Η Μποτσουάνα, προτεκτοράτο της Βρετανίας μέχρι το 1885, τραβάει εδώ και δεκαετίες τον δικό της δρόμο ανάπτυξης που βασίζεται στα διαμάντια και τον τουρισμό, ενώ θεωρείται μία από τις πλέον εύπορες χώρες του αφρικανικού κόσμου. 
Έχει μέγεθος όσο και η Γαλλία, μόνο που το 85% της χώρας καλύπτεται από την έρημο Καλαχάρι. Στο υπόλοιπο 15% ζουν ειρηνικά μόλις 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι διαφορετικών φυλών. Αυτό το… ειρηνικά έχει πραγματικά τεράστια σημασία για μία αφρικανική δημοκρατία, κάτι που επιβεβαιώνει η αιματοβαμμένη ιστορία ολόκληρης της ηπείρου. 
Ο μεγάλος ποταμός Οκαβάνγκο συγκαταλέγεται στα must see της Μποτσουάνα, αφού δεν εκβάλλει στον ωκεανό όπως οι περισσότεροι ποταμοί, αλλά διεισδύει μέσα στην έρημο Καλαχάρι και απλώνεται σε μια τεράστια επίπεδη περιοχή. Το νερό του σκορπίζεται σαν ιστός αράχνης προς όλες τις κατευθύνσεις και απορροφάται σιγά σιγά από τη γη, δημιουργώντας μια όαση που λέγεται δέλτα του Οκαβάνγκο.
Η βλάστησή του θεωρείται οργιώδης, ενώ εντός του υπάρχουν δεκάδες νησιά, χωριουδάκια, κανάλια και λίμνες όπου ζουν εκατοντάδες σπάνια είδη ζώων και πουλιών.
Η στάθμη του αυξομειώνεται σε εξαμηνιαίους κύκλους, κάνοντας τα νησιά να εξαφανίζονται κάτω από τα νερά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και να επανεμφανίζονται τον χειμώνα, προκαλώντας την αντίστοιχη μετανάστευση των ζώων.  Πιστεύεται πως πρώτοι κάτοικοι της χώρας ήταν οι νομάδες Σαν (Βουσμάνοι), ενώ το 1600 μετανάστευσαν στην περιοχή οι Σότο. Η επικρατέστερη εθνική ομάδα σήμερα είναι η Τσουάνα, που ήρθε στη χώρα γύρω στο 1800. Το 1801 έφτασαν και οι πρώτοι Ευρωπαίοι εξερευνητές, οι οποίοι άνοιξαν το δρόμο για την εγκατάσταση βρετανικής ιεραποστολής στις όχθες του ποταμού Κούρουμαν (1813), με αρχηγό τον Ρόμπερτ Μόφατ.
Μετά την ανακάλυψη χρυσού στη χώρα (1867), η χώρα κατελήφθη από τους Βρετανούς και το 1885 περιήλθε πλήρως στον έλεγχό τους. Το 1886 αναγνωρίστηκε ως αποικία της Βρετανίας και το 1896 έγινε τμήμα της Αποικίας του Ακρωτηρίου.