fb

Η ζωή στο σαφάρι και στο lodge

The Wild thing
Ώρα για Αφρικάνικο Σαφάρι
Η ημέρα ξεκινά. Η καλύτερη ώρα της ημέρας για σαφάρι
Πολύ πρωινό ξύπνημα με ένα λαμπερό αφρικάνικο χαμόγελο και μια ζεστή κούπα καφέ, για να παρακολουθήσουμε τις "μεγάλες γάτες" όσο είναι ακόμα εν δράσει. Αργότερα, με τη ζέστη, θα κρυφτούν στη δροσιά για να απολαύσουν τη σιέστα τους και εμείς θα επιστρέψουμε στο λόντζ.
Νωχελικά με την αυγή το πάρκο ξυπνά. Τσίχλες και μπουλμπούλ κάνουν αισθητή την παρουσία τους με ήχους. Τα αδύναμα καλέσματά τους καλύπτονται από τους βαθείς λαρυγγισμούς που βγάζουν οι χήνες πετώντας χαμηλά σε όλη την περιοχή. Μακριές ουρές από γκνου σαν τους επιβάτες ενός τρένου που περιμένουν να επιβιβαστούν εμφανίζονται μέσα από το υπόλευκο φως. Στο βάθος ένα κοπάδι ελεφάντων δίνει την εικόνα ενός μεγαλιθικού μνημείου. Η καλύτερη ώρα της ημέρας για σαφάρι. Τώρα που οι άγριοι «κάτοικοι» της σαβάνας είναι στην πιο ενεργητική τους ώρα. Επιβιβαζόμαστε στα τζιπ και παρακολουθούμε τη φύση με ευλαβική σιωπή. Θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε τους «ενοίκους» του: λιοντάρια, καμηλοπαρδάλεις, ρινόκεροι, ζέβρες, αγριογούρουνα, αντιλόπες, γαζέλες, στρουθοκάμηλοι και αγέλες γκνου. 

Μετά το πρωινό σαφάρι, επιστροφή στο lodge για μεσημεριανό και ολιγόωρη ξεκούραση
Το μεσημέρι η φύση ηρεμεί στην Αφρική. Θα ξεχυθούμε πάλι το απόγευμα, γύρω στις 16.30, σε αυτό το πανηγύρι θηρευτών και θηραμάτων. Ζέβρες κινούνται πλάι στον δρόμο σκορπίζοντας σκόνη με τις οπλές τους. Παρατηρούμε πώς γνέφουν καθώς περπατούν. Είναι μια μορφή επικοινωνίας. Καθησυχάζουν η μία την άλλη. Καθώς ο ήλιος κατεβαίνει ένα λιοντάρι καταβροχθίζει το θήραμά του. Μόλις τελειώνει, ένα σμήνος από γύπες βουτά από το γειτονικό δέντρο και αρχίζει τη μάχη για ένα κομμάτι σάρκας. Ο κυρίαρχος γύπας κερδίζει τη μάχη, αλλά απωθείται από έναν αετό. Η αέναη μάχη δυνατού και αδυνάτου στη φύση.
Επιστροφή στο λόντζ για βραδινό
Στο τέλος της ημέρας, ένα ζεστό μπάνιο, ένα ποτό πλάι στην αναμμένη φωτιά και δείπνο κάτω από τα αστέρια και στη συνέχεια κουβεντούλα για τις εμπειρίες που ζήσαμε μέχρι τα βλέφαρά μας να κλείσουν κουρασμένα. Αύριο μια διαφορετική εμπειρία μας περιμένει.

Θα ακούσουμε τα λιοντάρια, θα δούμε τον ήλιο να ανατέλλει σαν μια τεράστια κόκκινη φούσκα και στο τέλος θα μείνουμε με μια θλίψη, για όλα εκείνα τα ξημερώματα που ίσως έχουμε χάσει…