε τον Ομπότε με στρατιωτικό πραξικόπημα. Η περίοδος διακυβέρνησης του κράτους από τον Νταντά χαρακτηρίστηκε ως εποχή κτηνωδίας. Στα τέλη του 1978 τα στρατεύματα της Ουγκάντα εισέβαλαν στην Τανζανία. Σε αντίποινα, οι ένοπλες δυνάμεις της Τανζανίας εισέβαλαν στην Ουγκάντα ένα χρόνο αργότερα και ανέτρεψαν τον Νταντά. Ο Ομπότε εκλέχτηκε για άλλη μια φορά στην προεδρία το 1980, αλλά ανατράπηκε για άλλη μια φορά με στρατιωτικό πραξικόπημα το 1985 και ο στρατός με αρχηγό τον Τίτο Οκέλο κατέλαβε την εξουσία.
Ένα Στρατιωτικό Συμβούλιο κυβέρνησε την Ουγκάντα για ένα χρόνο, με πρόεδρο τον Οκέλο και πρωθυπουργό τον Μουβάνγκα. Το 1986 το Στρατιωτικό Συμβούλιο συμπεριέλαβε στην κυβέρνηση και μέλη του αντάρτικου κινήματος Στρατός Εθνικής Αντίστασης. Τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς το κίνημα αυτό ανέτρεψε το καθεστώς του Οκέλο και σχημάτισε το Εθνικό Συμβούλιο Αντίστασης, με πρόεδρο τον αρχηγό του κινήματος Μουσεβένι και πρωθυπουργό τον Κισέκα. Την ίδια περίοδο ομάδες υποστηρικτών του Ομπότε και του Οκέλο δρούσαν παράνομα με ένοπλες επιθέσεις, με στόχο να πλήξουν την κυβέρνηση. Αποτέλεσμα ήταν να ενταθούν οι φυλετικές συγκρούσεις, οι οποίες κορυφώθηκαν το 1987. Το 1988 επιτεύχθηκε συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στην κυβέρνηση του Μουσεβένι και στις αντάρτικες οργανώσεις. Το 1989 ο Μουσεβένι, σε μια ακόμα προσπάθεια συμβιβασμού με τους πολιτικούς του αντιπάλους, όρισε μια επιτροπή για τη διεξαγωγή διαλόγου σχετικά με τη θέσπιση νέου συντάγματος και προκήρυξε βουλευτικές εκλογές, τις πρώτες μετά το 1980. Επίσης αύξησε τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης. Οι εκλογές ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο τη θέση του Μουσεβένι και η θητεία της κυβέρνησής του παρατάθηκε για άλλα πέντε χρόνια.

Πρόεδρος της χώρας είναι ο Μουσεβένι, από τον Ιανουάριο του 1986. Τα καθήκοντα του πρωθυπουργού ασκεί ο Απόλλο Νσιμπάμπι, που ανέλαβε το αξίωμα τον Απρίλιο του 1999. Στην Ουγκάντα ισχύει το Σύνταγμα του Οκτωβρίου του 1995. Τη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη σήμερα έχει το Εθνικό Αντιστασιακό Μέτωπο.

Η γεωμορφολογία της χώρας παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία: ψηλά οροπέδια, εκτεταμένα δάση, ελώδεις εκτάσεις, ξερές πεδιάδες και οροσειρές με μεγάλο υψόμετρο. Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας αποτελεί τμήμα του μεγάλου οροπεδίου της Κεντρικής Αφρικής. Στα νοτιοδυτικά βρίσκεται η οροσειρά Ρουβενζόρι, με ψηλότερο το όρος Μαργκερίτα, και τα ηφαιστειακά όρη Βιρούνγκα, που έχουν μέγιστο υψόμετρο 4. 130 μ. (κορυφή Μουχαβούρα). Ψηλές ηφαιστειακές οροσειρές δεσπόζουν και στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας, με ψηλότερα τα όρη Έλγκον (4.320 μ.). Στα νοτιοανατολικά απαντούν ξερές εκτάσεις.

Αν και η Ουγκάντα βρίσκεται στον Ισημερινό, το κλίμα της είναι σχετικά ήπιο, εξαιτίας του μεγάλου υψομέτρου σε πολλές περιοχές της. Η μέση ετήσια θερμοκρασία κυμαίνεται συνήθως ανάμεσα στους 16° C και τους 25° C. Οι βροχοπτώσεις φτάνουν τα 1.250 mm στην περιοχή της λίμνης Βικτόρια, μειώνονται ωστόσο στις βόρειες περιοχές (750 mm).

Η Ουγκάντα είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες της Αφρικανικής ηπείρου, με 104,6 κατοίκους ανά τ. χλμ. Το 12,5% του πληθυσμού ζει σε αστικά κέντρα και το υπόλοιπο 87,5% σε αγροτικές περιοχές. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι υψηλός (φτάνει το 2,94%) και οφείλεται κατά ένα μέρος στο μεταναστευτικό ρεύμα από γειτονικά κράτη. Κατά μέσο όρο στην Ουγκάντα αντιστοιχούν 7 παιδιά σε κάθε οικογένεια. Ο μέσος όρος ζωής των κατοίκων είναι χαμηλός (42,97 χρόνια για τους άνδρες και 44,67 για τις γυναίκες), ενώ το 50,9% του πληθυσμού έχει ηλικία μέχρι 14 ετών, το 47% από 15-64 ετών και μόλις το 2,1% από 65 ετών και άνω. Το 2002 η βρεφική θνησιμότητα ήταν υψηλή (89 θάνατοι σε 1000 γεννήσεις).

Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.