Ο Μαυρίκιος είναι ένα νησιωτικό κράτος του Ινδικού Ωκεανού και βρίσκεται ανατολικά της Μαδαγασκάρης. Μαζί με τα νησιά Ρεϋνιόν και Ροντρίγκες, αποτελεί το νησιωτικό συγκρότημα Μασκαρέν. Το Αρχιπέλαγος Μασκαρέν δημιουργήθηκε από μία σειρά υποθαλάσσιων ηφαιστειακών εκρήξεων πριν από περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια.
Το νησί του Μαυρίκιου ήταν γνωστό στους άραβες και ινδονήσιους ναυτικούς από τον 10ο αιώνα. Πρώτοι όμως εγκαταστάθηκαν οι Πορτογάλοι το 1507, οι οποίοι ίδρυσαν μία βάση ανεφοδιασμού, χωρίς μόνιμο οικισμό. Το 1598, τρία πλοία από έναν ολλανδικό στόλο με προορισμό τα νησιά των μπαχαρικών κατέληξαν στον Μαυρίκιο εξαιτίας ενός τυφώνα. Οι ναυτικοί ονόμασαν τότε το νησί Μαυρίκιο για να τιμήσουν τον πρίγκιπα Μαυρίκιο του Νασσάου, κυβερνήτη και κληρονόμο των Κάτω Χωρών. Το 1638, οι Ολλανδοί ίδρυσαν την πρώτη μόνιμη αποικία, την οποία όμως εγκατέλειψαν κάποιες δεκαετίες αργότερα λόγω των δυσμενών κλιματικών συνθηκών. Το 1715, οι Γάλλοι, οι οποίοι κατείχαν το γειτονικό νησί Ρεϋνιόν, κατέλαβαν τον Μαυρίκιο και τον μετονόμασαν σε Ιλ ντε Φρανς (=Νησί της Γαλλίας). Με τη γαλλική κυριαρχία αναπτύχθηκε μία εύρωστη οικονομία βασισμένη στην παραγωγή ζάχαρης. Κατά τους Ναπολεόντειους Πολέμους (1803-1815), το νησί έγινε στόχος των Βρετανών, οι οποίοι προσπάθησαν να το καταλάβουν. Παρά τη νίκη των Γάλλων στη ναυμαχία του Γκραν Πορτ (1810), τη μοναδική γαλλική ναυτική νίκη απέναντι στον βρετανικό στόλο, οι Γάλλοι παρέδωσαν το νησί με τον όρο της διατήρησης των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας γης και περιουσίας για τους γάλλους αποίκους και τη διατήρηση της γαλλικής γλώσσας και νομοθεσίας σε αστικά και ποινικά θέματα. Με τη βρετανική κυριαρχία, το νησί ξαναονομάστηκε Μαυρίκιος.
Πρωτεύουσα του Μαυρίκιου είναι η Σεν Ντενί. Επίσημη γλώσσα είναι τα αγγλικά και ακολουθούν τα γαλλικά και τα κρεολικά. Όταν ανακαλύφθηκε, το νησί αποτελούσε ενδιαίτημα για ένα είδος πτηνού, μέχρι τότε άγνωστου, το οποίο οι Πορτογάλοι ονόμασαν Ντόντο, καθώς δεν φαινόταν να είναι ιδιαίτερα έξυπνο. Μέχρι το 1681, ο πληθυσμός των Ντόντο είχε εξολοθρευτεί από τους κατοίκους ή τα κατοικίδιά τους. Ωστόσο το Ντόντο σήμερα εικονίζεται να στηρίζει το εθνικό έμβλημα της χώρας.
Η τοπική κουζίνα του Μαυρίκιου αποτελεί ένα μίγμα επιρροών από την Ινδία, την Κίνα, την Ευρώπη και την Αφρική. Σύνηθες είναι το φαινόμενο ένα γεύμα να συνθέτει στοιχεία από όλες αυτές τις παραδόσεις.
Η παραγωγή σε ρούμι, παράγωγο του ζαχαροκάλαμου, είναι διαδεδομένη στο νησί. Το ζαχαροκάλαμο εισήχθη στον Μαυρίκιο από τους Ολλανδούς το 1683, με κύριο στόχο την παραγωγή του αράκ, ενός οινοπνευματώδους ποτού που αποτέλεσε πρόδρομο για το ρούμι. Η παραγωγή ζαχαροκάλαμου αναπτύχθηκε ιδιαίτερα με τις διοικήσεις των Γάλλων και των Βρετανών, οι οποίες και συνέβαλαν καθοριστικά στην οικονομική ανάπτυξη του νησιού. Ο Πιερ Σαρλ Φρανσουά Αρέλ ήταν ο πρώτος που πρότεινε την ιδέα της απόσταξης σε ρούμι στο νησί το 1850.