Με ανάγλυφα τα σημάδια από τις δυνάμεις της φύσης που δημιούργησαν τα τοιχώματά του, τα οποία ορθώνονται 600 μέτρα πάνω από τον επίπεδο πυθμένα, στην πραγματικότητα το Νγκορονγκόρο δεν είναι κρατήρας αλλά μια καλδέρα που σχηματίστηκε από την κατάρρευση ενός ηφαιστείου, ύψους 5.000 μέτρων, πριν από εκατομμύρια χρόνια. Με διάμετρο που ξεπερνά τα 20 χιλιόμετρα και έκταση περίπου 260 τετραγωνικών χιλιομέτρων είναι η μεγαλύτερη ακέραιη καλδέρα στον κόσμο που δεν έχει μετατραπεί σε λίμνη. Κοιτώντας την από πάνω φαντάζει απολύτως έρημη από ζωή. Μια πιο προσεκτική επιθεώρηση με τα κιάλια αποκαλύπτει, όμως, κάποια ίχνη ζωής. Εκείνες οι μικρές κουκκίδες που κινούνται ανεπαίσθητα στο πυθμένα της καλδέρας και μοιάζουν με μυρμήγκια είναι στην πραγματικότητα μεγάλοι μαύροι αφρικανικοί βούβαλοι, αναμφίβολα τα πιο επικίνδυνα φυτοφάγα ζώα της Αφρικής.

Κατεβαίνοντας από τα τοιχώματα και πλησιάζοντας τον πυθμένα αποκαλύπτονται οι πραγματικές διαστάσεις της καλδέρας και ξετυλίγεται μπροστά μας ένας συγκλονιστικός κόσμος ντοκιμαντέρ. Τα τοιχώματα της καλδέρας λειτουργούν τόσο προστατευτικά όσο και περιοριστικά, παγιδεύοντας και προστατεύοντας έναν εκπληκτικό αριθμό μεγάλων θηραμάτων.
Εδώ ζουν περίπου 30 απειλούμενοι σε εξαφάνιση μαύροι ρινόκεροι, η πιο μεγάλη συγκέντρωση του είδους στην ήπειρο. Το Νγκορονγκόρο είναι επίσης φημισμένο για τα λιοντάρια του, τα οποία έχουν κινηματογραφηθεί πολλές φορές για τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ. Ωστόσο οι πληθυσμοί αυτοί αναπαράγονται μονίμως ενδογαμικά. Η απομόνωση της καλδέρας εμποδίζει τον ερχομό νέου αίματος από το κοντινό Σερενγκέτι. Στο μέσω της καλδέρας βρίσκεται η λίμνη Μαγκότι, μια μεγάλη αλκαλική λίμνη στην οποία συχνάζουν φλαμίνγκο – ο πληθυσμός τους ποικίλλει από μερικές εκατοντάδες έως εκατοντάδες χιλιάδες όταν τα φλαμίνγκο επιστρέφουν από την αποδημία τους στη μεγάλη ρηξιγενή κοιλάδα.
Στη καλδέρα θα βρούμε τα περισσότερα γνωστά είδη της Αφρικής, με εξαίρεση τις καμηλοπαρδάλεις, για τις οποίες τα τοιχώματα είναι πάντα πολύ απότομα. Τα περισσότερα ζώα είναι μόνιμοι κάτοικοι, αλλά μπορεί να δούμε ελέφαντες και βούβαλους να ξεφεύγουν από αυτήν τη γλυκιά φυλακή και να βόσκουν στο χείλος της καλδέρας. Το πάρκο είναι τόσο μεγάλο που έχει τα δικά του μικροκλίματα. Μπορεί στη μια πλευρά να υπάρχουν σύννεφα ακόμα και να βρέχει, ενώ στην άλλη να έχει λαμπρή ηλιοφάνεια. Οι Μασάι συνηθίζουν να φέρνουν τα κοπάδια τους στην καλδέρα. Μπορεί να έρχονται εδώ για να ποζάρουν για εμάς για να κερδίσουν το φιλοδώρημά μας, αλλά έχουν επίσης δικαίωμα να ταΐζουν και να βόσκουν τα ζώα τους εδώ.
Αν αναρωτιέστε πόσο σοφό είναι να φέρνει κανείς σε μια περιοχή λιονταριών ζώα που ενδεχομένως θα ήταν για αυτά το καλύτερο γεύμα, μάθετε ότι μέσα από εμπειρίες πολλών γενεών τα λιοντάρια έμαθαν να τρέφουν έναν υγιή φόβο για τους Μασάι και συνηθίζουν να εξαφανίζονται αμέσως μόλις φτάσουν εκείνοι, προς μεγάλη απογοήτευση των οδηγών σαφάρι.