Ατομικό ταξίδι «Γύρος Σρι Λάνκα» - επέκτ. Μαλδίβες | 2023

Με αφετηρία την πρωτεύουσα Κολόμπο, επισκεπτόμαστε τις σπηλιές της Νταμπούλα με τις υπέροχες τοιχογραφίες και τα αγάλματα του Βούδα, τη μεσαιωνική πόλη Πολοναρούα, τον αρχαιολογικό χώρο της Ανουρανταπούρα, την παραλία Τρινκομάλε στην περιοχή των Ταμίλ και την Κανίγια με τις

Η Εσάλα Παραχέρα που γιορτάζεται στην Κάντυ, είναι ίσως η μεγαλύτερη ετήσια θρησκευτική γιορτή στην Ασία και από τις σημαντικότερες του Βουδισμού. Διαρκεί περίπου 10 ημέρες. Χιλιάδες κόσμου παρελαύνουν χορεύοντας με τυμπανοκρουσίες, συνοδευόμενοι από δεκάδες στολισμένους ελέφαντες, ένας από τους οποίους, ο πιο μεγαλόπρεπος, μεταφέρει την Κιβωτό με το Ιερό Δόντι του Βούδα.
Η  γιορτή Περαχέρα, γίνεται τον μήνα Εσάλα (Ιούλιος - Αύγουστος). Η γιορτή αυτή, που είναι μια πολύ εντυπωσιακή παρέλαση προς τιμήν του Ιερού Δοντιού του Βούδα, κορυφώνεται στην πανσέληνο του Ιουλίου-Αυγούστου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν συνδυασμό πέντε μεμονωμένων παρελάσεων-λιτανειών.
Οι τέσσερις προέρχονται από τέσσερα ιερά της Κάντυ που είναι αφιερωμένα σε θεότητες που προστατεύουν το νησί και ταυτόχρονα αφοσιωμένες στον Βούδα.
Το πρώτο ιερό ανήκει στον Νάτα, που είναι Μποντισάτβα με ιδιαίτερη σπουδαιότητα για την Κάντυ. Το δεύτερο στον Βισνού, που είναι ο προστάτης της Σρι Λάνκα, αλλά και ο ένας από τους τρεις σπουδαιότερους θεούς του Ινδουισμού. Το τρίτο στον Σκάντα, θεό του πολέμου και της νίκης και το τέταρτο στη θεά Πατίνι, που είναι θεά της αγνότητας. Το πέμπτο ιερό είναι ίδιο το Δόντι του Βούδα.
Στην παρέλαση παίρνουν μέρος χιλιάδες χορευτές, που ανεμίζουν πολύχρωμες σημαίες και τυμπανιστές. Στην κορύφωσή της κατά την πανσέληνο παρελαύνουν έως και 50-60 ελέφαντες, με κυρίαρχο τον Μαλιγκάβα Τάσκερ, που μεταφέρει τιμητικά το Ιερό Δόντι. Είναι στολισμένος από το κεφάλι έως τα νύχια και πατά τιμητικά πάνω σε ένα λευκό χαλί, που στρώνεται μπροστά του.

Ιδρύθηκε μόλις το 1820, όταν το Κατάρ ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, σαν επέκταση της κοντινής πόλης Αλ Μπίντα και λειτουργούσε περίπου για έναν αιώνα ως λιμάνι αλίευσης μαργαριταριών. Μη φανταστείτε όμως τίποτα μεγαλειώδες. Ας πούμε ότι ήταν κάτι σαν ψαροχώρι, που δεν ξεχώριζε καν από την γειτονική Αλ Μπίντα στις χαρτογραφήσεις της εποχής. Σε πρωτεύουσα αναδείχθηκε πρόσφατα, το 1971, όταν το Κατάρ έπαψε να είναι αγγλικό προτεκτοράτο.
Θεωρητικά η πόλη θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό λιμάνι της αραβικής χερσονήσου, ωστόσο τα πολύ ρηχά νερά δυσκόλευαν τα πλοία να ελλιμενιστούν. Έτσι το ψάρεμα και τα μαργαριτάρια αποτελούσαν την κύρια πηγή εσόδων των κατοίκων της. Το 1907 υπήρχαν 350 καΐκιααλίευσηςμαργαριταριώνκαι 6.300 ψαράδες. Οι τιμές του πολύτιμου κοσμήματος ήταν διπλάσιες σε σχέση με τον προηγούμενο αιώνα και όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά. Όμως εκείνη τη χρονιά έγινε το μοιραίο – οι τιμές έπεσαν με την ανάπτυξη της καλλιέργειας μαργαριταριών. Ο εμίρης Τζασίμ Αλ Θανί αναγκάστηκε να πουλήσει μισοτιμήςόλη τη σοδειά και η κατάσταση άρχισε να πιέζει. Τότε ιδρύθηκε και το πρώτο τελωνείο του Κατάρ, στο λιμάνι της Ντόχας.
Η οικονομία της πόλης και συνακολούθως της χώρας ξαναείδε μία σχετική ανάκαμψη τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Ήτανμετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Οθωμανοί παρέδωσαν το Κατάρ στους Βρετανούς και άρχισε να γίνεται εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών. Τα μαργαριτάρια είχαν πλέον βγει από τον οικονομικό χάρτη των κρατικών εσόδων – το τελικό χτύπημα το έδωσε το κραχ. Η Ντόχα ως εκ τούτου δεν μπορούσε να συντηρήσει τους ψαράδες κατοίκους της και άρχισε να αδειάζει. Μέχρι τις δεκαετίες 1960 και 1960 που εντατικοποιήθηκε η εξόρυξη πετρελαίου. Τότε, προκειμένου να μπορεί να γίνει ελεύθερα το εμπόριο του πολύτιμου καυσίμου, άρχισαν και οι εργασίες κατασκευής του λιμανιού. Τη δεκαετία 1970 ήταν πια αρκετά βαθύ για να υποδέχεται τα μεγάλα φορτηγά πλοία. Και ήδη από το 1971 η Ντόχα είχε γίνει η πρωτεύουσα του ανεξάρτητου πλέον Κατάρ. Όλα τα άλλα είναι ιστορία.
Το παλιό ψαρολίμανο με τα ρηχά νερά μετατράπηκε αστραπιαία σε μία υπερσύγχρονη πόλη. Τα παραδοσιακά δίχωρα σπίτια που ήταν χτισμένα με λάσπη, πέτρα και κοράλλια έδωσαν τη θέση τους σε θεαματικούς ουρανοξύστες. Έγινε αποστράγγιση τμημάτων της παραλίας και κατασκευάστηκαν παραλιακές οδοί, συνοικίες και τεχνητά νησιά. Οι πολυεθνικές έρχονταν η μία μετά την άλλη. Οι κατασκευαστικές έκαναν διαγωνισμού μεγαλείου. Και το 1996 εξέπεμψε για πρώτη φορά το παναραβικό δορυφορικό τηλεοπτικό κανάλι AlJazeeraως το αντίπαλον δέος του αμερικανικού CNN.
Η Ντόχα σήμερα, πέρα από μία εξωπραγματική μητρόπολη, που συνδυάζει το παραδοσιακό στοιχείο με τον φουτουρισμό, αποτελεί και ισχυρότατο επιχειρηματικό κέντρο στον Περσικό Κόλπο και στον αραβικό κόσμο εν γένει. Ως εκ τούτου, ο πληθυσμός της είναι κυρίως αλλοεθνής. Οι κάτοικοι αυτής της μεγαλούπολης έρχονται από την Ινδία, το Πακιστάν, τη Σρι Λάνκα, το Νεπάλ, τις Φιλιππίνες, το Μπαγκλαντές, το Ισραήλ, τη Συρία, την Παλαιστίνη, την Τουρκία, τον Λίβανο, την Ιορδανία, τη Βόρεια και Νότια Αφρική, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ευρώπη και την Αυστραλία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζουν και εργάζονται στην Ντόχα, σε όλες τις επαγγελματικές κατηγόριες – από υψηλόβαθμα στελέχη μέχρι βαστάζοι και θυρωροί. Και συνεννοούνται στα αγγλικά, που είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας. Ηπρώτηείναιτααραβικά. Οι επαγγελματικοί μετανάστες μέχρι το 2004 απαγορευόταν να έχουν ιδιοκτησία γης στην Ντόχα. Σήμερα μπορούν να αγοράσουν ακίνητα, σε κάποιες μεμονωμένες περιοχές όπως το Περλ, η Δυτική Όχθη της Λίμνηςκαι η Λουσαΐλ. Τα πράγματα έχουν πλέον αλλάξει. Μέχρι  νεωτέρας.