Ισλανδία - Γροιλανδία: Μια συγκλονιστική εμπειρία ζωής στο βόρειο άκρο της Ευρώπης | 15.07.2025

Διάσημος σε όλη την Ισλανδία έγινε ένας αμερικανός τουρίστας, ο οποίος πληκτρολόγησε λάθος στο GPS το όνομα της οδού που ήθελε να πάει με αποτέλεσμα να βρεθεί αλλού. Τα «βάσανα» για τον 28χρονο Νόελ Σάντιλαν από το Νιου Τζέρσεϊ άρχισαν με

Μια από τις πιο αραιοκατοικημένες και απομονωμένες χώρες του πλανήτη περιμένει τον ταξιδιώτη της περιπέτειας να ανακαλύψει τα καλά κρυμμένα μυστικά της, αποκομίζοντας μια αυθεντική εμπειρία ζωής.
Τα γεωλογικά θαύματα της χώρας είναι αμέτρητα. Γεωθερμικοί πίδακες καυτού νερού σχηματίζουν ζεστές λίμνες, όπου οι ντόπιοι απολαμβάνουν φυσικό spa από τότε που η χώρα πρωτοκατοικήθηκε.
Η Μπλε Λίμνη (Blue Lagoon),  το πιο διάσημο από αυτά, δημιουργήθηκε στην καρδιά ενός ηφαιστειακού τοπίου, από ένα ατύχημα όταν μια υπερχείλιση νερού από ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας σχημάτισε μια φυσική πισίνα η οποία σιγά σιγά μεγάλωσε.
Η φήμη των ιαματικών ιδιοτήτων του γαλακτώδους γαλάζιου νερού και της λευκής λάσπης, πλούσιας σε πυρίτιο, στον πυθμένα της λίμνης, άρχισε να προσελκύει τους ντόπιους κολυμβητές και κατόπιν τους επισκέπτες της χώρας που την έκαναν ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Παρά την πολυκοσμία πάντα υπάρχει μια ήσυχη γωνιά για να απολαύσει κανείς το ζεστό μπάνιο του στην πάντα σταθερή θερμοκρασία των 38 βαθμών κελσίου με όλες τις περιποιήσεις, για να νιώσει αναζωογονημένος σωματικά και πνευματικά.
Η επίσκεψη στη Μπλε Λίμνη γίνεται μια πραγματικά απόκοσμη και συγκλονιστική εμπειρία αν τύχει και συνδυαστεί με τη νυχτερινή μαγεία που δημιουργεί το Βόρειο Σέλας στον Ισλανδικό ουρανό.

Πνεύματα
Για τους Ινουίτ (Εσκιμώους) της Γροιλανδίας και του Βόρειου Καναδά, το Βόρειο Σέλας ήταν οι ψυχές των νεκρών. Πίστευαν ότι όταν το Σέλας τρεμόσβηνε, αυτό σήμαινε ότι νεκροί τους φίλοι ή συγγενείς προσπαθούσαν να έρθουν σε επικοινωνία με τους ζωντανούς. Οι Ινδιάνοι Fox πίστευαν ότι μπορούσαν να καλέσουν πνεύματα και φαντάσματα, σφυρίζοντας προς το Βόρειο Σέλας.

Φωτιά
Τελείως δικαιολογημένα, αποτελούσε κοινή πεποίθηση για πολλούς λαούς ότι το Βόρειο Σέλας ήταν κάποια φωτιά. Οι Μαορί, οι αυτόχθονες της Νέας Ζηλανδίας, πίστευαν ότι το Νότιο Σέλας (Aurora Australis) είναι αντανακλάσεις στον ουρανό από τεράστιες φωτιές που άναβαν οι πρόγονοι αυτών των αρχαίων ταξιδευτών προς το Νότιο Πόλο, προσπαθώντας να επικοινωνήσουν με αυτόν τον τρόπο με τους μακρινούς τους συγγενείς στα νησιά της Πολυνησίας, ελπίζοντας ότι θα έρθουν να τους διασώσουν από την παγωμένη τους κατοικία.

Τα Νησιά Λοφότεν σχηματίζουν ένα αρχιπέλαγος, που αποτελείται από πολλά μικρά νησάκια στα ανοικτά της βορειοδυτικής ακτής της Νορβηγίας.
Βρίσκονται αρκετά πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, στο ίδιο επίπεδο με τη βόρεια Αλάσκα, τη Σιβηρία και τη Γροιλανδία.
Λόγω του ρεύματος του Κόλπου του Μεξικού όμως, έχουν πολύ ηπιότερο κλίμα, που τα καθιστά προσβάσιμα σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του έτους, καθότι ο ωκεανός δεν παγώνει, εκτός βέβαια από περιπτώσεις ακραίων φαινομένων και καταιγίδων.
Ο χειμώνας είναι ήπιος για την περιοχή, με θερμοκρασίες γύρω στους 0° C, ενώ το καλοκαίρι μπορεί να είναι ζεστό - δροσερό για τα δικά μας δεδομένα - με θερμοκρασία κοντά στους 23° C.
Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι τα μικρά ψαροχώρια με τα χαρακτηριστικά ποικιλόχρωμα ξύλινα σπίτια τους (τα Rorbuer), που υπάρχουν στις ακτές των φιόρδ, καθώς και οι παγετώνες, που από τις απόκρημνες πλαγιές βυθίζονται και χάνονται απότομα στη θάλασσα.

Είναι το πιο θερμό μέρος στον πλανήτη, μία καυτή έρημος από θείο, ψαμμίτη και ασβεστόλιθο, που η ζωή δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Το Βύθισμα του Ντανακίλ θεωρείται από τις πιο αφιλόξενες εκτάσεις στον κόσμο: εδώ μετρώνται οι υψηλότερες θερμοκρασίες στον πλανήτη με τον υδράργυρο να ξεπερνά τους 50ο C την ημέρα, κι αυτό σε μία έκταση που φτάνει περίπου τα 100.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, περίπου στο μέγεθος της Κούβας ή της Ισλανδίας. Η ζέστη είναι τέτοια που ο μοναδικός ποταμός της περιοχής, ο Αβάς, δεν καταφέρνει ποτέ να εκβάλλει στη θάλασσα, καθώς στεγνώνει σταδιακά περνώντας μέσα από μια σειρά από αλμυρές λίμνες, χωρίς ποτέ να φτάσει στον ωκεανό.
Είναι παράλληλα και από τις περιοχές με το χαμηλότερο υψόμετρο, καθώς κατά τόπους το έδαφος φτάνει και τα 116 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Αυτός ο τόσο ιδιαίτερος κόσμος είναι δημιούργημα διαρκούς ηφαιστειακής και τεκτονικής δραστηριότητας. Εδώ στη βορειοανατολική Αφρική συναντώνται τρεις τεκτονικές πλάκες, η αφρικανική και η αραβική κατά κύριο λόγο, που αμφότερες δέχονται την πίεση της ευρασιατικής από τον βορρά. Σ’ αυτή τη δραστηριότητα οφείλεται η ασυνεχής διάβρωση των εδαφών που καθιστά τόσο δύσκολη, έως αδύνατη, τη διαβίωση σ’ αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Η ηφαιστειακή δράση είναι αδιάκοπη, σχηματίζοντας στο πέρασμα του χρόνου και μία σειρά από λίμνες από ροές λάβας. Κάποιες από αυτές, όπως η λίμνη Αφρέρα, έχουν αποθέσεις αλατιού στις όχθες τους, στοιχείο που αποτελεί τη μοναδική επαγγελματική δραστηριότητα για τους μόνους (και εξαιρετικά τολμηρούς) κατοίκους της περιοχής, τη φυλή Αφάρ. Αυτό το αλάτι συλλέγεται προσεκτικά, και με καραβάνια μεταφέρεται σε κοντινές αγορές προς πώληση.

Στο Ντανακίλ εντοπίζεται και η μοναδική πραγματική λίμνη λάβας στον κόσμο, στο ενεργό ηφαίστειο Έρτα Άλε, ένα εντυπωσιακό υπερθέαμα που όσο συγκλονιστικό ακούγεται, άλλο τόσο είναι και στην πραγματικότητα.

Σε ένα τόσο αφιλόξενο τόπο η ζωή δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη. Κι όμως, εκεί που για εμάς μπορεί να φαίνεται μία κόλαση, για τους επιστήμονες είναι ένας σωστός παράδεισος: έρχονται εδώ για προσομοιώσεις της ζωής στον πλανήτη Άρη, για να κατανοήσουν πώς ζουν και αντιδρούν μικροοργανισμοί αστροβιολογικού ενδιαφέροντος και να βρουν απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν μπορεί κανένα εργαστήριο να δώσει.

Για το τέλος, κρατήστε κάτι ακόμα: καθώς τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο δεν είναι παντοτινό, η τεκτονική δραστηριότητα στην Αφρική συνεχίζεται αδιάκοπη, και επιστήμονες σημειώνουν πως η αφρικανική ήπειρος σιγά-σιγά σπάει στα δύο, με ένα ρυθμό εξαιρετικά αργό για τα ανθρώπινα δεδομένα, αλλά μάλλον ασυνήθιστα γρήγορο για τα δεδομένα του πλανήτη μας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, κάποια στιγμή στο (όχι ανθρώπινα άμεσο) μέλλον, η Ερυθρά Θάλασσα θα πλημμυρίσει το Ντανακίλ που από άγονη έρημος, θα μετατραπεί σε τεράστια λίμνη, αλλάζοντας για πάντα την όψη της βορειοανατολικής Αφρικής…

Αν θεωρούσατε ότι η Ισλανδία διαθέτει τους πιο διάσημους και ψηλούς θερμοπίδακες στον κόσμο, τότε η επίσκεψη στην καρδιά των Βραχωδών Ορέων θα σας προβληματίσει...
Το Γέλοουστοουν, που άνοιξε τις πύλες του το 1872, με νομοθετική πράξη του τότε προέδρου Ulysses S. Grant, φιλοξενεί περίπου 10.000 γεωθερμικά θαύματα, 300 από τους 500 θερμοπίδακες που υπάρχουν σε όλη τη γη και την Μεγάλη Πρισματική Θερμή Πηγή με τα εξωπραγματικά χρώματα (φωτό).
Εδώ το θέαμα είναι μεγαλειώδες. Οι θερμοπίδακες εκρήγνυνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με απίστευτη πίεση και σε τεράστιο ύψος, κάνοντας τους επισκέπτες να ξεσπούν σε χειροκροτήματα.
Όλοι αυτοί οι θερμοπίδακες αντλούν ενέργεια από ένα υπερηφαίστειο που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια και εξερράγη για τελευταία φορά πριν από 600.000 χρόνια.
Το Γέλοουστοουν αποτελεί επίσης, ιδανικό καταφύγιο για τεράστιες αρκούδες γκρίζλι, βίσωνες, άλκες, λύκους, εκατοντάδες είδη θηλαστικών και πτηνών. Απλωμένο σε μια έκταση 9.000 τετραγωνικών μέτρων, γεμάτο από λίμνες, ποτάμια, καταρράκτες, φαράγγια και αιώνια χιονισμένες οροσειρές, διεκδικεί επάξια μία από τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στα μεγαλύτερα φυσικά θαύματα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Παραμυθένια φιόρδ, ζεν ατμόσφαιρα, «άγρια» παρθένα ομορφιά, ανέγγιχτη φύση, βαθύ μπλε του ωκεανού, σκανδιναβικός πεντακάθαρος αέρας, επιβλητικά βράχια στη θάλασσα, γραφικές κοιλάδες και πελώρια καταπράσινα βουνά. Τι άλλο χρειάζεται για να καταλάβει κανείς ότι βρίσκεται στον Παράδεισο; Αν σας κούρασε η αστική καθημερινότητα και θέλετε να ξεφύγετε από όλα, τότε οι Νήσοι Φερόε αποτελούν ένα ταξιδιωτικό «διαμάντι», έναν  εναλλακτικό προορισμό με αντιτουριστικό χαρακτήρα, όπως μόνο το Versus Travel ξέρει να προσφέρει, αποκλειστικά για αληθινούς εξερευνητές και φυσιολάτρεις ταξιδιώτες. Κάπου μεταξύ Σκωτίας, Νορβηγίας και Ισλανδίας συσπειρώνονται τα πανέμορφα ηφαιστειακά Νησιά Φερόε (Faroe Ιslands). Πράσινα, τραχιά και ανεμοδαρμένα από την απεραντοσύνη του βόρειου Ατλαντικού. Tα δεκαοκτώ ομιχλώδη νησάκια -εκ των οποίων τα δεκαεπτά είναι κατοικήσιμα- δεν μοιάζουν με τίποτε άλλο στην Ευρώπη. Μερικές φορές μάλιστα, η ομίχλη του καλοκαιριού δημιουργεί ένα άκρως μυστικιστικό τοπίο. Μια προσεκτική ματιά στον χάρτη φανερώνει την κοσμογονία που κάποτε συνέβη εδώ. Τα νησιά του συμπλέγματος ήταν ένα, αλλά κατακερματίστηκαν, με αποτέλεσμα να χωρίζονται από στενά φιορδ, των οποίων το πλάτος επιτρέπει την κατασκευή υποθαλάσσιων τούνελ. Έτσι, βρίσκονται τόσο κοντά μεταξύ τους, που δεν καταλαβαίνει κανείς ότι πέρασε από το ένα νησί στο άλλο. Σήμερα, αποτελούν αυτόνομη κοινοβουλευτική δημοκρατία που ανήκει στο βασίλειο της Δανίας. Το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε είναι τα σπίτια των χωριών. Ξύλινα, βαμμένα με έντονα χρώματα ή με το παραδοσιακό μαύρο, ενώ οι στέγες είναι συχνά σκεπασμένες με χλοοτάπητα. Οι κάτοικοι, λόγω της απομόνωσης των νησιών, έχουν διατηρήσει τη δική τους παραδοσιακή σκανδιναβική κουλτούρα, ενώ έχουν και τη δική τους γλώσσα η οποία έχει τις ρίζες της από την εποχή των Βίκινγκς. Άλλωστε, οι σύγχρονοι Φερόες είναι απόγονοι των Βίκινγκς. Τα νησιά είναι συνδεδεμένα με σκανδιναβικούς θρύλους, ιστορίες ψαράδων και μύθους διαφόρων μοναχών. Ένας από τους πιο γνωστούς μύθους λέει ότι οι δύο πέτρινες στήλες που ξεπροβάλλουν από τη θάλασσα, δημιουργήθηκαν όταν δύο γίγαντες προσπάθησαν να σύρουν τα νησιά προς το δικό τους νησί (τη σημερινή Ισλανδία). Ακόμα, η πρωτεύουσα των νησιών, Τόρσχαβν (Tórshavn), φημίζεται πως έχει πάρει το όνομά της από τον Thor, τον Νορβηγό θεό του κεραυνού και της αστραπής. Επίσης, λέγεται ότι τον 6ο αιώνα μ.Χ. ένας Ιρλανδός μοναχός που έφθασε εκεί, τα χαρακτήρισε ως παράδεισο των πουλιών και των προβάτων. Κι έτσι πήραν το όνομά τους. Μάλιστα, στα τέλη του 7ου αιώνα, μοναχοί από την Ιρλανδία επισκέφθηκαν τα νησιά προς αναζήτηση ερημητηρίων για μοναχισμό. Σήμερα, στα νησιά υπάρχουν περίπου 70.000 πρόβατα και σχεδόν 2 εκατ. ζεύγη σπάνιων πτηνών. Εξερευνούμε σημεία στα οποία έχουν γίνει γυρίσματα για τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», κάνουμε πεζοπορία με φόντο απόκοσμα τοπία, επισκεπτόμαστε αρχαία παραπήγματα των Βίκινγκς τα οποία έχουν ξεμείνει στο νησί από Νορβηγούς θαλασσοπόρους, που ήταν από τους πρώτους ενοίκους των νησιών. Δοκιμάζουμε την παραδοσιακή φεροέζικη κουζίνα που αποτελείται από εξαιρετικά θαλασσινά και βιολογικό αρνί, απολαμβάνουμε αχνιστό καφέ με φόντο τα κύματα του Ατλαντικού, ενώ φεύγοντας προμηθευόμαστε με εξαιρετικά προϊόντα που κατασκευάζονται από μαλλί υψηλής ποιότητας. 

Ένας προορισμός που τον χαρακτηρίζουν τα μεγαλειώδη, μαγευτικά και ακαταμάχητα γοητευτικά τοπία. Αντικρουόμενα στοιχεία - πάγος και φωτιά - συνθέτουν μια απέριττη, άγρια, ακατέργαστη και επιβλητική ομορφιά. Μια φύση μοναδική στον Ευρωπαϊκό χώρο.
Η Ισλανδία, η "χώρα των πάγων",το δεύτερο μεγαλύτερο νησί και η πιο αραιοκατοικημένη χώρα της Ευρώπης, είναι από τη φύση καταδικασμένη στην απομόνωση: τα πιο κοντινά της μέρη είναι η Γροιλανδία που απέχει 290 km, τα νησιά Φερόες (420 km) και η Σκωτία (800 km), ενώ από την ηπειρωτική Ευρώπη η κοντινότερη χώρα είναι η Νορβηγία που απέχει 970 km.Μια "νέα γη" που ξεπήδησε από τους ατμούς και τη λάβα και τροφοδότησε τους θρύλους των Βίκινγκς. Μια χώρα περίφημη για την παρθένα φύση της και τα ιδιαίτερα γεωμορφολογικά της χαρακτηριστικά: θερμές πηγές, μεγαλοπρεπείς παγετώνες, ενεργά και ανενεργά ηφαίστεια, χιονοσκεπή βουνά, θερμοπίδακες (γκέιζερ), παγωμένες θάλασσες, ονειρικές λίμνες, ορμητικά ποτάμια, βροντώδεις καταρράκτες, απόκρημνα βράχια, βαθιές κοιλάδες, δαντελωτές ακτογραμμές, πολυσχιδή φιόρδ,σουρεαλιστικοί σχηματισμοί λάβας... Πέρα από αυτά όμως, είναι μια χώρα με πλούσια ιστορία, λογοτεχνία και λαϊκές παραδόσεις.
Το ταξίδι μας είναι αφιερωμένο στο μυστήριο της χώρας αυτής, στην ομορφιά των τοπίων της και στα αμέτρητα φυσικά της φαινόμενα. Ένα εκπληκτικό ταξίδι στη βορειότερη άκρη της Ευρώπης, που προσφέρει εικόνες αναπάντεχης ομορφιάς και συναρπαστικές εμπειρίες.

Η Ισλανδία είναι ένα κομμάτι εξωτισμού δίπλα στη Ευρώπη. Είναι πολύ σπάνιο σε ένα ταξίδι και μέσα σε λίγες μέρες, ο ταξιδιώτης να περνά από ηφαιστειακή γη, σε παγετώνες, σε ορεινά περάσματα ή στην παρατήρηση φαλαινών.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε καταφέρει να εξερευνήσουμε ενδελεχώς αυτή τη γη των μυστηρίων της φύσης και να προσθέσουμε και τη παραμικρή λεπτομέρεια . Βέβαια η Ισλανδία μας εκπλήσσει σε κάθε χιλιόμετρο που κάνουμε, είτε με έναν καταρράκτη ακόμα, είτε με έναν παγετώνα που ξεπροβάλει σε μια ηφαιστειακή πλάγια, είτε μια παραλία που έχει σχηματιστεί από αρχαία λάβα.
Απαραίτητο συμπλήρωμα, ή ίσως αποκορύφωμα του ταξιδιού είναι το πέρασμα μας από τη Γροιλανδία. Η εικόνα των θρυμματισμένων παγόβουνων καθώς φτάνουμε στην άγονη γη της Γροιλανδίας είναι μοναδική και αιχμαλωτίζουν τη σκέψη μας. Στο τεράστιο αυτό παγωμένο νησί ζουν οι Ινουίτ, οι αυτόχθονες της Αρκτικής, με τα περίφημα σκυλιά τους , ένας λαός που ζει ακόμα από το κυνήγι της φώκιας. Η κάθε ώρα στη Γροιλανδία είναι πολύτιμη για τον ταξιδιώτη, που προσπαθεί να συνειδητοποιήσει που έχει φτάσει και τι βλέπει γύρω του.
Αν δούμε συνολικά σαν επιλογή τη Ισλανδία με τη Γροιλανδία, είναι μια από τις πιο όμορφες ταξιδιωτικές κατακτήσεις και από τις πιο έντονες και ουσιαστικές ταξιδιωτικές αναμνήσεις. Ένα προσκύνημα στην αμόλυντη φύση και στα μοναδικά της μνημεία.

Ψυχρή και μετά από λίγο «καυτή», άστατη μέσα στην  ηρεμία της και γι αυτό και εξόχως προκλητική, η Ισλανδία είναι φτιαγμένη από τα υλικά που συγκινούν τους εραστές της διαφορετικότητας.
Επτά ώρες μόνο. Τόσο κρατά το ταξίδι από τη δική μας πραγματικότητα στην «Game of Thrones» απόκοσμη γοητεία της Ισλανδίας. Ευτυχώς οι συγκινήσεις και οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη σταδιακά... Ξαφνικά αρχίζουμε να μπαινοβγαίνουμε και να περπατάμε σε παγετώνες, να βολτάρουμε πάνω τους με σούπερ τζιπ, να «λιώνουμε» στη θέα ενός θερμοπίδακα Γκέιζερ, να συναντούμε φάλαινες και μαύρες παραλίες, να κολυμπάμε σε αχνιστές γαλάζιες λίμνες κάνοντας γεωθερμικό σπα.
«Κερασάκι» στην τούρτα των «παγωμένων» ταξιδιωτικών εκπλήξεων η απόβαση στη Γροιλανδία, που κάποιοι τυχεροί θα θυμούνται για όλη τους τη ζωή...
Κάπου στα τέλη του 9ου αιώνα, όταν τα καράβια των Βίκινγκς ξεκίνησαν από τη σκανδιναβική χερσόνησο με κατεύθυνση τον Βορρά και προορισμό το «απώτερο άκρο του κόσμου», κατέληξαν σ’ ένα παγωμένο νησί όπου από τις ακτές του υψώνονταν έντονοι καπνοί από τις εκεί θερμές πηγές και στο εσωτερικό του απλώνονταν μεγαλοπρεπείς παγετώνες, βροντώδεις καταρράκτες, ηφαίστεια και θερμοπίδακες.
Εδώ, λοιπόν, που η λάβα έσμιξε με τον πάγο και γέννησαν τοπία μεγαλειώδη, τροφοδοτώντας τους θρύλους των Βίκινγκς, εδώ που οι άνθρωποι γνωρίζουν τι «διαμάντι» ακατέργαστο κληρονόμησαν από τον Θεό και τους προγόνους και κυρίως πώς να το περάσουν στους επόμενους χωρίς να το «χαράξουν» και να το «πληγώσουν», ας ξεκινήσουμε και εμείς την εξερευνητική αυτή περιπέτεια, που μας υπόσχεται δρόμους μαγικούς, μέσα από πάγους, βράχους, θάλασσες και φωτιές, μέχρι να φτάσουμε στη Γροιλανδία και σχεδόν να αγγίξουμε την άκρη του κόσμου.
Ένα ταξίδι αφιερωμένο στο μυστήριο αυτής της χώρας, στην ομορφιά των τοπίων της και στα αμέτρητα φυσικά της φαινόμενα. Ένα ταξίδι με έντονη την ταυτότητα Versus, που εκτελεί μια πλήρη κυκλική διαδρομή, με διανυκτερεύσεις σε  διαφορετικά σημεία και όχι με περιορισμένης εμβέλειας ημερήσιες εξορμήσεις από την πρωτεύουσα. Ο λόγος προφανής, για να έχουμε περισσότερο χρόνο αλλά και όρεξη να εξερευνήσουμε τη χώρα. Επιπρόσθετα, η Γροιλανδία προσεγγίζεται στο πιο ενδιαφέρον σημείο της, το Ιλούλισατ, εκεί που μοιάζει με την Ανταρκτική.
Ο σχεδιασμός του επιτρέπει διάρκεια μοιρασμένη ακριβοδίκαια, με ένα πρόγραμμα γεμάτο από εκδρομές και δραστηριότητες και όχι ελεύθερες ημέρες, σε έναν από τους πιο ακριβούς προορισμούς παγκοσμίως.

Ο Καταρράκτης Γκούλφος είναι παγκοσμίως διάσημος για αρκετούς λόγους. Πρώτον είναι μάλλον ο εντυπωσιακότερος σε ολόκληρη την Ισλανδία. Δεύτερον αναφέρεται σε βιβλία και εμφανίζεται σε πλείστες ταινίες και τηλεοπτικά σήριαλ, μεταξύ των οποίων και το παιδικό Άβαταρ. Τρίτον φιγουράρει στο εντυπωσιακό εξώφυλλο του δίσκου Porcupine (1983), του βρετανικού συγκροτήματος Echo and the Bunnymen. Τέταρτον, και αυτός είναι ο πιο σημαντικός λόγος, συνδέεται με μία μεγάλη δικαστική διαμάχη. Το 1907, μία βρετανική εταιρεία αγόρασε την περιοχή με σκοπό να κατασκευάσει υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Όταν όμως άρχισαν τα έργα, η Σίγκριντουρ, η κόρη του πρώην ιδιοκτήτη, ο οποίος ήταν βοσκός και είχε πουλήσει τη γη του στη βρετανική εταιρεία, παρατήρησε ότι η ορμή των υδάτων μειωνόταν δραματικά. Κινήθηκε λοιπόν, δικαστικά, προκειμένου να παύσει η εκμετάλλευση του καταρράκτη. Η διαδικασία ήταν μακρά και επίπονη. Η Σίγκριντουρ, η οποία δεν είχε πάει καν σε σχολείο, διένυε περπατώντας την απόσταση ως το Ρέικιαβικ (120 χλμ.) προκειμένου να στήνεται καθημερινά στις διάφορες κυβερνητικές και νομικές υπηρεσίες, για να βγάλει άκρη. Τελικά τα κατάφερε, με τη βοήθεια του δικηγόρου Σβέιν Μπγιόρνσον, ο οποίος μετά έγινε ο πρώτος κυβερνήτης της Ισλανδίας.

Μια από τις πιο αραιοκατοικημένες και απομονωμένες χώρες του πλανήτη περιμένει τον ταξιδιώτη της περιπέτειας να ανακαλύψει τα καλά κρυμμένα μυστικά της, αποκομίζοντας μια αυθεντική εμπειρία ζωής.

Τα γεωλογικά θαύματα της χώρας είναι αμέτρητα. Γεωθερμικοί πίδακες καυτού νερού σχηματίζουν ζεστές λίμνες, όπου οι ντόπιοι απολαμβάνουν φυσικό spa από τότε που η χώρα πρωτοκατοικήθηκε.

Ένα από αυτά τα θαύματα της ισλανδικής φύσης θα ζήσουμε στη Sky Lagoon, έναν παράδεισο ηρεμίας, χαλάρωσης και ευεξίας ανάμεσα σε… θάλασσα και ουρανό! Πρόκειται για ένα πολυτελές θέρετρο στον όρμο της πόλης Kópavogur, νότια του Ρέικιαβικ, ένα ολοκαίνουργιο γεωθερμικό καταφύγιο μπροστά στον ωκεανό.

Το ιαματικό νερό θερμαίνεται κυρίως με γεωθερμική ενέργεια. Φυσικό ζεστό νερό που προέρχεται από μεγάλο βάθος κάτω από την επιφάνεια της γης τροφοδοτεί τη γεωθερμική πισίνα, η οποία διατηρεί τη θερμοκρασία του νερού στους 38-40 °C περίπου. Εκεί που τελειώνει η Sky Lagoon, σε έναν απόκρημνο γκρεμό ύψους, 70 μέτρων ξεκινά ο ωκεανός. Κι αυτό σημαίνει ένα πράγμα: κάνοντας το μπάνιο μας στα θερμά αυτά νερά και απολαμβάνοντας τις ιαματικές τους ιδιότητες, θαυμάζουμε συγχρόνως την εντυπωσιακή θέα στον Ατλαντικό Ωκεανό!

Και εάν το φόντο του απέραντου γαλάζιου δεν ικανοποιεί κάποιον από τους επισκέπτες, υπάρχει πάντα η απέραντη θέα στα αστέρια του Βορρά και το ηλιοβασίλεμα.